• Σχόλιο του χρήστη 'Γιάννης' | 16 Φεβρουαρίου 2021, 12:01

    Η παρ. 6 που προστίθεται στο άρθρ. 17 ορίζει ότι το δικαστήριο δύναται να επιβάλλει χρηματική ποινή στον αιτούντα, το δικόγραφο του οποίου υπερβαίνει ορισμένο αριθμό σελίδων. Η διάταξη αυτή φαίνεται να εμπνέεται από τις παρ. 13, 16, 21, 23 της από 10.12.2019 απόφασης του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ) με τίτλο "Πρακτικές οδηγίες προς τους διαδίκους σχετικά με τις υποθέσεις που άγονται ενώπιον του Δικαστηρίου" (ΕΕ L 42 I/1, 14.2.2020 ), η οποία βασικά απαγορεύει να υπερβαίνει το δικόγραφο της προσφυγής ακυρώσεως τις 30 σελίδες, παρομοίως και για άλλα είδη δικογράφων. Αν προσφεύγων υποβάλει δικόγραφο που υπερβαίνει τις 30 σελίδες, στην πράξη το ΔΕΕ κρίνει το δικόγραφο παραδεκτό, αν κρίνει ότι η περιπλοκότητα της διαφοράς το απαιτεί, ή ζητά από τον προσφεύγοντα να το βραχύνει. Αν ο προσφεύγων αρνηθεί, τότε το ΔΕΕ απορρίπτει το δικόγραφο ως απαράδεκτο, ενδεχομένως δε επιβάλλει στον προσφεύγοντα και χρηματικό πρόστιμο. Οι κυρώσεις αυτές, ιδίως η απόρριψη του δικογράφου ως απαραδέκτου, ενέχουν τον κίνδυνο καταχρήσεως εκ μέρους του δικαστηρίου, σε περιπτώσεις περιπλόκων διαφορών που απαιτούν μεγάλη έκταση δικογράφων. Αν δικαστήριο θέλει να προστατεύσει την Διοίκηση, τότε απλώς απορρίπτει το δικόγραφο ως απαράδεκτο, στερώντας έτσι τον προσφεύγοντα του δικαιώματος δικαστικής προστασίας. Αν δε ο προσφεύγων κατ' ανάγκη βραχύνει το δικόγραφο για να μη του απορριφθεί ως απαράδεκτο, τότε το δικαστήριο διευκολύνεται να απορρίψει ισχυρισμούς ως αορίστους ή ουσία αβασίμους.