Αρχική Σχέδιο νέου Κώδικα Ποινικής ΔικονομίαςΕΚΤΟ ΒΙΒΛΙΟ – ΠΡΩΤΟ ΤΜΗΜΑ ΓΕΝΙΚΟΙ ΟΡΙΣΜΟΙΣχόλιο του χρήστη Δημήτρης Κ. | 26 Μαρτίου 2019, 09:23
  • Σχόλιο του χρήστη 'Δημήτρης Κ.' | 26 Μαρτίου 2019, 09:23

    Συγχαρητήρια για τις σωστές παρατηρήσεις των συναδέλφων. Νομίζω ήρθε ο καιρός για μια ενιαία αντιμετώπιση των προθεσμιών, για την καθιέρωση δηλαδή μιας γενικής προθεσμίας προς άσκηση των ενδίκων μέσων. Ειλικρινά, ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω, ποιος ο λόγος να υπάρχουν περισσότερες προθεσμίες, για το ίδιο ένδικο μέσο π.χ. 10 ημέρες από την δημοσίευση της αποφάσεως, για την έφεση από τον παρόντα κατηγορούμενο και τον Εισαγγελέα Πλημ/κων, δεκαπέντε ημέρες για την έφεση από τον Εισαγγελέα Εφετών (490 παρ.2), 30 ημέρες από την επίδοση για τον απόντα κατηγορούμενο (473 παρ.1) κ.ο.κ.. Αλλά και για την αναίρεση: Τριάντα ημέρες για την αναίρεση από την καταχώριση της αποφάσεως στο ειδικό βιβλίο ή είκοσι ημέρες όταν ασκείται δι'εξωδίκου δηλώσεως κοκ. Καταρχήν, το σωστό είναι, να παρέχεται η ευχέρεια στον κατηγορούμενο ή στον Εισαγγελέα, να διαβάσει τις πλήρεις σκέψεις μιας αποφάσεως και εν συνεχεία να αποφασίζει εάν θα πρέπει να προσβάλει αυτή με έφεση ή όχι. Το ανωτέρω έχει ιδιαίτερη πρακτική αξία, κυρίως στις σχετικές ακυρότητες όπως π.χ.ακυρότητα κλητηρίου θεσπίσματος,εξέταση εξαιρετέου μάρτυρα κλπ, οι οποίες μεταβιβάζονται στο Εφετείο μόνο δι'ειδικού λόγου εφέσεως. Αλλά και στην εισαγγελική έφεση, ο Εισαγγελέας θα πρέπει να προνοήσει για τις ενδεχόμενες σκέψεις της αποφάσεως, την οποία εκ προοιμίου προσβάλλει !!! Καλούνται δηλαδή κατηγορούμενος και Εισαγγελέας, να εικάσουν τις σκέψεις μίας αποφάσεως που ακόμα δεν έχει καθαρογραφεί και να προσβάλλουν αυτή με μία έωλη έφεση, προβάλλοντας ισχυρισμούς και αιτιάσεις που ενδεχομένως να είναι αλυσιτελείς και αβάσιμοι σε σχέση με τις τελικές σκέψεις της καθαρογραφησομένης αποφάσεως. Πέραν τούτου αξίζει να προστεθεί και το εξής επιχείρημα: Το υπάρχον σήμερα σύστημα προθεσμιών, ιδιαίτερα εκείνου της έφεσης κατά αποφάσεων, που η βραχεία δεκαήμερη προθεσμία υπολογίζεται από την δημοσίευση της απόφασης, δημιουργεί ευθεία "ανισότητα όπλων". Και τούτο διότι, ο Δικαστής, κατά την καθαρογραφή των σκέψεων της αποφάσεως, γνωρίζει τους λόγους για τους οποίους παραπονείται ο κατηγορούμενος ή ο Εισαγγελέας, αφού έχει πρόσβαση στο εφετήριο και υπ'αυτή την έννοια μπορεί να προσαρμόσει τις σκέψεις αναλόγως, ενώ ο εκκαλών (κατηγορούμενος-Εισαγγελέας), όταν ασκεί την έφεσή του, δεν γνωρίζει τις σκέψεις, ούτε τους απορριπτικούς νομικούς συνειρμούς της αποφάσεως την οποία προσβάλλει !!! Προς άρση αυτής της ανορθογραφίας, προτείνω να καθιερωθεί μία ενιαία προθεσμία άσκησης ενδίκων μέσων (έφεσης και αναίρεσης), με απώτατο χρόνο προς ενέργεια, τριάντα ημέρες από την ημέρα καταχώρησης της απόφασης στο ειδικό βιβλίο που τηρείται από την Γραμματεία του ποινικού Δικαστηρίου, όπως ακριβώς δηλαδή ισχύει σήμερα σύμφωνα με το άρθρο 473 παρ.3 αναφορικά με την προθεσμία αναιρέσεως, αλλά και αναφορικά με την προθεσμία έφεσης κατά των βουλευμάτων. Και για τον απόντα κατηγορούμενο, τριάντα ημέρες από την ημέρα επίδοσης του πλήρους κειμένου της αποφάσεως σε αυτόν (και όχι απλά αποσπάσματος).