Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Σταυρούλα Παπαθεοδώρου' | 3 Οκτωβρίου 2014, 14:11

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Στο παρόν άρθρο δε γίνεται πρόβλεψη για την καταβολή της μισθοδοσίας των υπαλλήλων που εργάζονται στα άμισθα υποθηκοφυλακεία. Ενώ ορθά γίνεται αναλυτική καταγραφή των ποσών που καταβάλλονται στον υποθηκοφύλακα και του τρόπου υπολογισμού τους, θεωρώ πως θα ήταν απαραίτητο να επαναδιατυπωθεί και να συμπεριληφθεί στο παρόν άρθρο η διάταξη του άρθρου 23 παρ. 5 εδ. α του Ν.2664/1998, σύμφωνα με την οποία "οι δαπάνες για τη μισθοδοσία και τις ασφαλιστικές εισφορές του προσωπικού αυτού [ενν. του προσωπικού των αμίσθων υποθηκοφυλακείων/κτηματολογικών γραφείων] ... βαρύνουν τον άμισθο υποθηκοφύλακα". Κατά την άποψή μου (και με στόχο τη διασφάλιση της καταβολής της μισθοδοσίας των υπαλλήλων που εργάζονται στα άμισθα υποθηκοφυλακεία/κτηματολογικά γραφεία, οι οποίοι έχουν πληγεί άμεσα από την οικονομική κρίση βιώνοντας τόσο μειώσεις μισθών που αγγίζουν το 40%, όσο και εκ περιτροπής εργασία, απασχόληση με μειωμένο ωράριο κλπ) θα πρέπει να προστεθεί μετά την παράγραφο 6 του άρθρου 6 του παρόντος προσχεδίου νόμου σχετική διάταξη που θα ορίζει ότι "ο άμισθος υποθηκοφύλακας οφείλει, ως ελεύθερος επαγγελματίας, να καλύπτει τη μισθοδοσία του προσωπικού του καθώς και τις ασφαλιστικές εισφορές αυτού, ανεξάρτητα από το εάν τα έσοδα του προηγούμενου μηνός δικαιολογούν ή όχι την είσπραξη των ποσών που προβλέπονται από τις παραγράφους 5 και 6 του παρόντος άρθρου", ή, κατ' ελάχιστον, "των ποσών που προβλέπονται από την παράγραφο 6 του παρόντος άρθρου". Αυτή η πρόβλεψη είναι απαραίτητη ώστε να διασφαλισθεί η απρόσκοπτη καταβολή της μισθοδοσίας του προσωπικού των άμισθων υποθηκοφυλακείων/κτηματολογικών γραφείων. Ο υποθηκοφύλακας είναι ελεύθερος επαγγελματίας, και ως τέτοιος θα πρέπει να είναι ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ υπεύθυνος για την καταβολή της μισθοδοσίας του προσωπικού του, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ από το εάν το Δημόσιο του καταβάλει τα ποσά που αναφέρονται στην παράγραφο 6 του παρόντος άρθρου. Σε αντίθετη περίπτωση δεν έχει νόημα ο ορισμός του υποθηκοφύλακα ως "ελεύθερου επαγγελματία", και θα ήταν αυτονόητη η μετατροπή του σε έμμισθο λειτουργό, χωρίς την είσπραξη από μέρους του, ως αμοιβής, αναλογικών και πάγιων δικαιωμάτων από κάθε εγγραπτέα πράξη στο υποθηκοφυλακείο/κτηματολογικό γραφείο, αλλά με μόνη την καταβολή σε αυτόν μιας παγίας αντιμισθίας. Επίσης θεωρώ πως θα έπρεπε να υπάρχει ρητή μνεία ώστε η κάλυψη των δαπανών μισθοδοσίας του προσωπικού να έχει προτεραιότητα έναντι της είσπραξης από τον υποθηκοφύλακα της προσωπικής του αμοιβής (δηλ. θα πρέπει πρώτα να πληρώνονται οι υπάλληλοι και οι ασφαλιστικές εισφορές τους και μετά ο υποθηκοφύλακας), με δεδομένο ότι οι υπάλληλοι του υποθηκοφυλακείου/κτηματολογικού γραφείου διεκπεραιώνουν ολόκληρη την σχετιζόμενη με το γραφείο εργασία, η οποία θα ήταν απολύτως αδύνατο να ολοκληρωθεί χωρίς αυτούς. Επιπλέον, κατά κανόνα δεν έχουν την οικονομική ευμάρεια που έχει η πλειονότητα των υποθηκοφυλάκων, ευμάρεια την οποία οι τελευταίοι απέκτησαν λόγω της είσπραξης αναλογικών και/ή παγίων δικαιωμάτων από κάθε εισερχόμενη πράξη επί σειρά ετών. Σχετικά με τα προαναφερθέντα, δε θα πρέπει να παραβλέπεται το γεγονός ότι στην πράξη οι υποθηκοφύλακες ΔΕΝ πληρώνουν τη μισθοδοσία και τις ασφαλιστικές εισφορές του προσωπικού τους εάν δεν λάβουν προηγουμένως καθ' ολοκληρίαν την αμοιβή τους, όπως αυτή προκύπτει από τα (πάγια και αναλογικά) δικαιώματα που τους αναλογούν. Εάν σε κάποιο δεδομένο ημερολογιακό τρίμηνο τα έσοδα δεν επαρκούν για την κάλυψη τόσο της αμοιβής του υποθηκοφύλακα όσο και της μισθοδοσίας των υπαλλήλων, ο υποθηκοφύλακας κρατά την αμοιβή του ΣΤΟ ΑΚΕΡΑΙΟ και ζητά από τους υπαλλήλους μείωση αποδοχών (μέσω ελαστικών μορφών εργασίας, απασχόλησης εκ περιτροπής, μειωμένου ωραρίου κλπ). Αυτό το φαινόμενο θα πρέπει να αντιμετωπισθεί, ώστε να εξοφλούνται κατά προτεραιότητα οι μισθοί των υπαλλήλων και μετά να αμείβεται ο υποθηκοφύλακας. Ο τελευταίος είναι ελεύθερος επαγγελματίας, διαχειριζόμενος όμως χρήματα του Δημοσίου, με αποτέλεσμα να μη νοείται η παρακράτηση από μέρους του της (συχνότατα υψηλής) αμοιβής του χωρίς να έχει προηγηθεί η εξόφληση των υποχρεώσεών του προς τους υπαλλήλους του και το ασφαλιστικό ταμείο τους.