• Σχόλιο του χρήστη 'Σπύρος Μιχαηλίδης' | 28 Δεκεμβρίου 2009, 16:17

    Θεωρώ ιδιαίτερα κρίσιμη την διάκριση μεταξύ των διανεμόμενων και μη διανεμόμενων κερδών μιας επιχείρησης. Η μη διανομή κερδών αποσκοπεί στην ανάπτυξη της επιχείρησης είτε πρόκειται για νέες επενδύσεις, ανάπτυξη νέων προϊόντων, δημιουργία νέων θέσεων εργασίας είτε για την κάλυψη ταμειακών αναγκών. Ο συντελεστής φορολόγησης των μη διανεμόμενων κερδών (που σε κάθε περίπτωση πρέπει να είναι σαφώς χαμηλότερος από εκείνον για τα διανεμόμενα) θα μπορούσε να κλιμακώνεται ανάλογα με το ύψος της κερδοφορίας, ξεκινώντας από το 0 για χαμηλή κερδοφορία (π.χ. <10.000 ευρώ) και να φτάνει σε ένα ποσοστό π.χ. 60% του συντελεστή φορολόγησης των διανεμόμενων κερδών. Θέλω να υπογραμμίσω την αναπτυξιακή σημασία του μέτρου αυτού. Η ανάπτυξη της οικονομίας μας μπορεί να γίνει μόνο μέσα από την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας σε όλες τις βαθμίδες και κλίμακες και η απόφαση μιας επιχείρησης να μη διανύμει τα κέρδη της στους μετόχους της δείχνει την πρόθεσή της να αναπτυχθεί και όχι να συμβάλει στον πλουτισμό των μετόχων της. Επίσης θα ήθελα να υπάρξει διαφοροποίηση ανάμεσα στις επιχειρήσεις που έχουν καινοτομικό χαρακτήρα (υψηλή τεχνολογία, λογισμικό, ανανεώσιμες μορφές ενέργειας, ανακύκλωση, βιολογικές καλλιέργειες) και σε εκείνες που εξάγουν προϊόντα και υπηρεσίες και άρα φέρνουν εισόδημα στη χώρα.