Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Εφη Κώτου' | 7 Μαΐου 2014, 12:20

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  το σ/ν επιχειρεί να αλλάξει πλήρως και προς το χειρότερο τον δημόσιο και κοινόχρηστο χαρακτήρα του αιγιαλού, της παραλίας, της όχθης και της παρόχθιας ζώνης και ταυτόχρονα έννοιες όπως προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, αειφορία και χωροταξικός σχεδιασμός βγαίνουν στο περιθώριο προς χάρη της άτακτης επίτευξης επιχειρηματικού κέρδους χωρίς όρους και κανόνες. Aρθρο 3: Δίνει μικρό χρόνο για τον έλεγχο της ορθότητας των προσωρινών οριογραμμών Αρθρο 8: Επιχειρείται 'οχι σωστα' η ενοποιηση του αιγιαλού με ήδη υπάρχον Τουριστικό Δημόσιο Κτήμα. Κατ΄ αυτό τον τρόπο περιοχές που έχουν ήδη χαρακτηριστεί ως Τουριστικά Δημόσια Κτήματα ενοποιούνται κατά παρέκκλιση του άρθρου 24 του Συντάγματος με τον αιγιαλό και την προστιθέμενη σε αυτόν παραλία και μπορούν έτσι να παραχωρηθούν ως ενιαίοι προς εκμετάλλευση χώροι ή να πωληθούν για ιδιωτικές επενδύσεις. Αρθρο 10: Επιχειρείται απαράδεκτα η εκχώριση της χρήσης αιγιαλού, κοινόχρηστης παραλίας, όχθης, κοινόχρηστης παρόχθιας ζώνης κλπ και στην περίπτωση που στην παραχωρούμενη έκταση περιλαμβάνονται κηρυγμένοι αρχαιολογικοί χώροι, μνημεία, ιστορικοί τόποι ή προστατευόμενες περιβαλλοντικά περιοχές, τοπία ιδιαίτερου φυσικού κάλλους ή ευπαθή οικοσυστήματα με μόνη προϋπόθεση τη σύμφωνη γνώμη του αρμόδιου Υπουργείου (απομάκρυνση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και της Περιφέρειας στη λήψη αποφάσεων). Αρθρο 11: Εδω δεν γίνεται καμία αναφορά στην υποχρέωση εξασφάλισης ελεύθερης και απρόσκοπτης πρόσβασης στον αιγιαλό. Επίσης επιχειρείται να ιδιωτικοποιηθεί και δια νόμου το κομμάτι της παραλίας μπροστά από τα κάθε λογής ξενοδοχεία χωρίς μάλιστα να μπαίνει το οποιοδήποτε προαπαιτούμενο (πχ όροι προστασίας του θαλάσσιου και παράκτιου περιβάλλοντος) πλην φυσικά του χρηματικού ανταλλάγματος. Αρθρο 13: αντισυνταγματικό Αρθρο που δίνει τη δυνατότητα παραχώρισης θαλάσσιου ή λιμναίου χώρου χωρίς να τηρούνται στοιχειώδεις περιβαλλοντικοί όροι. Επιτρέπει την επιχωμάτωση (μπάζωμα) του θαλάσσιου χώρου και τον χωρίς τήρηση καμίας προδιαγραφής καθαρισμό με μηχανικά μέσα των παραλιών από «άχρηστα υλικά». Αρθρο 15: εισάγεται η εκ των υστέρων νομιμοποίηση αυθαίρετων κτισμάτων στον αιγιαλό, την παραλία ή την θάλασσα και μάλιστα χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψη (ή να λαμβάνεται πολύ χαλαρά) η προστασία του θαλάσσιου ή του παράκτιου οικοσυστήματος και εν γένει του φυσικού περιβάλλοντος όπως το Σύνταγμα επιτάσσει. Σειρά αυθαίρετων κατασκευών από ξενοδοχειακές μονάδες για τις οποίες οι τοπικές κοινωνίες έχουν δικαίως και επανειλημμένα αντιδράσει δίνεται δια μέσω αυτού του άρθρου η ευκαιρία να νομιμοποιηθούν. Αρθρο 16: Εδώ φαίνεται ότι το αντάλλαγμα χρήσης ταυτίζεται με το πρόστιμο αυθαίρετης χρήσης και ότι ο νομοθέτης αντιλαμβάνεται την οποιαδήποτε αυθαίρετη χρήση ως ζήτημα απόλυτα τακτοποιήσιμο έναντι χρηματικού ανταλλάγματος. Πουθενά επίσης δεν προβλέπεται περιβαλλοντική επίπτωση απαγορευτική για την χρήση. Να μην καταργηθούν οι παράγραφοι 1-3 του άρθρου 2 του υφιστάμενου νόμου 2971/2001 που θεωρούν ότι ο αιγιαλός, η παραλία, η όχθη και η παρόχθια ζώνη είναι κοινόχρηστα και ανήκουν κατά κυριότητα στο ∆ηµόσιο, το οποίο τα προστατεύει και τα διαχειρίζεται.