• Σχόλιο του χρήστη 'MX' | 19 Ιανουαρίου 2021, 18:07

    Σχετικά με το Άρθρο 143, παράγραφος 2: Για την επιλογή προϊσταμένου διεύθυνσης και τμήματος αναφέρεται ότι μπορούν να συμμετέχουν και κάτοχοι αναγνωρισμένου συναφούς μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών και κατέχουν βαθμό Α με πλεονάζοντα χρόνο τουλάχιστον οκτώ (8) έτη στο βαθμό αυτό. Πραγματικά, γιατί πλεονάζοντα χρόνο οκτώ (8) έτη;;!! Από τη στιγμή που στον κώδικα δημοσίων υπαλλήλων η αντίστοιχη διάταξη προβλέπει πλεονάζοντα χρόνο τουλάχιστον έξι (6) έτη, θα πρέπει τουλάχιστον να εναρμονιστεί. Δεν υφίσταται κανένας ειδικός λόγος διαφοροποίησης. Φυσικά, όποιος έχει επαφή με γραμματείες δικαστηρίων, μπορεί να καταλάβει ότι αυτό που λείπει από τους προϊσταμένους δεν είναι η εμπειρία και η προϋπηρεσία στην ίδια ριζωμένη θέση… Είναι η επιστημονική και ουσιαστική γνώση, η κατάρτιση, η οργάνωση, η κουλτούρα αποδοχής των νέων τεχνολογιών, η συλλογή εμπειριών από διάφορες θέσεις! Το mobility (αν το έχετε ακούσει) είναι αυτό που αναζητούν οι σοβαροί οργανισμοί. Προτείνω επίσης, στο άρθρο 143, παράγραφοι 2 και 3, να προστεθεί ρητά και με σαφήνεια ότι ως προϊστάμενοι Διεύθυνσης/τμήματος επιλέγονται δικαστικοί υπάλληλοι του οικείου τομέα, οι οποίοι έχουν τουλάχιστον επταετή υπηρεσία σε κάποιον από τους τομείς του άρθρου 18 ΚΑΙ ΣΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ κλάδο-ειδικότητα του άρθρου 21 (π.χ. Πληροφορικοί, Οικονομολόγοι, κλπ). Δεν πρέπει μόνο οι Γραμματείς ΠΕ να έχουν το δικαίωμα να ηγούνται και όλοι οι άλλοι να αποκλείονται. Σχετικά με το Άρθρο 144: Περίπτωση 1α: Είναι απόλυτα λογικό και άλλα πτυχία να μοριοδοτηθούν περισσότερο δηλαδή με 45 μόρια για τους υπαλλήλους, όπως π.χ. αυτό της “Δημόσιας Διοίκησης” των ελληνικών πανεπιστημίων. Περίπτωση 1δ: Γιατί δεν μοριοδοτείται ο δεύτερος μεταπτυχιακός τίτλος; Έχετε ακούσει για τη δια βίου μάθηση; Δεν υφίσταται κανένας ειδικός λόγος διαφοροποίησης από τον κώδικα δημοσίων υπαλλήλων, όπου κανονικά μοριοδοτείται το δεύτερο μεταπτυχιακό. Περίπτωση 2α: Γιατί 3,5 μόρια για κάθε έτος υπηρεσίας στα δικαστήρια; Δεν υφίσταται κανένας ειδικός λόγος διαφοράς της μοριοδότησης από τα 2 μόρια κατ’ έτος στο εν γένει Δημόσιο (περίπτωση 2β). Καθώς πρόκειται για υπαλλήλους Α (ή Β βαθμού) που έχουν πάνω από 10 χρόνια εργασίας ειδικά στα δικαστήρια, αυτό δημιουργεί μεγάλη ανισορροπία-αίσθημα αδικίας στη μοριοδότηση. Ως παράδειγμα αναφέρω ότι μόλις 8,5 χρόνια προϋπηρεσίας στα δικαστήρια ισοδυναμούν με τα μόρια ενός ολόκληρου διδακτορικού διπλώματος, εν έτει 2021!!! Αντί να δοθεί η ευκαιρία σε νέους επιστήμονες με δημιουργική κουλτούρα, που μπήκαν στα δικαστήρια με τις πρόσφατες προκηρύξεις, να αισθανθούν μια προοπτική σταδιοδρομίας, τους δίνεται η βεβαιότητα ότι θα καθοδηγούνται μια ζωή από τους “παλιάς” κοπής δικαστικούς υπαλλήλους. Οι περισσότεροι παλιοί που παίρνουν μόρια μόνο από τα έτη προϋπηρεσίας δεν μπορούν καν να εκφραστούν με σαφήνεια στην ελληνική γλώσσα, δεν μπορούν να συντάξουν σωστά ηλεκτρονικά έγγραφα, δεν μπορούν να χειριστούν ένα excel, δεν μπορούν να συνδεθούν σε μια τηλεδιάσκεψη, δεν μπορούν καν να αναζητήσουν πληροφορίες στο google. Ας μην αναφερθεί ότι καταριούνται το σκάνερ και την ψηφιακή υπογραφή και μνημονεύουν το “καλό” φαξ! Σε κάθε εγκύκλιο-οδηγία για υποχρέωση χρήσης νέων ψηφιακών υπηρεσιών (μητρώο, οργανόγραμμα, πληρωμές, ηλεκτρονικό παράβολο, κλπ) οι παλιοί προϊστάμενοι βλαστημούν την τύχη τους και παρακαλάνε υπαλλήλους να τα αναλάβουν καθώς αυτοί “δεν ξέρουν από κομπιούτερ”. Η τροχοπέδη της εξέλιξης σε όλο της το μεγαλείο! Είναι μεγάλης ηλικίας και αρνητικοί προς κάθε αλλαγή, κρίνουν συνεχώς την ανικανότητα του δημοσίου γενικά χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι αποτελούν μέρος του προβλήματος, εκμεταλλεύονται άλλους νέους υπαλλήλους αλλά και τη δύναμη που τους παρέχουν νόμοι όπως αυτός που προτείνεται. Αντιμετωπίζουν τη θέση προϊσταμένου και το επίδομά της ως κάτι που τους χρωστάει το κράτος μετά από τόοοσα χρόνια υπηρεσίας, αφού τους έκοψε τα επιδόματα το μνημόνιο (sic). Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν διοριστεί από τα 25 τους και δεν έχουν δουλέψει εκτός δικαστηρίων ποτέ, και έρχεται αυτός ο νέος κώδικας να το επιβραβεύσει μοριοδοτώντας τους έξτρα! Σκεφτείτε για μια στιγμή... τι ορμή δημιουργικότητας θα υπήρχε εάν ξαφνικά μετατρέπονταν σε προϊσταμένους όλοι οι μορφωμένοι κάτοχοι μεταπτυχιακών/διδακτορικών! (Πολλοί βέβαια έχουν ήδη αρχίσει να παραιτούνται μετά από 1-2 χρόνια υπηρεσίας...) Τι αποτέλεσμα θα είχε στην οργανωσιακή κουλτούρα, στην αποδοτικότητα, στους χρόνους απόκρισης, στη λιτή και άμεση απάντηση σε κάθε επικοινωνία με το πολίτες και τους δικαστές, στην υιοθέτηση νέων τεχνολογιών, στην προσέλκυση πόρων από το υπουργείο, στην δίκαιη κατανομή των εργασιών! Είναι κρίμα που πάνε “χαμένα” τόσα μεταπτυχιακά και διδακτορικά σε αυτή τη συγκυρία που ήρθαν στα δικαστήρια, χάνεται η αξία που θα μπορούσαν να προσφέρουν. Αναρωτηθείτε τι δημόσιο θέλουμε, τι δικαστήρια θέλουμε, και για ποιο λόγο μεθαύριο θα ξενιτεύονται τα παιδιά σας.... Ό,τι σπέρνουμε, αυτό θερίζουμε… Σχετικά με το Άρθρο 156: Επιτέλους έφτασε η ώρα της άρσης του αποκλεισμού από τις ευρύτερες Μετατάξεις. Ασφαλώς να προβλεφθεί η δυνατότητα Μετάταξης στον ευρύτερο δημόσιο τομέα με το Ενιαίο Σύστημα Κινητικότητας. Επί της ουσίας είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι και δεν πρέπει να αποκλειόμαστε αυτού του δικαιώματος. Έτσι θα μπορεί να γίνει καλύτερη αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού ευρύτερα και θα αισθανθούν πιο δημιουργικοί άνθρωποι που επιθυμούν να μεταταχθούν. Υπάρχει πολύς κόσμος που καταπιέζεται και αυτό δεν πρέπει να αγνοηθεί αυτή τη φορά. Σχετικά με το Άρθρο 124: Να οριστεί υποχρεωτική η εισαγωγική εκπαίδευση τουλάχιστον 10 ημερών, ΟΜΩΣ να μην υλοποιείται από τα δικαστήρια (καθώς δεν πρόκειται να κάνουν τίποτα), αλλά υποχρεωτικά από το ΕΚΔΔΑ. Σχετικά με το Άρθρο 125: Να δημιουργηθεί στο ΕΚΔΔΑ ειδικό τμήμα επιμόρφωσης δικαστικών υπαλλήλων. Σας ευχαριστώ για το βήμα. Εάν κάτι εισακουστεί σημαίνει ότι η διαβούλευση πράγματι συμβάλλει θετικά, εάν όχι τότε αφαιρέστε τις διαβουλεύσεις να μην μπαίνουμε καν στον κόπο.