• Σχόλιο του χρήστη 'Χρήστος' | 22 Μαρτίου 2019, 20:43

    Το εμπόριο παιδιών και ανθρώπων γενικότερα είναι φαινόμενο που δυστυχώς απασχολεί έντονα τη διεθνή κοινότητα και οι διωκτικές αρχές θα πρέπει να έχουν στη διάθεσή τους κατάλληλα εργαλεία για την καταπολέμησή του. Στην Ελλάδα, ως μία από τις ελάχιστες χώρες (αν όχι η μοναδική) όπου υφίσταται καθεστώς εξωιδρυματικής υιοθεσίας, αναφέρεται άνθηση του εμπορίου βρεφών (βιομηχανοποίηση παράνομων υιοθεσιών), με τη δράση διεθνικών εγκληματικών οργανώσεων, εξαιτίας και της γειτνίασης της χώρας μας με άλλες χώρες χαμηλότερου βιοτικού επιπέδου. Στο άρθρο 3α(ii) του «Προαιρετικού Πρωτόκολλου στη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού σχετικά με την εμπορία παιδιών, την παιδική πορνεία και την παιδική πορνογραφία», το οποίο κυρώθηκε στην ελληνική νομοθεσία με το άρθ. 1 του Ν.3625/2007 (άρθρο 1), διατυπώνεται ρητά ως εμπορία παιδιών, μεταξύ άλλων και η «ανάρμοστη πρόκληση συγκατάθεσης, από μεσολαβητή, για την υιοθεσία του παιδιού κατά παράβαση των ισχυόντων διεθνών κειμένων περί υιοθεσίας». Η συγκεκριμένη πράξη, στο πλαίσιο επανειλημμένης διάπραξης με σκοπό την κερδοσκοπία, ήδη τιμωρούταν στην ελληνική νομοθεσία σε βαθμό κακουργήματος, από το άρθ. 10§3 του Ν.2447/1996. Ίσως όμως να ήταν σκόπιμο η εμπορία παιδιών (και δη βρεφών) με σκοπό την υιοθεσία, να συμπεριληφθεί στο άρθρο 323Α ΠΚ (και λόγω άμεσης συνάφειας). Αυτή τη στιγμή, τα οργανωμένα κυκλώματα που ενέχονται σε εμπορίες βρεφών, δεν μπορούν να ενταχθούν ούτε στο πλαίσιο του 323Α ΠΚ, ούτε στο πλαίσιο του 187 ΠΚ (δεν προβλέπονται όλα τα κακουργήματα στο 187 ΠΚ), με αποτέλεσμα κατά τη διερεύνηση τέτοιων υποθέσεων από τις διωκτικές αρχές, να μην είναι εφικτή η εφαρμογή/αξιοποίηση ειδικών ανακριτικών πράξεων του 253Α ΚΠΔ.