• Σχόλιο του χρήστη 'Μάρκος Σιούνας' | 13 Νοεμβρίου 2019, 21:26

    ΙΙ. Αφορά: Μη αναγνωριζόμενα έξοδα ατομικών, οικογενειακών, προσωπικών και μικρών κεφαλαιουχικών επιχειρήσεων από την προσωπική εργασία ιδιοκτητών και μετόχων, από την χρήση ιδιωτικών μέσων μεταφοράς, κινητών τηλεφώνων κλπ για ανάγκες της επιχείρησης. Για τις επιχειρήσεις αυτές, με παλαιότερο φορολογικό καθεστώς, προβλέπονταν τεκμαρτό φορολογητέο ποσοστό κέρδους επί του τζίρου, το οποίο ήταν της τάξης 10% και κάλυπτε και την «αμοιβή» για την ίδια απασχόληση που προσέφερε ο ιδιοκτήτης, η οικογένειά του ή ο μέτοχος καθώς και για την χρήση ιδιωτικών μέσων μεταφοράς, κινητών τηλεφώνων κλπ για ανάγκες της επιχείρησης. Τα τελευταία χρόνια καθιερώθηκε ο προσδιορισμός της φορολογητέας ύλης ως η διαφορά έσοδα μείον έξοδα. Στα έξοδα δεν μπορούν να συνυπολογισθούν η προσωπική εργασία εφόσον ο εργαζόμενος δεν είναι μισθωτός, παρά του ό,τι είναι ασφαλισμένος στο παλαιό ΤΕΒΕ , καθώς και δεν υπολογίζονται τα έξοδα του αυτοκινήτου του, του κινητού του κλπ που χρησιμοποιεί για τις ανάγκες της επιχείρησης. Τα πραγματικά έξοδα αυτά με το ισχύον φορολογικό καθεστώς δεν αναγνωρίζονται και τελικά υπολογίζονται σαν κέρδη και φορολογούνται. Για την άρση αυτής της αδικίας προτείνεται να αφαιρείται ένα ποσοστό επί του τζίρου σαν έξοδα χωρίς παραστατικά. Το ποσοστό αυτό να μεγαλώνει για τις μικρότερες επιχειρήσεις.