• Σχόλιο του χρήστη 'Ιωάννα' | 20 Μαρτίου 2021, 02:01

    Δε θα επικαλεστώ νομικές γνώσεις, δεν τις κατέχω.. Θα εκφραστώ ανθρώπινα, απλά. Είναι αδύνατον, μη πραγματοποιησιμο! Δεν μπορώ να φανταστώ ένα παιδί μοιρασμένο, κομμένο στα δύο απλως για να ικανοποιηθεί το αίτημα της συνεπιμελειας! Ο κάθε άνθρωπος, πόσο μάλλον ένα παιδί προσχολικης και σχολικής ηλικίας, έχει ανάγκη από μια βάση, μια "φωλια". Ακόμα κι αν του επιβληθούν δύο σπίτια, έρχεται η στιγμή που επιλέγει.. Μέχρι τότε,όμως, η τρυφερή ψυχούλα μπορεί να έχει ταλαιπωρηθεί πολύ.. Η συνεπιμελεια με την ουσιαστική σημασία της μπορεί να υπάρξει μόνο σε ένα αρμονικό οικογενειακό περιβάλλον που διέπεται από σεβασμό κατά κύριο λόγο μετάξυ των γονέων. Σεβασμός και σύμπνοια μετά από ένα διαζυγιο;; σπάνιο, δύσκολο, συχνά ανύπαρκτο.. Λυπάμαι.. Ανήκω στην κατηγορία που έχει ασκηθεί βία από τον πατέρα προς τη μητέρα. Ταλαιπωρουμαι 5 χρόνια, υπάρχει καταδίκη αλλά έχει ασκήθει έφεση. Η οποία ακόμη εκκρεμεί. Αυτο σημαίνει ότι έως ότου εκδικαστεί η εφεση θα πρέπει να κλείσω τα μάτια και τα αυτιά μου και να ασκήσω συνεπιμελεια απευχομενη τα χειρότερα προς το παιδι!!!! Ντρέπομαι για όλους αυτούς τους νομοθέτες με τα ξύλινα αυτιά που με κανουν να ζω με φόβο κι ανασφάλεια για το παρόν και το μέλλον του παιδιου μου...