• Σχόλιο του χρήστη 'Έμπειρος Νομικός' | 2 Φεβρουαρίου 2010, 21:48

    Βασικό κριτήριο εκλογιμότητας δεν πρέπει να είναι η αρχαιότητα, αλλά η ικανότητα, η εγκράτεια, η συγκρότηση και το κύρος των προς επιλογή δικαστών. Γι' αυτό δεν πρέπει να υπάρχει περιορισμός στον αριθμό των εκλογίμων ή τουλάχιστον αυτός να είναι όσο το δυνατόν μικρός (το πολύ το 50% τον αρχαιοτέρων στα σχετικώς ολιγάριθμα δικαστήρια και το 35% στα δικαστήρια με μεγαλύτερο αριθμό δικαστών). Ιδίως ο αριθμός των πέντε (5) εκλογίμων σε κάποια δικαστήρια είναι όχι μόνο ανεπαρκής αλλά και επικίνδυνος γιατί η αρχαιότητα και μόνο δε σημαίνει καταλληλότητα διεύθυνσής δικαστηρίου. Τίποτε δεν αποκλείει κάποιοι από τους πέντε (5) εκλόγιμους (ένας ή δύο κτλ.) να αποχωρούν από την υπηρεσία σε έξι (6) μήνες από την ημέρα της εκλογής, κάποιοι άλλοι (ένας ή δύο κτλ.) να είναι εμφανώς ακατάλληλοι για διεύθυνση δικαστηρίου, οπότε θα πρόκειται για επιλογή μεταξύ δύο το πολύ δικαστών ή και για ορισμό του ενός μόνο απομείναντος εκλόγιμου δικαστή. Γι' αυτό, για να επιτύχει ο θεσμός πρέπει, ανεξαρτήτως του αριθμού των υπηρετούντων δικαστών, ο αριθμός των εκλογίμων να είναι απεριόριστος ή ιδιαίτερα αυξημένος. Έτσι, σε όσα δικαστήρια προβλέπεται αριθμός εκλογίμων δέκα (10). πρέπει αυτός να αυξηθεί τουλάχιστον σε είκοσι (20) και σε όσα δικαστήρια προβλέπεται αριθμός εκλογίμων πέντε (5) να αυξηθεί σε δέκα (10). Άλλωστε, αφού καθιερώνεται το αιρετό σύστημα επιλογής των διοικήσεων των δικαστηρίων, που κατά γενική ομολογία είναι το δημοκρατικότερο σύστημα, πρέπει η αρχαιότητα να υποχωρήσει έναντι της αξίας και της ικανότητας των εκλογίμων γιατί αυτή (αρχαιότητα) δεν εξασφαλίζει την επιλογή των καταλληλότερων τους οποίους προφανώς γνωρίζουν καλά οι δικαστές κάθε δικαστηρίου και πρέπει αυτοί να έχουν την ευχέρία να τους εκλέξουν.