• Σχόλιο του χρήστη 'Αλεξάνδρα Ρ.' | 11 Οκτωβρίου 2016, 13:55

    Η επίσπευση της εκδίκασης μιας υπόθεσης δε μπορεί να είναι το μόνο ούτε το κυριότερο κριτήριο για τον καθορισμό του αριθμού των μελών της σύνθεσης του δικαστηρίου που θα είναι αρμόδιο για την εκδίκαση της. Ευτυχώς με την υπό διαβούλευση διάταξη διορθώνεται μια αστοχία του προηγούμενου νομοθετικού πλαισίου [όπου ο μεγαλύτερος όγκος των υποθέσεων των πρωτοδικείων και των εφετείων ανήκε στην αρμοδιότητα του μονομελούς], το οποίο, χάριν της "επιτάχυνσης" και μόνον, υποτίμησε την αξία της ανταλλαγής επιστημονικών απόψεων κατά τη διάρκεια της διάσκεψης, εκμηδένισε πρακτικά το αντικείμενο ενασχόλησης των προέδρων, δυσχέρανε υπερβολικά την προετοιμασία των παρέδρων για την προαγωγή τους σε πρωτοδίκες και μείωσε εν γένει τον έλεγχο της δικαστικής απόφασης σε επιστημονικό και πρακτικό επιπεδο που παρείχε η αυξημένη σύνθεση στους διαδίκους. Η αυξημένη φερεγγυότητα της τριμελούς σύνθεσης είναι απαραίτητο να καταλαμβάνει τον κύριο όγκο των υποθέσεων που εισάγονται τόσο στο πρωτοδικείο όσο και στο εφετείο, ιδίως όταν το αντικείμενο της υπόθεσης είναι σημαντικό, όπως συμβαίνει σε υποθέσεις με χρηματικό αντικείμενο άνω των 60.000 ευρώ.