• Σχόλιο του χρήστη 'Γιώργος Χ' | 31 Ιανουαρίου 2023, 13:41

    Αρθρο 3 Παραγρ. 1(β): Έτσι όπως είναι διατυπωμένο, δηλ. «…. επί δημοσίου ακινήτου το οποίο έχει εγερθεί έως ….», εννοεί μόνο κτίσμα (αφού έχει εγερθεί) και μάλιστα του δημοσίου (όχι του ιδίου, με άδεια ή αυθαίρετο), αποκλείοντας κατοχή οικοπέδου/γηπέδου χωρίς κτίσμα, σε αντιδιαστολή με την περίπτωση 1(α). Απαιτείται αποσαφήνιση ή αναδιατύπωση. Παραγρ. 1(βα): Γιατί μόνο αν βρίσκεται η κύρια και μοναδική κατοικία; Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων πρόκειται για παλαιές εξοχικές ή άλλες δευτερεύουσες κατοικίες. Ο περιορισμός αυτός περιορίζει στο ελάχιστο τους δυνάμενους να υποβάλουν αίτηση, αλλά και τα αναμενόμενα έσοδα του Δημοσίου. Εφ’ όσον πρόκειται για την ίδια «παρανομία» (καταπάτηση), δεν είναι λογικό ούτε δίκαιο π.χ. μεταξύ δύο γειτονικών ακινήτων, που αμφότερα δηλώνονται στα φορολογικά έντυπα Ε1 και Ε9 (βλ. Άρθρο 8, παρ. 6(ι)), το ένα να εξαγοράζεται με ευνοϊκούς όρους και το άλλο να αποκλείεται εντελώς, λόγω απλώς της διαφορετικής χρήσης. Άλλωστε, η ευνοϊκότερη αντιμετώπιση της κύριας κατοικίας εξασφαλίζεται με το μειωμένο τίμημα που προβλέπεται στο Άρθρο 6.2(η). Παραγρ. 4(β): Θα πρέπει να προβλεφθεί και η περίπτωση περισσοτέρων κατόχων του ιδίου ακινήτου ή ιδανικού μεριδίου με διαφορετικό δικαίωμα (π.χ. ένας ψιλή κυριότητα και άλλος επικαρπία). Δηλαδή να διευκρινιστεί αν ο καθένας μπορεί να εξαγοράσει το δικαίωμά του και αν ελλείψει αίτησης του ενός εξαγοράζεται υποχρεωτικά από τον άλλον.