Αρχική Οριοθέτηση αιγιαλού και παραλίαςΆρθρο 01:ΟρισμοίΣχόλιο του χρήστη Ιωάννα Ακουμιανάκη | 5 Μαΐου 2014, 23:15
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ιωάννα Ακουμιανάκη' | 5 Μαΐου 2014, 23:15

    Καταθέτω τις παρακάτω παρατηρήσεις για το παρόν σχέδιο νόμου: 1. Παντελής απουσία γνώσης ή αναφοράς στις βασικές ‘αρχές αειφορίας’, που σύμφωνα με την Ατζέντα 21 (συνθήκη Ρίο, 1992) σημαίνει το πάντρεμα των αναγκών όλης της κοινωνίας (για ευημερία, υγεία, αναψυχή) με την προστασία των περιβαλλοντικών πόρων και την οικονομική ανάπτυξη. 2. Παντελής άγνοια της έννοιας των κοινών περιβαλλοντικων πόρων, οι οποίοι ονομάζονται ‘κοινόχρηστα πράγματα’ (κάτι σαν τις γλάστρες και τα χαλάκια στις πολυκατοικίες). 3. Παντελής έλλειψη σεβασμού του δικαιώματος των πολιτών να συμμετέχουν σε ανοικτές διαδικασίες ( δηλαδή διαβούλευση με συμμετοχή του ‘δήμου’ στη λήψη αποφάσεων και όχι απλώς συμβουλευτική-διακοσμητική-ηλεκτρονική παρουσία). Η διαχείριση των κοινών περιβαλλοντικών πόρων είναι δικαίωμα και υποχρέωση όλων και όχι μόνο των ‘ειδικών’ ή των γραφειοκρατών. 4. Οι περιβαλλοντικοί πόροι περιλαμβάνουν το γιαλό, τις παραλίες, τη θάλασσα, τις αμουδιές, τις φερτές ύλες από τα ποτάμια, τις όχθες, τις ακτές, τα πουλιά, τα ψάρια,τα κοχύλια, τους κύκλους της ζωής, του νερού και των στοιχείων, τα ρεύματα, το μπάτη, τη θέα, το ηλιοβασίλεμα στον ορίζοντα. ..Ονοματίζοντας τους ως ‘πράγματα’ υποδηλώνει είτε γλωσσική ένδεια ή εσκεμμένη χρήση του όρου από το ‘νομοθέτη’ 5. Αγνοια όχι μόνο των ορισμών που έχει δώσει η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα για την ποικιλία οικονομικών δραστηριοτήτων, κοινωνικών σχέσεων, οικοσυστημάτων και γεωμορφολογικων αλληλεπιδράσεων που λαμβάνουν χώρα στην παράκτια ζώνη, αλλά και της διεθνούς νομοθεσίας που δεσμεύει το Ελληνικό κράτος και όσους ζούν σε αυτή τη χώρα. Ενδεικτικά αναφέρω ότι οι διαδικασίες προστασίας του αιγιαλού στον προτεινόμενο νόμο αντιβαίνουν τους περιβαλλοντικούς στόχου της Συνθήκης για τη Βιοποικιλότητα, της Οδηγίας για τους Οικοτόπους, και, για να μη μακρυγορώ επειδή είναι μακρύς ο κατάλογος, της Οδηγίας για τα νερά (αφού το νομοσχέδιο προστατεύει το Ιδιωτικό συμφέρον και δεν αναφέρεται, ξεκάθαρα τουλάχιστον, στις ζωτικής σημασίας ανάγκες της κοινωνίας για καθαρό περιβάλλον και απρόσκοπτη πρόσβαση σε νερά κολύμβησης, ούτε καν στην υποχρέωση του κράτους να εγγυηθεί την προστασία των κοινών υδάτινων πόρων στον αιγιαλό ). Η μόνη υποχρέωση σχετικά με τους κοινούς περιβαλλοντικούς πόρους είναι ‘να επικοινωνεί η θάλασσα με την ξηρά’ και να τηρηθούν οι ‘αρχές της ρυμοτομίας’ (άραγε είναι οι ίδιες με τις αρχές που οδήγησαν στις τσιμεντουπόλεις με Mall αλλά χωρίς Πράσινο;) Αλλά και στην περίπτωση μεγάλων κατασκευαστικών έργων στον αιγιαλό, θα χρειαστεί ‘Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων’ (βάσει Ευρωπαικής Οδηγίας, και πάλι). 6. Ο νόμος για τον αιγιαλό θα έπρεπε να μεριμνήσει ώστε να γεφυρωθεί το χάσμα ανάμεσα σε αυτόν που έχει οικονομικούς πόρους και επενδύει ή δραστηριοποιείται στον αιγιαλό με σκοπό την ιδιωτική κερδοφορία, και σε αυτόν που δεν έχει οικονομικούς πόρους αλλά χρησιμοποιεί τον αιγιαλό ως κοινό πόρο, επειδή απλά έχει αυτό το δικαίωμα. Το παρόν νομοσχέδιο πυροδοτεί αντί να επιλύει εντάσεις ανάμεσα σε αυτές τις δυο ομάδες. 7. Συμπερασματικά, το νομοσχεδιο δεν μπορεί να εφαρμοστεί, ακόμα και αν ψηφιστεί στο κοινοβούλιο, παρά μόνο διά της βίας. Ιωάννα Ακουμιανάκη Θαλάσσια Βιολογία (PhD) / Αειφορική Διαχείριση Υδάτινων Πόρων (ΜSc)