Αρχική Σχέδιο νέου Κώδικα Ποινικής ΔικονομίαςΠΡΩΤΟ ΒΙΒΛΙΟ – ΠΕΜΠΤΟ ΤΜΗΜΑ -ΤΕΤΑΡΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Αρμοδιότητα σε περίπτωση συνάφειας και συναιτιότηταςΣχόλιο του χρήστη ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΡΙΣΣΗΣ | 1 Απριλίου 2019, 19:13
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΡΙΣΣΗΣ' | 1 Απριλίου 2019, 19:13

    ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΣΗ ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ ΜΗΝΥΣΕΩΝ: Πρέπει επιτέλους να ενώνονται οι δικογραφίες και να συνεκδικάζονται υποχρεωτικά, από το δικαστήριο που δικάζει την κύρια υπόθεση, ΚΑΙ οι αντίθετες μηνύσεις / εγκλήσεις για την ίδια υπόθεση (κατά κανόνα για ψευδή καταμήνυση και συκοφαντική δυσφήμιση). Με το σημερινό καθεστώς δικάζουμε την ουσία της ίδιας υπόθεσης 2 φορές σε κάθε βαθμό, από διαφορετικές συνθέσεις, κάτι που και συνιστά σπατάλη χρόνου και πόρων, και διαταράσσει την ορθότητα της κρίσης. Σε ό,τι αφορά το πρώτο, είναι προφανής η σπατάλη και δε χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση. Σε ό,τι αφορά το δεύτερο, ο κύριος λόγος εσφαλμένων κρίσεων, που συχνά οδηγούν σε άδικες καταδίκες μηνυτών, είναι ότι το δικαστήριο που δικάζει την ουσία της υπόθεσης γνωρίζει πολύ καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον την εξετάσει στη συνέχεια αν υπάρχει δόλος ψευδούς καταμήνυσης, ή αν από τις περιστάσεις προκύπτει κάτι άλλο, π.χ. νομική ή πραγματική πλάνη του αρχικού μηνυτή, ενώ αντίθετα το δεύτερο δικαστήριο, στις περιπτώσεις αυτές, έρχεται να αποφασίσει επί των ίδιων πραγματικών περιστατικών εντός των ορίων που έχει θέσει το πρώτο δικαστήριο (π.χ. αν υπάρχει δεδικασμένο) και λαμβάνοντας γνώση των όσων διαμείφθησαν στην πρώτη δίκη βάσει των Πρακτικών και της απόφασης. Δε θα έπρεπε καν να συζητούμε την τήρηση του αξιώματος ΕΝΑ ΕΓΚΛΗΜΑ, ΜΙΑ ΔΙΚΗ, το οποίο πλαγίως διαταράσσει η σημερινή πρακτική.