• Σχόλιο του χρήστη 'Νίκος Θεοτοκάτος' | 12 Ιουνίου 2017, 00:55

    Πώς είναι δυνατόν ένα εξωτερικό και αυταπόδεικτο στοιχείο του ανθρώπου, όπως το βιολογικό φύλο, να επιδέχεται αμφισβήτησης και αλλαγής στον τρόπο που δηλώνεται επισήμως, λόγω "ασυμφωνία" του με τον εσωτερικό τρόπο που το άτομο το βιώνει, ενώ άλλα στοιχεία επίσης αυταπόδεικτα, όπως το ύψος, η καταγωγή, η ιθαγένεια, το όνομα, είτε δεν επιδέχονται αλλαγών είτε ορίζεται διαδικασία πολύ πιο περίπλοκη από μια απλή δήλωση του εσωτερικού τρόπου βίωσής τους; (πρβλ. νομοθετικής ρυθμίσεις για αλλαγή ονόματος, ιθαγένειας κλπ., όπου απαιτούνται δικαστικές αποφάσεις, διαμονή στη χώρα για ορισμένα χρόνια κ.ά.). Το επιχείρημα ότι η ιθαγένεια εκφράζει νομικό δεσμό και δεν έχει σχέση με το φύλο δεν ισχύει, αφού και η αναγνώριση της ταυτότητας φύλου νομικό δεσμό εκφράζει, αφού αποτυπώνεται το νέο φύλο σε δημόσια έγγραφα, όπως η ιθαγένεια κλπ. Η ευρωπαϊκή δε νομική πραγματικότητα, για την οποία έγινε λόγος, αναγνωρίζει τη σημασία της δυαδικότητας των φύλων ως θεμέλιο λίθο της κοινωνικής οργάνωσης (βλ. πρόσφατη απόφαση του Γαλλικού Concession d' Etat, που απέρριψε αίτημα για αναγνώριση ουδέτερου φύλου). Μέσα από το παρόν νομοθέτημα, εφόσον δεν αναφέρεται πουθενά σε τι συνίσταται η "ταυτότητα φύλου" εκτός από άνδρα και γυναίκα, υπονοείται πρόθεση αναγνώριση και άλλων μορφών, πράγμα αντίθετο με την "ευρωπαϊκή νομική πραγματικότητα" για την οποία γίνεται συχνά λόγος. Κατά τα άλλα, η πρόβλεψη ότι το άτομο δεν πρέπει να είναι έγγαμο είναι θετική αλλά και αυτονόητη, αφού η αλλαγή φύλου σε έγγαμο άτομο θα οδηγούσε σε υφιστάμενο γάμο μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου, ο οποίος όμως είναι ανυπόστατος, με βάση το δίκαιο της χώρας μας. Αυτονόητη επίσης και η ενηλικότητα, αφού δεν είναι δυνατό να γίνει δεκτό ότι π.χ. ο ανήλικος 16χρονος δεν έχει την ωριμότητα να ψηφίσει, ενώ έχει την ωριμότητα να αποφασίσει ν' αλλάξει το φύλο του.