ΠΡΩΤΟ ΒΙΒΛΙΟ – ΠΕΜΠΤΟ ΤΜΗΜΑ -ΤΕΤΑΡΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Αρμοδιότητα σε περίπτωση συνάφειας και συναιτιότητας

ΤΕΤΑΡΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Αρμοδιότητα σε περίπτωση συνάφειας και συναιτιότητας

Άρθρο 128.- Ποια εγκλήματα θεωρούνται συναφή. Συναφή θεωρούνται μόνο τα εγκλήματα που τελούνται: α) από το ίδιο πρόσωπο είτε συγχρόνως είτε σε διαφορετικούς τόπους και χρόνους, β) από τη δράση πολλών που δεν είναι συναίτιοι στον ίδιο τόπο και χρόνο, γ) από πολλούς εναντίον αλλήλων, είτε συγχρόνως είτε σε διαφορετικούς τόπους και χρόνους και δ) με σκοπό να διευκολύνουν ή να κάνουν πιο εύστοχη την εκτέλεση ή να συγκαλύψουν ένα από αυτά.

Άρθρο 129.- Εκδίκαση συναφών. 1. Τα συναφή εγκλήματα ανακρίνονται και εκδικάζονται από το ίδιο δικαστήριο, αν η συνεκδίκαση δεν προκαλεί βλάβη.
2. To ανώτερο δικαστήριο είναι αρμόδιο και για τα συναφή εγκλήματα που υπάγονται στην καθ’ ύλη αρμοδιότητα του κατώτερου δικαστηρίου. Το μικτό ορκωτό δικαστήριο θεωρείται στην περίπτωση αυτή ανώτερο κατά βαθμό από τα άλλα.
3. Όταν τα συναφή εγκλήματα δικάστηκαν χωριστά στον πρώτο βαθμό και ασκήθηκαν εφέσεις, το δευτεροβάθμιο δικαστήριο μπορεί να αποφασίσει για όλα με μία μόνο απόφαση.
4. Η παράγραφος 2 του άρθρου 130 εφαρμόζεται και στις περιπτώσεις συνάφειας.

Άρθρο 130.- Αρμοδιότητα σε περίπτωση συμμετοχής. 1. Στην περίπτωση που συμμετέχουν περισσότεροι στο έγκλημα, αρμόδιο δικαστήριο για όλους είναι εκείνο που είναι αρμόδιο για εκείνον από τους συμμέτοχους ο οποίος επισύρει τη βαρύτερη ποινή. Αν οι συμμέτοχοι υπάγονται σε δικαστήρια διαφορετικού βαθμού, αρμόδιο δικαστήριο για όλους είναι το ανώτερο. Το μικτό ορκωτό δικαστήριο θεωρείται στην περίπτωση αυτή ανώτερο από τα άλλα.
2. Το δικαστήριο ή το δικαστικό συμβούλιο ή σε περίπτωση απευθείας κλήσης ο αρμόδιος εισαγγελέας με τη σύμφωνη γνώμη του ανακριτή ή του προέδρου εφετών, κατά περίπτωση, μπορεί για ιδιαίτερους λόγους που αφορούν την ασφαλέστερη διάγνωση της αλήθειας ή την ταχύτερη εκδίκαση της υπόθεσης να διατάξει το χωρισμό της ανάκρισης ή και της συζήτησης στο ακροατήριο.
3. Αν κάποιος από αυτούς που συμμετείχαν στο έγκλημα είναι ανήλικος, η ποινική δίωξη γι` αυτόν χωρίζεται, και ο ανήλικος δικάζεται από το δικαστή ανηλίκων.
4. Οι διατάξεις του στρατιωτικού ποινικού κώδικα για τη συνάφεια και την συναιτιότητα εξακολουθούν να ισχύουν.

Άρθρο 131.- Διατήρηση της αρμοδιότητας σε περίπτωση συνάφειας και συναιτιότητας. Αν εκλείψουν οι λόγοι των άρθρων 128 129 και 130 παρ. 1, το δικαστήριο που σύμφωνα με τις διατάξεις αυτές κατέστη αρμόδιο, διατηρεί την αρμοδιότητά του και για τις υπόλοιπες πράξεις ή για τους άλλους κατηγορουμένους, μόνο όμως αν είναι καθ’ ύλη αρμόδιο γι’ αυτές, διαφορετικά παραπέμπει την υπόθεση στο αρμόδιο δικαστήριο σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος. Κατ’ εξαίρεση, το δικαστήριο διατηρεί την αρμοδιότητά του, αν συντρέχει περίπτωση του άρθρου 368 περ. β΄ και γ΄.

  • ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΣΗ ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ ΜΗΝΥΣΕΩΝ: Πρέπει επιτέλους να ενώνονται οι δικογραφίες και να συνεκδικάζονται υποχρεωτικά, από το δικαστήριο που δικάζει την κύρια υπόθεση, ΚΑΙ οι αντίθετες μηνύσεις / εγκλήσεις για την ίδια υπόθεση (κατά κανόνα για ψευδή καταμήνυση και συκοφαντική δυσφήμιση). Με το σημερινό καθεστώς δικάζουμε την ουσία της ίδιας υπόθεσης 2 φορές σε κάθε βαθμό, από διαφορετικές συνθέσεις, κάτι που και συνιστά σπατάλη χρόνου και πόρων, και διαταράσσει την ορθότητα της κρίσης. Σε ό,τι αφορά το πρώτο, είναι προφανής η σπατάλη και δε χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση. Σε ό,τι αφορά το δεύτερο, ο κύριος λόγος εσφαλμένων κρίσεων, που συχνά οδηγούν σε άδικες καταδίκες μηνυτών, είναι ότι το δικαστήριο που δικάζει την ουσία της υπόθεσης γνωρίζει πολύ καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον την εξετάσει στη συνέχεια αν υπάρχει δόλος ψευδούς καταμήνυσης, ή αν από τις περιστάσεις προκύπτει κάτι άλλο, π.χ. νομική ή πραγματική πλάνη του αρχικού μηνυτή, ενώ αντίθετα το δεύτερο δικαστήριο, στις περιπτώσεις αυτές, έρχεται να αποφασίσει επί των ίδιων πραγματικών περιστατικών εντός των ορίων που έχει θέσει το πρώτο δικαστήριο (π.χ. αν υπάρχει δεδικασμένο) και λαμβάνοντας γνώση των όσων διαμείφθησαν στην πρώτη δίκη βάσει των Πρακτικών και της απόφασης. Δε θα έπρεπε καν να συζητούμε την τήρηση του αξιώματος ΕΝΑ ΕΓΚΛΗΜΑ, ΜΙΑ ΔΙΚΗ, το οποίο πλαγίως διαταράσσει η σημερινή πρακτική.