• Σχόλιο του χρήστη 'Αντώνιος Κ' | 12 Ιουνίου 2017, 01:52

    Όπως είναι γνωστό, όταν κάποιος άνθρωπος δεν είναι βέβαιος για το αν μια πράξη που προτίθεται να πράξει είναι σωτή ή όχι, αρκεί να απαντήσει στο ερώτημα αν μπορεί να την ομολογήσει δημόσια χωρίς να αισθάνεται άσχημα και χωρίς να έχει αρνητικές συνέπειες. Αν ναι, τότε δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα με την πράξη. Αν όχι, τότε κάτι δεν πάει καλά με την πράξη και θα πρέπει να την ξανασκεφτεί πριν την πράξει. Ως εκ τούτου, το γεγονός ότι αναγνωρίζετε πως η αλλαγή φύλου πρέπει να μείνει μυστική και παίρνετε συγκεκριμένα μέτρα για να εξασφαλίσετε τη μυστικότητά της, δηλώνει από μόνο του ότι κάτι δεν πάει καλά με την πράξη. Μήπως λοιπόν θα θέλατε να το ξανασκεφτείτε; Επίσης, η όποια μυστικότητα επιχειρείται να εξασφαλιστεί καταρρίπτεται εκ προοιμίου από έναν από τους υποτιθέμενους κύριους σκοπούς του νόμου που είναι ο σεβασμός στην "ταυτότητα φύλου" του προσώπου, μιας και δεν είναι δυνατόν οι υπόλοιποι άνθρωποι να σεβαστούν κάτι το οποίο είναι μυστικό και δε γνωρίζουν πως έλαβε χώρα! Για να το σεβαστούν πρέπει πρώτα να γνωρίσουν ότι αυτό έλαβε χώρα, πράγμα το οποίο ακυρώνει τη μυστικότητά του! Δηλαδή ο ίδιος ο νόμος έχει αντιφάσεις! Επίσης, πρέπει να έχετε υπόψη σας ότι τίποτα δε μένει κρυφό μιας και τα πάντα θα φανερωθούν οπωσδήποτε κατά την Ημέρα Κρίσεως (τουλάχιστον) όπου θα κριθούν οι πράξεις όλων των ανθρώπων. Ενδεικτικά μόνο αναφέρω τη ψάλλει σχετικά η Αγία μας Ορθόδοξη Εκκλησία την Κυριακή της Αποκρέω που αναμημνήσκει την Ημέρα της Κρίσεως των ανθρώπων από τον Θεό (προσέξτε ιδιαίτερα τα βιβλία που ανοίγουν και τις πράξεις που φανερώνονται): “Ὅταν μέλλῃς ἔρχεσθαι, κρίσιν δικαίαν ποιῆσαι, Κριτὰ δικαιότατε, ἐπὶ θρόνου δόξης σου καθεζόμενος· ποταμὸς πύρινος, πρὸ τοῦ σοῦ Βήματος καταπλήττων ἕλκει ἅπαντας, παρισταμένων σοι, τῶν ἐπουρανίων Δυνάμεων, ἀνθρώπων κρινομένων τε, φόβῳ καθ' ἃ ἕκαστος ἔπραξε· τότε ἡμῶν φεῖσαι, καὶ μοίρας καταξίωσον Χριστέ, τῶν σῳζομένων ὡς εὔσπλαγχνος, πίστει δυσωποῦμέν σε.   Βίβλοι ἀνοιγήσονται, φανερωθήσονται πράξεις, ἀνθρώπων ἐπίπροσθεν, τοῦ ἀστέκτου Βήματος, διηχήσει δέ, ἡ κοιλὰς ἅπασα, φοβερῷ βρύγματι, τοῦ κλαυθμῶνος, πάντας βλέπουσα τοὺς ἁμαρτήσαντας, ταῖς αἰωνιζούσαις κολάσεσι, τῇ κρίσει τῇ δικαίᾳ σου, παραπεμπομένους, καὶ ἄπρακτα, κλαίοντας Οἰκτίρμον· διό σε δυσωποῦμεν ἀγαθέ· Φεῖσαι ἡμῶν τῶν ὑμνούντων σε, μόνε Πολυέλεε. ... Ὅταν τίθωνται θρόνοι, καὶ ἀνοίγωνται βίβλοι, καὶ Θεὸς εἰς κρίσιν καθέζηται, ὢ ποῖος φόβος τότε!. Ἀγγέλων παρισταμένων ἐν φόβῳ, καὶ ποταμοῦ πυρὸς ἕλκοντος, τί ποιήσομεν τότε οἱ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις ὑπεύθυνοι ἄνθρωποι; Ὅταν δὲ ἀκούσωμεν καλοῦντος αὐτοῦ, τοὺς εὐλογημένους τοῦ Πατρὸς εἰς βασιλείαν, ἁμαρτωλούς δὲ ἀποπέμποντος εἰς κόλασιν, τίς ὑποστήσεται τὴν φοβερὰν ἐκείνην ἀπόφασιν; Ἀλλὰ μόνε φιλάνθρωπε Σωτήρ, ὁ Βασιλεὺς τῶν αἰώνων, πρὶν τὸ τέλος φθάσῃ, διὰ τῆς μετανοίας ἐπιστρέψας ἐλέησόν με.” Είναι λοιπόν κενό νοήματος να μιλάμε για οποιαδήποτε "μυστικότητα". Ας λογικευτούμε κι ας κατανοήσουμε πως δεν υπάρχει λόγος να βρεθούμε ενώπιων του Δικαίου Κριτή με περισσότερα βάρη πάνω μας!