Αρχική Επίλυση Ιδιοκτησιακων διαφορώνΆρθρο 01: Πεδίο εφαρμογήςΣχόλιο του χρήστη N.Zαχαριάς | 12 Μαΐου 2014, 18:29
  • Σχόλιο του χρήστη 'N.Zαχαριάς' | 12 Μαΐου 2014, 18:29

    Πολλοί, έχοντες δικαστική διαφορά με το Ελληνικό Δημόσιο, και μάλιστα στις λεγόμενες Νέες Χώρες, έχουν τίτλους ιδιοκτησίας, οι οποίοι ανάγονται πριν την απελευθέρωση. Οι τίτλοι αυτοί επί τουρκοκρατίας ήταν εγγεγραμμένοι στο Αυτοκρατορικό Κτηματολόγιο (Δεφτέρ-Χακανί), το οποίο αντιστοιχεί προς τα σημερινά επίσημα Γραφεία μεταγραφών και υποθηκών και αναγνωρίστηκαν από το Ελλ. Δημόσιο με τις ρυθμίσεις του Ν. 147/5-1/30-1-1914 . Με τον νόμο αυτόν εφαρμόσθηκε και στις ς Νέες Χώρες το δικαιικό πλαίσιο της ρητής αναγνώρισης της οθωμανικής γαιοκτητικής νομοθεσίας. Ο ίδιος νόμος, αν και εισάγει στις Νέες Χώρες γενικα σην ελληνική αστική νομοθεσία, διατηρεί όμως τις περί οθωμανικών γαιών ρυθμίσεις του οθωμανικού δικαίου . Μετά την απελευθέρωση και επειδή πλέον δεν υπήρχε στην Ελλάδα Αυτοκρατορικό Κτηματολόγιο, αφού το κεντρικό Κτηματολόγιο βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη, το Ελληνικό . Κράτος με τον νόμο 148/1914 δημιούργησε τα Μεταφραστικά Γραφεία στις έδρες των κατά τόπους Πρωτοδικείων, τα οποία αντικατέστησαν το Αυτοκρατορικό Κτηματολόγιο και στους κώδικες των κτηματολογικών αρχείων τους καταχωρούνταν μεταφρασμένοι οι οθωμανικοί τίτλοι ιδιοκτησίας των ιδιωτών. Τα κατά τόπους Μεταφραστικά Γραφεία είχαν αρμοδιότητες ανάλογες με αυτές του Αυτοκρατορικού Κτηματολογίου για την έκδοση πιστοποιητικών προσδιορισμού του καθεστώτος (κατηγορίας γαιών) των ακινήτων . Από την περίοδο της συστάσεως των Μεταφραστικών Γραφείων και μέχρι τον πόλεμο του 1940 περίπου, σημαντικός αριθμός δικαιούχων μετέγραψαν στους Κώδικες των Κτηματολογικών Αρχείων των Μεταφραστικών Γραφείων των κατά τόπους Πρωτοδικείων, τους (οθωμανικούς) τίτλους ιδιοκτησίας τους, συχνά με πρόσκληση των ίδιων των Γραφείων, για τη σύσταση του δικαιώματος εξουσιάσεως τους(τεσαρουφ) επί των ακινήτων. Οι εγγραφές αυτές ισοδυναμούν πλήρως με τις εγγραφές στα κατά τόπους Βιβλία Μεταγραφών ή Υποθηκοφυλακεία. Η προϋπόθεση όχι μόνο της συντάξεως, αλλά και της μεταγραφής των τίτλων, προ της ισχύος του από 22-4-1926 Ν.Δ. (Α΄ 155), αποτελεί υπερβολική δέσμευση, όταν αφενός μεν κατά νόμον ο μεταγραφόμενος τίτλος (εάν δεν έχει προηγηθεί αλλος τίτλος στην μεταγραφή γιά το ίδιο ακίνητο) ισχύει από της συντάξεώς του, αφετέρου δε, εν όψει της γενικότερης κατάστασης που επικρατούσε στην αρχή του 20ού αιώνα στην Ελλάδα (κυρίως στις Νέες Χώρες), δεν ήταν δυνατόν οι δικαιούχοι να προσέτρεχαν στα Υποθηκοφυλακεία για την μεταγραφή των τίτλων τους, οι οποίοι όμως αναγνωρίζονται κανονικά από τα δικαστήρια στις δίκες με το Ελλ. Δημόσιο. Κατά συνέπεια η παραπάνω δέσμευση ως προς την μεταγραφή θα περιόριζε σημαντικά το πεδίο εφαρμογής του Νόμου, με αποτέλεσμα την ουσιαστική ακύρωση του σκοπού της υπάρξεώς του. Κατόπιν των παραπάνω προτείνεται όπως το εδάφιο α τροποποιηθεί ως εξής : α) Ο αιτούμενος ή οι αιτούμενοι την αναγνώριση διαθέτουν τίτλους ιδιοκτησίας που έχουν μεταγραφεί νόμιμα στα εκάστοτε ισχύοντα Κτηματολόγια στην Ελλάδα, στα Υποθηκοφυλακεία ή και στους κώδικες των συσταθέντων με βάση τον Ν.148/1914 (ΦΕΚ 25Α/1.2.1914) κτηματολογικών αρχείων των Μεταφραστικών Γραφείων των κατά τόπους Πρωτοδικείων και ανάγονται ως προς τη σύνταξή τους πριν την έναρξη ισχύος του από 22-4-1926 Ν.Δ. (Α΄ 155), ως προς δε την μεταγραφή τους πριν το 1940. Νίκος Ζαχαριάς Αγρονόμος τοπογράφος Μηχανικός ΕΜΠ Ειδικός πραγματογνώμων Μηχανικός