Αρχική Οριοθέτηση αιγιαλού και παραλίαςΆρθρο 01:ΟρισμοίΣχόλιο του χρήστη Κωνσταντίνος Βουβαλίδης | 12 Μαΐου 2014, 20:46
  • Σχόλιο του χρήστη 'Κωνσταντίνος Βουβαλίδης' | 12 Μαΐου 2014, 20:46

    Οι ορισμοί όπως αυτοί προσδιορίζονται στο άρθρο 1 του σχεδίου νόμου παρουσιάζουν αδυναμίες οι οποίες θα δημιουργήσουν σύγχυση. Ειδικότερα έχω να σχολιάσω τα παρακάτω: Στην παράγραφο 1 προστίθεται η λιμνοθάλασσα. Κατά την γνώμη μου καλώς προστίθεται. Όμως ο επεξηγηματικός προσδιορισμός «μεγάλη έκταση από λιμνάζοντα νερά» είναι εντελώς εσφαλμένος και θα δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα. Δίπλα στην θάλασσα μπορούμε να έχουμε τρεις τύπους υδάτινων σωμάτων α) Λιμνοθάλασσες – Βρίσκονται σε συνεχή επικοινωνία με την θάλασσα, έχουν νερό καθ’ όλη την διάρκεια του έτους, έχουν συνεχή κυκλοφορία των νερών τους και κυμαινόμενη αλατότητα) β. Παράκτιες λίμνες – Δεν έχουν συνεχή επικοινωνία με την θάλασσα, δεν έχουν νερό καθ’ όλη την διάρκεια του έτους (συνήθως το καλοκαίρι ξεραίνονται). Πολλές από τις παράκτιες λίμνες χρησιμοποιήθηκαν ή χρησιμοποιούνται ως αλυκές. γ) Παράκτια έλη – Βρίσκονται πίσω από την ζώνη των θινών προς το εσωτερικό της χέρσου, δεν έχουν σχέση με την θάλασσα (τουλάχιστον στο πνεύμα του νόμου) και τροφοδοτούνται με επιφανειακό νερό της χέρσου το οποίο δεν μπορεί να αποστραγγιστεί επιφανειακά προς την θάλασσα εξαιτίας του αμμώδους φράγματος (θίνες) που παρεμβάλλεται. ΠΡΟΤΑΣΗ Να αλλάξει η δεύτερη πρόταση της παραγράφου ως εξής: Για τις ανάγκες του νόμου αυτού, ως θάλασσα νοείται και η λιμνοθάλασσα, ήτοι μεγάλης έκτασης υδάτινο σώμα που βρίσκεται κοντά στη θάλασσα, επικοινωνεί συνεχώς με αυτή και κατακλύζεται από νερά καθ’ όλη την διάρκεια του έτους. Στην παράγραφο 2 η εμπειρία έδειξε ότι ο ορισμός της παραλίας μέχρι τα πενήντα μέτρα διευκόλυνε πολλούς επενδυτές στην παράκτια ζώνη. Αν τηρηθεί η μέγιστη αυτή απόσταση (με χώρους πρασίνου) δεν είναι αναγκαίος ο ορισμός της. Άρα δεν απαιτείται γνωμοδότηση της επιτροπής. Σε αντίθετη περίπτωση, εκεί που οι ανάγκες απαιτούν μικρότερο εύρος παραλίας, ας γίνεται με γνωμοδότηση της επιτροπής. Παράγραφος 3. Τόσο ο αιγιαλός όσο και ο παλαιός αιγιαλός είναι επιφάνειες. Οι επιφάνειες ορίζονται από γραμμές. Ποια θα είναι η γραμμή του αιγιαλού. Η ακτογραμμή ή το όριο θραύσης των κυμάτων. Προτείνω να προσδιοριστεί σαφέστερα η γραμμή του αιγιαλού ή να παραμείνει ο όρος ακτογραμμή. Παράγραφος 4. Προτείνω να δοθεί ο προσδιορισμός «συνεχούς υδάτινης ροής» στους ποταμούς. Δεν υπάρχει όχθη αν δεν υπάρχει νερό στην κοίτη του ποταμού. Αυτό αντικαθιστά επιτυχώς τον προσδιορισμό «πλεύσιμος» του προηγούμενου νόμου που αφαιρέθηκε.