• Σχόλιο του χρήστη 'Πηνελόπη' | 12 Οκτωβρίου 2015, 01:45

    Η κατάργηση της ελεγχόμενης σε κάθε περίπτωση και για την συνταγματικότητά της διάταξη τηε εκχώρησης των ανείσπρακτων μισθωμάτων στο δημόσιο, αποτελεί αποκατάστασταση της στοιχειώδους λογικής και του κοινού περί δικαίου αισθήματος. Εκχώρηση μισθωμάτων στο δημόσιο, σημαίνει μεταφορά σε βάρος του ανέργου, του υποαπασχολούμενου, του εναπομείναντα ακόμα μικρομεσαίου που στενάζει να τα βγάλει πέρα, του επαγγελματία που έκλεισε την επιχείρησή του κάτω από το βάρος και των εκτός τόπου και χρόνου δαπανών επί σειρά ετών για μισθώματα, σε βάρος δηλ. των ανθρώπων εκείνων που η κρίση έπληξε περισσότερο, εν ολίγοις των απολύτωσς φτωχοποιημένων, του ΣΥΝΟΛΟΥ της φοροδοτικής ικανότητας που θα διαμόρφωνε ο εκμισθωτής αν εισέπραττε τα μισθώματα και για τα οποία θα εκαλείτο να καταβάλει κάποιο φόρο πολύ ή λίγο, δίκαιο ή άδικο, σε κάθε περίπτωση πάντως ΦΟΡΟ που θα υπολογιζόταν ΕΠΙ κάποιου εισοδήματος. Οι διαστάσεις του ζητήματος είναι πολλές. Ο χρόνος δεν επιτρέπει την ανάπτυξή τους. Είναι σημαντικό ότι έγινε αντιληπτό επιτέλους ότι η διόγκωση των ληξιπρόθεσμων στο δημόσιο και δια της εκχωρήσες των μισθωμάτων και με χρέη δηλ. που δεν αποτελούν φόρους, δεν εξυπηρετεί τίποτα και κανέναν. Η λύση στο υπαρκτό πρόβλημα της φορολόγησης ανείσπρακτων μισθωμάτων βρίσκεται στην απαλλαγή των ιδιοκτητώναπό την υποχρέωση καταβολής φόρου για εισόδημα που δεν προέκυψε, λύση που έχει έρεισμα και το σύνταγμα. Η λύση αυτή θα καλύψει και αυτούς τους εκμισθωτές που δεν βρίσκουν εύλογη την εκχώρηση των μισθωμάτων που δεν έλαβαν.