• Σχόλιο του χρήστη 'ΝΟΜΙΚΗ ΑΠΟΨΗ' | 13 Μαρτίου 2015, 19:35

    1. Σαφως η πράξη πρέπει να είναι ατιμωρητη σε περίπτωση αντικειμενικής και ανυπαίτιας αδυναμίας. 2. Στην περίπτωση του εξωλογιστικου προσδιορισμου αποτελεσμάτων με το παλαιοτερο θεσμικό πλαίσιο (μη επίδειξη βιβλίων και στοιχείων χωρίς βέβαια να υφισταται ανυπαίτια αδυναμία πχ καταστροφη σε πυρκαγια ) ο καταλογισμός στα αλληλεγγύως ευθυνόμενα φυσικά πρόσωπα και κατ΄επέκταση -σε περίπτωση μη καταβολής- το ποινικό αδίκημα της μη καταβολης των χρεών προς το δημόσιο πρέπει να αφορά αποκλειστικά στην διοίκηση που παρέλειψε την προσκόμιση εστω και απο απλή αμέλεια. Δεν μπορεί η μεταγενέστερη διοικητική παράλειψη τρίτου να γεννά ποινική ευθύνη άλλου προσώπου!!! 3. Αν ο "δραστης" κριθει ατιμωρητος από το ποινικό δικαστήριο, αντίστοιχα η σχετικη αποφαση θα πρέπει να γίνεται δεκτή και από το διοικητικό δικαστήριο και ανάστροφα. 4.Η έννοια της αλληλέγγυας ευθύνης (που κατ΄επέκταση οδηγεί στο αδίκημα του αρ. 25 του Ν. 1882/90 του οποίου προτείνεται η τροποποίηση) υφίσταται και σε αλλοδαπά δίκαια, ποτέ όμως δεν διατηρείται επ΄αόριστον μετά την αποχώρηση κάποιου απο το διοικητικό συμβούλιο μίας ανωνύμου εταιρείας (συνήθως αφορά σε περίοδο μετά την πάροδο εξαμήνου). Με αυτόν τον τρόπο οι αναλαμβάνοντες συνηθως επιδιωκουν μόνοι τους τον έλεγχο της εταιρείας την διοίκηση της οποίας πρόκειται να αναλάβουν, με ευεργετικα αποτελεσματα για το δημόσιο. Ειδικότερα στην Ελλάδα όπου δεν υπάρχει χρονικη εγγύτητα ανάμεσα στον έλεγχο και την παράβαση αξίζει πιστεύω να μελετηθεί μία αντίστοιχη νομοθετικη ρυθμιση. 5. Συγχαρητηρια για την καταργηση του διαρκούς αυτοφώρου. Περα από το ότι αποτελεί δείγμα νομικου πολιτισμού, ήταν ανοητο να αγονται και να φέρονται ανθρωποι στο αυτοφωρο για να αφεθούν ελεύθεροι αυθημερόν , όταν η αστυνομία έχει να αντιμετωπίσει καθημερινά εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου.