• Σχόλιο του χρήστη 'Δ.Γ. Έμμισθη Υποθηκοφύλακας' | 18 Μαρτίου 2020, 13:32

    Είναι κρίμα σχεδόν όλα τα σχόλια επί του άρθρου να αναφέρονται στις (πραγματικές, δεν το αμφισβητεί κανένας) ανάγκες στελέχωσης των δικαστηρίων και, απλώς, να χαίρονται σαν να επρόκειτο για μία νέα προκήρυξη θέσεων. Με τέτοια αντίληψη των πραγμάτων, είμαστε άξιοι της τύχης μας ως λαός, στα χέρια νομοθετούντων, ελαφρά τη καρδία και με ευθεία προσβολή της νοημοσύνης μας. Επί της ουσίας: Πραγματικά, σύμφωνα με την εισηγητική έκθεση, η πολιτεία μοιάζει να φροντίζει ώστε, στο όνομα της συνταγματικής αρχής της ισότητας, πρόσωπα που βρίσκονται στην ίδια θέση να τυγχάνουν ίσης μεταχείρισης. Μακάρι να ήταν έτσι, όμως. Η προτεινόμενη διάταξη, παρόλο που, εκ πρώτης όψεως, φαίνεται λογική συνέπεια της προηγηθείσας ανεκδιήγητης εμμισθοποίησης 20 αμίσθων υποθηκοφυλακείων (αντί της επιλογής άλλης ορθότερης λύσης των όποιων προβλημάτων τους) δεν είναι παρά επισφράγιση της ανομίας και της ανισότητας των πολιτών. Ο εισηγητής της συγκεκριμένης τροποποίησης οφείλει να μην αγνοεί: ΟΤΙ το προσωπικό των αμίσθων υποθηκοφυλακείων επιλέχθηκε και προσλήφθηκε από τον υποθ/κα με μοναδικό κριτήριο την συγγενική ή φιλική τους σχέση, συνήθως με μηδενικά προσόντα και με παχυλούς μισθούς με βάση συλλογικές συμβάσεις εργασίας, ενώ οι υπάλληλοι των εμμίσθων και των δικαστηρίων προσλαμβάνονται μόνον με τις νόμιμες διαδικασίες (προκήρυξη, εξετάσεις, ΑΣΕΠ) και ανάλογα με τα προσόντα τους. Η προτεινόμενη ρύθμιση έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την επικαλούμενη συνταγματική αρχή της ισότητας, αφού με βάση αυτήν το ως άνω προσωπικό απολαμβάνει απόλυτα άνισης εύνοιας (και μάλιστα χωρίς κάποιο λόγο δημοσίου συμφέροντος) σε βάρος των υπολοίπων ανέργων νέων που, έχοντας επί χρόνια κοπιάσει να πάρουν το πτυχίο και το μεταπτυχιακό τους, ή έστω και χωρίς αυτά, διεκδικώντας με τις νόμιμες διαδικασίες μία θέση δικαστικού υπαλλήλου στα δικαστήρια θα βρεθούν μπροστά σε ανορθόδοξα και παράνομα καλυφθείσες «από το παράθυρο» οργανικές θέσεις. ΟΤΙ, όταν με την οικονομική κρίση του 2009 οι εισερχόμενες πράξεις στα Υποθηκοφυλακεία της Χώρας μειώθηκαν, έως εκμηδενισμού σε πολλές περιπτώσεις, τα άμισθα υποθ/κεία έπρεπε α μ ε λ λ η τ ί να υποχρεωθούν, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις και την προβλεπόμενη διαδικασία, σε ανάλογη μείωση του προσληφθέντος στην περίοδο «των παχιών αγελάδων» προσωπικού, ώστε να μην φτάσει η κατάστασή τους εκεί που έφτασε. ΟΤΙ, όταν σύμφωνα με την παράγραφο 6 του άρθρου 20 Ν.4512/2018 εντάσσεται αυτοδίκαια στο προσωπικό του Φορέα «… β) το προσωπικό με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου των καταργούμενων ειδικών αμίσθων Υποθηκοφυλακείων, εφόσον η πρόσληψη του τελευταίου διενεργήθηκε πριν από την πρώτη Ιανουαρίου 2015…», με τη μέθοδο του «στρίβειν διά του αρραβώνος» το συγκεκριμένο προσωπικό, όποτε και αν προσλήφθηκε (λείπει ανάλογος περιορισμός) μέσω της ανεκδιήγητης, επαναλαμβάνω, μετατροπής του αμίσθου υποθηκοφυλακείου σε εμμίσθου μόλις το 2017, φυγαδεύεται, πανηγυρικά, στα δικαστήρια παρόλο που είναι απολύτως απαραίτητο για τη λειτουργία των Κτηματολογικών Γραφείων. Κάτι τελευταίο, που, όμως, στην ουσία είναι ΤΟ ΠΡΩΤΟ: Όλες οι προηγηθείσες την τελευταία τριετία διατάξεις, όπως και οι σήμερα προτεινόμενες, όσον αφορά τα Υποθηκοφυλακεία, δεν είναι τίποτε άλλο παρά σπασμωδικές κινήσεις ως απόρροια της υπαγωγής, αντισυνταγματικά και χωρίς αποχρώντα λόγο, των υπό σύσταση Κτηματολογικών Γραφείων αποκλειστικά στην εποπτεία του Υπουργείου Περιβάλλοντος, ενώ οι εργασίες που γίνονται σ΄αυτά και συγκεκριμένα η καταχώριση των εμπραγμάτων δικαιωμάτων και των άλλων πράξεων που προβλέπονται στον Αστικό Κώδικα, τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας και σε άλλα νομοθετήματα, ανήκουν στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Δικαιοσύνης. [Εννοείται ότι το «οικοδόμημα», πάνω στο οποίο λειτουργεί το Κτηματολόγιο (αφού το σύστημα είναι κτηματοκεντρικό πλέον, αντί του προσωποκεντρικού, που ισχύει στο σύστημα των Υποθηκοφυλακείων), δηλ. η χωρική βάση, και η συνεχής ενημέρωσή της ταυτόχρονα με την καταχώριση των δικαιωμάτων χτίστηκε και τηρείται από μηχανικούς, όπως η ιατρική και η νοσηλευτική χρειάζονται τα κτίρια των νοσοκομείων, για να ασκούνται, ολοένα συντηρούμενα κι επεκτεινόμενα, χωρίς, βέβαια, να γίνεται λόγος για αφαίρεσή τους από το Υπουργείο Υγείας. ]