Υπουργείο Δικαιοσύνης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Μανώλης Γκίκας' | 23 Μαρτίου 2021, 15:50

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον με εναλλασσόμενη κατοικία, μιας και οι γονείς μου ενώ χώρισαν πρίν χρόνια θεώρησαν σωστό να μεγαλώσουμε εγώ και ο αδερφός μου και με τους δύο γονείς μας, εναλλάξ ανά εβδομάδα. Αυτό γίνεται εδώ και έντεκα χρόνια. Σήμερα είμαι 17 μισό, στην γ λυκείου και ο αδερφός μου α λυκείου. Οφείλω να ομολογήσω ότι το αποτέλεσμα αυτής της ιδέας ήταν καταπληκτικό. Δεν ένιωσα ούτε στιγμή μακριά από κανέναν τους. Από κανέναν γονιό μου και καμιά θεία, το θείο μου ή τους παππούδες μου. Μέναμε στην ίδια γειτονιά, παρότι είχαμε δύο σπίτια (του πατέρα μας και της μητέρας μας). Έτσι είχαμε ταυτόχρονα την αγάπη και των δύο, τις συμβουλές και των δύο, την ενθάρρυνση και των δύο . Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου να μεγάλωνα μόνο με έναν από τους δύο. Είμαστε από τους τυχερούς και ευχαριστώ τους γονείς μου γι αυτό. Τί γίνεται όμως με τους φίλους μου, που ενώ πλέον είναι αργά πια για αυτούς, έχουν στερηθεί τον πατέρα τους? Θα σας πω εγώ τα αποτελέσματα. Δεν έχουν το θάρρος να τους μιλήσουν ανοιχτά, να πάρουν μια ανδρική συμβουλή από πατέρα σε γιο, για θέματα που τους απασχολούν. Αντιλαμβάνεστε τι θέλω να πω... Και καλουμαστε εμείς σαν φίλοι να τους συμβουλεψουμε. Κρίμα! Εγώ κ.Τσιαρα με όλο τον σεβασμό στον τίτλο σας ως υπουργός, εάν ήμουν ή βρεθώ ποτέ στη θέση σας, θα νομοθετούσα την συνεπιμελεια με ίσο χρόνο και εναλλασσόμενη κατοικία. Από εκεί και πέρα ας αναλάμβανε ο κάθε γονέας τις ευθύνες του και ας αποφάσιζε εάν μπορεί ή όχι να το ακολουθήσει. Εγώ θα το έδινα ως ακριβοδικαιος και όποιος ήθελε ας το κρατούσε. Θα ήταν στο χέρι τους μετά και μόνο.