• Στην παράγραφο 2, πρέπει να διαγραφούν οι λέξεις «και τον τόπο διεξαγωγής της διαμεσολάβησης», αφού αυτός δεν ορίζεται από το Ειδικό Μητρώο του άρθρου 203. Στην παράγραφο 4, η εμπιστευτικότητα αποτελεί θεμελιώδες χαρακτηριστικό της διαδικασίας της διαμεσολάβησης και συνεπώς δεν πρέπει να επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια των μερών. Το ίδιο ισχύει και για την μη τήρηση πρακτικών. Επομένως, προτείνουμε να απαλειφθεί η έκφραση: «…εκτός αν τα μέρη συμφωνήσουν διαφορετικά..» της πρώτης πρότασης της παραγράφου. Για τον ίδιο λόγο θα πρέπει να αναδιατυπωθεί η παράγραφος 5 ως εξής: Πριν από την έναρξη της διαδικασίας όλοι οι συμμετέχοντες αποδέχονται εγγράφως τον εμπιστευτικό χαρακτήρα της διαδικασίας. Στην παράγραφο 4, η έκφραση συμβιβαστική επίλυση είναι αδόκιμη καθότι η διαμεσολάβηση δεν είναι συμβιβασμός. Ορθότερη θα ήταν η έκφραση : «… για την επίτευξη συμφωνίας επίλυσης της μεταξύ τους διαφοράς…». Επίσης λανθασμένα στην παράγραφο 7 προβλέπεται η εμπιστευτικότητα με την επιφύλαξη των αρμοδιοτήτων των ποινικών δικαστηρίων, των ανακριτών και των εισαγγελέων, η οποία δημιουργεί εύλογη αβεβαιότητα, ενώ ορθότερη θα ήταν και εδώ η πρόβλεψη της επιφύλαξης της προηγουμένης παραγράφου 6, δηλαδή των λόγων της δημόσιας τάξης, για την προστασία της ανηλικότητας, της σωματικής ακεραιότητας και ψυχικής υγείας φυσικού προσώπου. Στην παράγραφο 8 να απαλειφθεί η φράση: «… ανεξαρτήτως της τυχόν πειθαρχικής ή ποινικής του ευθύνης..», αφού ποινική ή πειθαρχική ευθύνη δεν προκύπτουν από τον ρόλο του διαμεσολαβητή, ο οποίος είναι διευκολυντής επικοινωνίας και όχι δικαστής ή διαιτητής και συνεπώς δεν εκδίδει απόφαση ούτε εμπλέκεται στην έκβαση/αποτέλεσμα της διαμεσολάβησης με οιονδήποτε τρόπο. Το αποτέλεσμα της διαμεσολάβησης εναπόκειται αποκλειστικά στη συμφωνία των μερών την οποία ο διαμεσολαβητής διευκολύνει και δεν διαμορφώνει.