• Σχόλιο του χρήστη 'ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΧΡΗΣΤΙΔΟΥ' | 9 Σεπτεμβρίου 2020, 15:56

    Λαμβάνοντας υπόψη, ότι: Ο νέος πτωχευτικός νόμος για τα φυσικά πρόσωπα πρέπει να έχει πιο κοινωνικό χαρακτήρα, ιδίως για το σοβαρότατο ζήτημα της α'κατοικίας, για ευάλωτες ομάδες πληθυσμού, όπως τα άτομα της μέσης και τρίτης ηλικίας, ή άτομα με μόνιμη αναπηρία (άνω του 50%) για τα οποία η δεύτερη ευκαιρία για οικονομική ανάκαμψη ικανής να τους δώσει δεύτερη ευκαιρία απόκτησης κατοικίας είναι λόγω ηλικίας και συνθηκών πρακτικά αδύνατη, επομένως το νομοσχέδιο αυτό ουσιαστικά εγκαταλείπει τους μεσήλικες και τους ηλικιωμένους άστεγους μετά την παρέλευση των 12 ετών!!! Η οριζόντια και γενικευμενη πρόβλεψη του νόμου για διατήρηση της α' κατοικίας για 12 έτη έναντι ενοικίου που αναπροσαρμόζεται με τους νόμους της αγοράς, είναι απεχθής για τα μεσήλικα και ηλικιωμένα άτομα των οποίων η οικονομική και κοινωνική κατάσταση χρόνο με το χρόνο κατά κανόνα δυσχεραίνει λόγω ηλικίας. Η ΠΡΟΤΑΣΗ. Να υπάρξει πρόβλεψη του πτωχευτικού νόμου, κατ' εξαίρεση για τα φυσικά πρόσωπα ηλικίας άνω των 50 ετών, να έχουν την επιλογή διατήρησης της επικαρπίας της α' κατοικίας τους εφ΄όρου ζωής, μετά από οικειοθελη παραχώρηση της ψιλής κυριότητα του ακινήτου στο πιστωτή ή στον φορέα που θα δημιουργηθεί, καταβάλλοντας σε μηνιαίες σταθερές τοκοχρεωλυτικές δόσεις, με το ελάχιστο σταθερό επιτόκιο της αγοράς, και σε ποσοστό 70-80% της αξίας της επικαρπίας, η οποία είναι ποσοστό της πλήρους κυριότητας με βάση την ηλικία του πτωχευμένου επικαρπωτή, όπως ήδη ισχύει (ήτοι στα 5/10 αν ο επικαρπωτής έχει υπερβεί το 40ό ετος της ηλικίας του, στα 4/10 αν ο επικαρπωτής έχει υπερβεί το 50ό ετος της ηλικίας του, στα 3/10 αν ο επικαρπωτής έχει υπερβεί το 60ό ετος της ηλικίας του, στα 2/10 αν ο επικαρπωτής έχει υπερβεί το 70ό έτος της ηλικίας του και τέλος στο 1/10 αν ο επικαρπωτής έχει υπερβεί το 80ό ετος της ηλικίας του. Η δε εφ'όρου ζωής επικαρπία δεν θα παρέχει στον επικαρπωτή το δικαίωμα μεταβίβασής της (με πώληση ή κληρονομιά), σε τρίτα πρόσωπα και επομένως μετά το θάνατο του επικαρπωτή θα συνεννούται με την ψιλή κυριότητα, όπως προβλέπεται ήδη από το νόμο. Κατ' αυτόν τον τρόπο θα εξασφαλίζεται το κοινωνικό δικαίωμα διαβίου στέγασης του ηλικιωμένου ατόμου στην κατοικία του, έναντι καταβολής ενός εύλογου ποσού σταθερής μηνιαίας δόσης, αντί του ανασφαλούς ποσού ενοικίου που θα αυξομειώνεται κατά το δοκούν και ακολούθως με την πάροδο των ετών θα απειλείται με έξωση στα γεράματά του!!! ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η πρόβλεψη του νόμου για προσωρινή συνέχιση της στέγασης για 12 έτη έναντι καταβολής ενοικίου, που αναπροσαρμόζεται με τους νόμους της αγοράς, με ή χωρίς τη συνδρομή της πολιτείας στην καταβολή του ενοικίου αυτού, είναι απεχθής για πτωχευμένα άτομα τα οποία είναι ηλικιωμένα είτε βρίσκονται στο κατώφλι της τρίτης ηλικίας, ή πάσχουν από μόνιμη αναπηρία άνω του 50%. Είναι γνωστό ότι η ζήτηση στην αγορά εργασίας για άτομα άνω των 50-55 ετών είναι σχεδόν μηδενική, εκτός αν πρόκειται για υψηλόμισθους επιστήμονες, μεγαλογιατρούς και δικηγόρους που ήδη εργάζονται σε κλινικές ή επιχειρήσεις ή διατηρούν γραφείο κλπ, για δε τους πτωχευμένους συνταξιούχους είναι μαθηματικά βέβαιο ότι δεν υπάρχει καμία πιθανότητα ν'αυξήσουν το εισόδημά τους στο μέλλον, εκτός αν κερδίσουν το λαχείο ή κληρονομήσουν κάποιο ισάξιο ακίνητο που να καλύπτει τις στεγαστικές τους ανάγκες που κι αυτό μπορεί να προβλέπει ο νόμος ότι θα παραχωρηθεί ή θα ανταλλαγεί για τη διατήρηση της μίας εκ των δύο κατοικιών. Τα άτομα ηλικίας άνω 50 ετών, είναι κατά κανόνα πιο ευάλωτα από τους νεότερους με ίδιο μορφωτικό επίπεδο και με μεγαλύτερη δυσκολία θα είναι σε θέση να εξεύρουν τρόπους ν'αξιοποιήσουν τη δεύτερη ευκαιρία από οικονομικής άποψης, καθώς στις ηλικίες άνω των 50 ετών, εκτός σπάνιων εξαιρέσεων, η καριέρα του ατόμου που έχει ανακοπεί είτε λόγω της κρίσης, είτε από άλλη σοβαρή αιτία (προβλήματα υγείας, ανεργία, κλπ ), το άτομο αυτό δεν δύναται να ανακάμψει με την ίδια ευκολία που θα το κάνουν οι νεότεροι. Η δε αγορά εργασίας βαίνει συνεχώς πιο ανταγωνιστική, καθώς οι νέες γενιές που εισβάλλουν σ'αυτήν με περισσότερα εφόδια μορφωτικά, ικανότητες, καινοτομίες κλπ με αμοιβές χαμηλές και άλλα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα που εκμηδενίζουν την όποια προσπάθεια του ήδη σε μειονεκτική θέση λόγω πτώχευσης μεσήλικα. Επειδή τα εισοδήματα της συντριπτικής πλειοψηφίας των οφειλετών που θα υπαχθούν στη διαδικασία πτώχευσης και 2ης ευκαιρίας, θα είναι χαμηλά, πολύ χαμηλά έως και μηδενικά και δεδομένου ότι το σύνολο της ακίνητης περιουσίας των οφειλετών αυτών, θα ρευστοποιηθεί, θα είναι σχεδόν όλοι «ευάλωτοι» με βάση τα εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια.