• Σχόλιο του χρήστη 'Ξενοφών Λ.' | 12 Οκτωβρίου 2015, 02:01

    Αν ο οφειλέτης έχει υπαχθεί ήδη στην ρύθμιση των 100 δόσεων του ν. 4221/2015. πρέπει, σχετικά μ ’αυτόν, να εξεταστούν οπωσδήποτε δυο πράγματα. Και τα δυο αναφέρονται στη σχέση του ποσού της μηνιαίας δόσης που καταβάλλει με το γενικό εισόδημά του. 1. Αν ο οφειλέτης αποδεδειγμένα αδυνατεί να πληρώσει νέες οφειλές - έστω και με την ισχύουσα, τρέχουσα ρύθμιση των 12 δόσεων- και έτσι καθίστανται αυτές ληξιπρόθεσμες, τότε με βεβαιότητα θα αναγκασθεί να χάσει την ρύθμιση των 100 δόσεων. Αυτό αφορά δεκάδες χιλιάδες περιπτώσεων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται όχι μόνο για τον ίδιους τους οφειλέτες αλλά και για το κράτος, με την αντίστοιχη σημαντική μείωση των εσόδων του δημοσίου. Αν μάλιστα ο οφειλέτης είναι μισθωτός ή συνταξιούχος, χωρίς άλλο εισόδημα, και συνυπολογίσουμε και άλλες υποχρεώσεις του προς Τράπεζες ή άλλους φορείς και επιπροσθέτως, αν υπάρξουν νέες, έστω και μικρές, περικοπές στον μισθό ή στις συντάξεις, η κατάσταση για τους οφειλέτες αυτής της κατηγορίας γίνεται -αν δεν είναι ήδη- εκρηκτική. 2. Αν στον μισθό ή την σύνταξη του οφειλέτη έχει επιπλέον, επιβληθεί , από πιο παλιά, κατάσχεση, τότε, με την προαναγγελθείσα μείωση του ακατάσχετου του λογαριασμού του στα 1000 ευρώ, η επιβίωση του οφειλέτη και της οικογένειάς του μεταφέρεται αυτομάτως στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας. Πρέπει λοιπόν να γίνει υπολογισμός όλων των παραγόντων και να υπάρχουν όρια και κριτήρια στην επιβολή των νέων προαπαιτούμενων και όχι τόσο γενικευμένες και άκρως επικίνδυνες διατυπώσεις. Αλλιώς θα επιβεβαιωθεί ότι επιδιώκεται η καταστροφή του κοινωνικού ιστού και η μείωση –τελικά- των δημοσίων εσόδων. Και, καλά, να το επιδιώκουν αυτό οι δανειστές. Η κυβέρνηση όμως;