• Η ΕΝΕΙΣΕΤ δεν συμφωνεί με την παράλληλη και διακριτή από το σύστημα του ν. 4569/18 ενσωμάτωση του άρθρου 3α της οδηγίας για τους εξής συνοπτικά λόγους τους: 1. Με δεδομένο ότι με βάση το ν. 4569/2018 την υποχρέωση ταυτοποίησης έχουν μόνο οι εγγεγραμμένοι διαμεσολαβητές, μπορεί με βάση τις διατάξεις του 4569/18 να ταυτοποιείται ως μέτοχος διαμεσολαβητής χωρίς να είναι αυτός ο πραγματικός μέτοχος, από δε τη διαδικασία της οδηγίας να προκύπτει άλλος μέτοχος. 2. Η οδηγία υιοθετεί ένα ουδέτερο προς τα εθνικά συστήματα ταυτοποίησης δίκαιο, γιατί δεν υπάρχουν ενιαία συστήματα ταυτοποίησης. Με δεδομένο ότι εμείς για πρώτη φορά εισάγουμε το θεσμό των συλλογικών λογαριασμών, επίσημα, για άλλους λόγους, με το ν. 4569/18, ο οποίος μάλιστα δεν ε΄χει ακόμη λειτουργήσει στην πράξη, δεν έχει νόημα να διατηρούμε δύο διακριτά συστήματα, πολλώ δε μάλλον ως προς τις τεχνικές προδιαγραφές, αλλά μπορούμε να αξιοποιήσουμε τον εκτελεστικό κανονισμό και τις τεχνικές προδιαγραφές που αυτός θεσπίζει και για το εθνικό σύστημα ταυτοποίησης, επιτρέποντας την καλύτερη και ευκολότερη συμμόρφωση για τους αλλοδαπούς διαμεσολαβητές, που έτσι και αλλιώς θα πρέπει να συμμορφωθούν με την οδηγία. Αυτό είναι ένα πλεονέκτημα της όψιμης υιοθέτησης, καλώς ή κακώς, των συλλογικών λογαριασμών που πρέπει να αξιοποιήσουμε. Αντίστοιχη προσέγγιση ενσωμάτωσης έχουν κάνει και οι Ιταλοί οι Γάλλοι και οι Γερμανοί και μάλσιτα εισάγοντας κυρώσεις περί μη ταυτοποίησης στο μέτοχο (πχ στη Γαλλία προβλέπεται ως κύρωση η μη λήψη μερίσματος ή η μη άσκηση δικαιωμάτων έως 5 χρόνια με απόφαση δικαστηρίου). 3. Είναι μια καλή αφορμή να αποσαφηνιστούν κάποιες διατάξεις του 4569/18. Ο ν. 4569/18 οδηγεί σε μία μη αποδεκτή κατά τη γνώμη μας νομοθετική επιλογή της ανωνυμοποίησης των εισηγμένων μετοχών. Ενώ σε επίπεδο εταιρικού δικαίου καταργήσαμε τις ανώνυμες μετοχές, για τις εισηγμένες, προβλέποντας την έννοια του ταυτοποιούμενου από τον εγγεγραμμένο διαμεσολαβητή, επιτρέψαμε σε μετόχους να "κρύβονται" πίσω από μη εγγεγραμμένους διαμεσολαβητές που δεν έχουν την υποχρέωση ταυτοποίησης επιτρέποντας την ταυτοποίηση κατά το δοκούν. Δηλαδή αν ανάμεσα στον αρχικό διαμεσολαβητή που είναι εγγεγραμμένος στο αποθετήριο και το μέτοχο μεσολαβεί ένας άλλος διαμεσολαβητής μπορεί αυτός ο τελευταίος να μη διαβιβάσει τις απαιτούμενες πληροφορίες στον εγγεγραμμένο διαμεσολαβητή και ο εγγεγραμμένος διαμεσολαβητής να ταυτοποιήσει ως μέτοχο το διαμεσολαβητή και όχι τον πελάτη του. Θεωρούμε ότι οι υποχρεώσεις ταυτοποίησης πρέπει να τρέξουν σε όλη την αλυσίδα, πράγμα που προσφέρει η οδηγία, με τον ανάλογο επιμερισμό ευθυνών. Επιπλέον ο περιορισμός της ρύθμισης του ν. 4569/18 στους εγγεγραμένους διαμεσολαβητές αδυνατεί κατά τη γνώμη μας να ρυθμίσει αποτελεσματικά την ανάποδη φορά ταυτοποίησης, όταν δηλαδή το αίτημα προέρχεται από το μέτοχο, (πχ σε περιπτώσεις άσκησης δικαιώματος μειοψηφίας, όπου δεν θα αρκεί η απλή βεβαίωση του μετόχου από το διαμεσολαβητή του), ειδικά μάλιστα αν η βεβαίωση απαιτείται για τη δικαστική άσκηση δικαιωμάτων του.