• Σχόλιο του χρήστη 'Iωάννα Νέζη' | 2 Μαΐου 2014, 10:29

    Το άρθρο αυτό έχει πολύ σοβαρά ελαττώματα. - δεν επιβεβαιώνει το δικαίωμα πρόσβασης στον αιγιαλό οποιουδήποτε δεν συνδέεται με την επιχείρηση. Αφήνει δηλαδή ανοιχτή τη δυνατότητα οι κάτοικοι μιας περιοχής να μην μπορούν καν να πλησιάσουν τις παραλίες της περιοχής τους. - στο θέμα της εκμετάλλευσης, θεωρώ ότι το άρθρο ως έχει δίνει ανεπίτρεπτα προνόμια στις επιχειρήσεις. Η ρήτρα "η παραχώρηση γίνεται απευθείας, για όσο χρόνο διαρκεί η επιχείρηση ή εκμετάλλευση του καταστήματος και χωρίς τους περιορισμούς της απόφασης της παραγράφου 2, όταν αφορά τμήματα μπροστά από τις επιχειρήσεις ή τα καταστήματα" θα πρέπει να αντικατασταθεί, και να προβλέπεται συγκεκριμένος χρόνος παραχώρησης, με δυνατότητα παράτασης κατόπιν επανεξέτασης. Αυτό εφόσον εφαρμοστεί με απλές διαδικασίες δεν αποτελεί "στείρα γραφειοκρατία" αλλά στοιχειώδη έλεγχο της χρήσης του αιγιαλού - δηλαδή της γης μας. Θα προσθέσω ότι συμφωνώ με τους συμπολίτες που παρατήρησαν την απουσία πρόβλεψης σχετικά με την ασφάλεια, και την πρόσβαση των ΑΜΕΑ. - καταργεί τους σημερινούς περιορισμούς στη χρήση της παραλίας από επιχειρήσεις. (΄Οπως παρατήρησαν ήδη άλλοι συμπολίτες, δεν υπάρχει π.χ. καν πρόβλεψη σχετικά με το εύρος του αιγιαλού προς εκμετάλλευση.) Αυτή όμως η έλλειψη περιορισμών θα αποβεί τελικά εις βάρος του τουριστικού προϊόντος της χώρας. Η εικόνα π.χ. μιας παραλίας που έχει εντελώς καλυφθεί από ξαπλώστρες αντιβαίνει στο συγκριτικό πλεονέκτημα του ελληνικού τουρισμού, που είναι το φυσικό κάλλος και η σχετική καλαισθησία των ακτών μας. (Αρκεί κανείς να τις συγκρίνει με ακτές άλλων χωρών όπου το τοπίο στην κυριολεξία κρύβεται πίσω από τις κατασκευές - Κόστα Μπράβα, π.χ. ή ακτή της Βουλγαρίας), για να διαβλέψει τον κίνδυνο που επισύρει το παρόν άρθρο.)