• Σχόλιο του χρήστη 'Ίων' | 11 Οκτωβρίου 2015, 09:29

    Άλλη πάλι ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΗΣΗ και αυτή, του Κράτους, ως συνήθως, που «έχει το μαχαίρι, έχει και το πεπόνι» (που ενδεχομένως το συγχέει με το κεφάλι του φορολογούμενου). Και πάλι η αναδρομικότητα, που καταστρέφει τους πολίτες που εμπιστεύθηκαν τη Διοίκηση και είπαν να κάνουν ρύθμιση. Τώρα έρχεται με προφάσεις να την πάρει πίσω. Αν αυτό δεν είναι αδικία, που ακόμη και παιδιά το Νηπιαγωγείου θα την αποδοκίμαζαν, δηλαδή να τους παίρνεις πίσω ό,τι έχεις δώσει) τότε γιατί να μιλάμε ανώφελα Γιατί μόνο βιαιότητα του Κράτους αντιμετωπίζουμε και ΑΠΕΙΛΕΣ;;; Με το καλημέρα, ακούμε και διαβάζουμε για ΑΠΕΙΛΕΣ. Για εκδικητική και τιμωρητική ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗ πολιτική, για απειλές του Υπουργού, ότι «όποιος δεν συμμορφώνεται χάνει το σπίτι του, χάνει την περιουσία του» κλπ. Και βέβαια υπό το Κράτος τέτοιων απειλών, προκαλείται ΚΛΙΜΑ άγχους αι πανικού, ο πολίτης ΧΑΝΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ του, δεν σκέφτεται το ότι «η καμπάνα χτυπάει μόνο για τον εύπορο η ανέντιμο γείτονα», αλλά αρχίζει να αναρωτιέται: «Και που θα φθάσουμε;; ΑΝ συμβεί τούτο ή εκείνο, ΑΝ δεν μπορώ να μεγαλώσω και σπουδάσω τα παιδιά μου, αν πάρει δρόμο η γυναίκα μου, ΑΝ διαλυθεί η οικογένειά μου»… Βλέπει το δέντρο και όχι το δάσος με τέτοιες ΑΨΥΧΟΛΟΓΗΤΕΣ πολιτικές. Τον εντυπωσιάζει μόνο ο κίνδυνος καταστροφής και χάνει τη λογική. Και δεν μπορούν ύστερα τα όργανα του Κράτους να αποσείσουν την ευθύνη τους προς αποζημίωση κάθε πολίτη που τρόμαξε, έπαθε συγκοπή, ή αποφάσισε να θέσει τέρμα «στο μάταιο τούτο το βίο», όταν είδε την απανταχούσα να τούρχεται με τα νέα εκκαθαριστικά, ή όταν ένιωσε την αβεβαιότητα ή να τούρχονται απανωτές ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙΣ (ακόμη και ΠΡΙΝ λήξει η προθεσμία για ρυθμίσεις!!!!!!!!, έγινε και αυτό). Και τον Έφορο να έχει παροιμιώδη ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ψυχραιμία απέναντι στα δράματα και να ΜΗΝ ΑΚΟΥΕΙ τί πο τε. Ούτε τις ιδιαίτερες περιπτώσεις, ούτε για τις δανειακές ή οικογενειακές υποχρεώσεις κάποιου, ούτε αν κατέληξε στο Νόμο Κατσέλη και δεν επιτρέπεται να πληρώνει πολλά κλπ. Ο κάθε Έφορος κρύβεται πίσω από το γράμμα του Νόμου, που λειτουργεί ΑΥΤΟΜΑΤΑ, με πληκτρολόγηση, χωρίς προηγούμενο δικαίωμα ακροάσεως του θιγόμενου, χωρίς το φυσικό Δικαστή, να κρίνει με ΕΧΕΓΓΥΑ αμεροληψίας, αλλά εκ των ΥΣΤΕΡΩΝ επεμβαίνοντα, μετά από χρόνια, όταν δεν θα έχει πια νόημα η προσφυγή. Ο Κρατικός λειτουργός «στον εχθρό τ΄ αφεντιού του, πρέπει σφαίρες να ρίχνει, σφαίρες, σφαίρες», που λέει και η Αρλέτα (όλα είναι βγαλμένα από τη ζωή). Τότε χάνεται η λογική, δεν «μετράει» καθόλου το Ελληνικό Σύνταγμα, που μιλάει για αναλογικότητα στα φορολογικά βάρη, που μιλάει για εισόδημα και όχι για περιουσία (η οποία είναι υπό τη Συνταγματική προστασία), που κάνει λόγο για αναλογικότητα φορολογικών επιβαρύνσεων και για ευθύνη, ΣΕΒΑΣΜΟ και φροντίδα του Κράτους για τον πολίτη. Για τον Κυρίαρχο Λαό «υπέρ του οποίου υπάρχουν και ενεργούνται όλες οι εξουσίες», πλην όμως καταλήγει να μην μπορεί σκεφθεί ψύχραιμα, όπως ο Έφορος και βλέπει ΜΟΝΟ την απειλή, διότι είναι διάχυτη, είναι κλίμα, είναι τακτικισμός. Ας προσέξει λοιπόν η Διοίκηση και αυτές τις ΣΟΒΑΡΕΣ της ευθύνες απέναντι στο πολίτη και να μην τον υποβαθμίζει σε υποζύγιο ή ζώο για «άρμεγμα». Αυτέ οι επιζήμιες νοοτροπίες δεν μπορούν να αλλάξουν;;; Από την κορυφή, από το κεφάλι ξεκινά η μεταρρύθμιση.