• Σχόλιο του χρήστη 'Όλγα Ζίχναλη' | 10 Ιουνίου 2017, 22:21

    Το άρθρο 2 υποστηρίζει ότι το πρόσωπο αποφασίζει για το ποιος είναι, από άποψη φύλου. Μέχρι τώρα δεν είχε νόημα να αυτοχαρακτηριστεί κάποιος με αυτόν τον τρόπο, τώρα πρέπει να σκεπτόμαστε κι αυτό. Ο υποκειμενισμός του προσώπου και οι άστατες επιθυμίες του, επιβάλλονται στην κοινωνία, γίνονται νόμος. Αυτό προσβάλλει την κοινωνία ολόκληρη Με ποια λογική το φύλο αποχωρίζεται από τη φυσιολογία του; Τα βιολογικά χαρακτηριστικά του φύλου βεβαίωναν διαχρονικά στην ανθρώπινη ιστορία το άτομο και το σύνολο για την ταυτότητά του. Από ποιους και γιατί προέκυψε το κοινωνικά καθοριζόμενο φύλο; Κανείς δεν γεννιέται με κοινωνικό φύλο. Όλοι γεννιούνται με ένα βιολογικό φύλο. Το κοινωνικό φύλο είναι μία κοινωνιολογική και όχι αντικειμενική βιολογική έννοια. Το να θέλει ένα πρόσωπο να ζει κατά τρόπο διαφορετικό από αυτόν που κατά την πασίδηλη πάγια φυσική εμπειρία συνάδει με τα εκ γενετής βιολογικά χαρακτηριστικά του είναι δικαίωμά του. Αυτό όμως δεν δημιουργεί στην έννομη τάξη υποχρέωση, αλλά ούτε δικαίωμα να τροποποιήσει την ταυτότητά του. Το πώς θα φέρεται ένα πρόσωπο δεν θεμελιώνει για την έννομη τάξη νόμιμη αιτία μεταβολής των εκ γενετής χαρακτηριστικών του. Ούτε είναι Συνταγματικά ανεκτό να δεσμεύεται το Δικαστήριο να εκδώσει απόφαση με την οποία θα επιβάλλεται μια τόσο θεμελιακή μεταβολή δημοσίων εγγραφών σε κρατικά έγγραφα, στηριζόμενο απλά και μόνο σε “υποκειμενική αίσθηση”. Μια τέτοια δυνατότητα άλλωστε, θα μπορούσε πολύ εύκολα να αποτελέσει και μέσο επικίνδυνης πλαστοπροσωπίας. Η προστασία της μεταβολής των στοιχείων της ταυτότητας διασφαλίζει την προστασία των έννομων αγαθών και την ασφάλεια των συναλλαγών. Ένας νόμος με το περιεχόμενο του υπό διαβούλευση σχεδίου θα ήταν αντισυνταγματικός, εφ’ όσον θα υποχρέωνε τα Δικαστήρια να εκδίδουν Δικαστικές αποφάσεις, υποτασσόμενα απλά σε μια ιδιωτική δήλωση.