Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΕΚΜΗΡΙΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΚΑΚΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ Άρθρο 13 Δικαίωμα επικοινωνίας – Αντικατάσταση άρθρου 1520 ΑΚΣχόλιο του χρήστη Tasos | 23 Μαρτίου 2021, 21:14
  • Σχόλιο του χρήστη 'Tasos' | 23 Μαρτίου 2021, 21:14

    Όταν επέρχεται χωρισμός σε ένα ζευγάρι, αυτό δεν γίνεται τυχαία, συντρέχουν λόγοι. Λόγοι που μπορεί να είναι απλοί και να αφορούν μικρά προβλήματα συμβίωσης ή λόγοι πάρα πολύ σημαντικοί (λεκτική σωματική βία, οικονομικοί εκβιασμοί κλπ...) Όπως και να έχει, τον χωρισμό (εκτός απο τους γονείς) καλείται να αντιμετωπίσει και το κάθε παιδί. Στις περιπτώσεις χωρισμού της πρώτης κατηγορίας που ανέφερα, είναι εφικτό οι γονείς να βρούν μια "χρυσή" τομή επικοινωνίας, να επιλέξουν την συνεπιμέλεια ή όχι και να καθορίσουν τις βάσεις στις οποίες θα συνεχιστεί (εφόσον συνεχιστεί) η επικοινωνία και επαφή του παιδιού και με τους δυο γονείς. Στις περιπτώσεις όμως της δεύτερης κατηγορίας, υπάρχουν πολλά προβλήματα και η επικοινωνία των γονέων μπορεί να είναι τυπική, δύσκολη και ψυχοφθόρα ή και ανύπαρκτη. Ανεξάρτητα απο το ποιός απο τους δυο γονείς φέρει την μεγαλύτερη ή και αποκλειστική ευθύνη για τον χωρισμό, θα δημιουργηθεί ένα περιβάλλον μέσα στο οποίο - εκτός απο τους γονείς - καλείται ένα ανήλικο παιδί να αντιμετωπίσει προβλήματα, διαμάχες και τοξικότητα. Ποιό παιδί θα ήθελε να βρίσκεται την μια εβδομάδα πχ σε μια κατοικία και την επόμενη σε άλλη? Να ακούει τον ένα γονέα να κατηγορεί τον άλλο? Να του λέει ο ένας γονέας αυτό είναι το καλό για σένα ενώ ο άλλος γονέας το αντίθετο? Να κάνει τον ρόλο του διαιτητή ανάμεσα σε πιθανούς καβγάδες των γονέων? Να πρέπει να υποστεί έναν γονέα ο οποίος ενδεχομένως να έχει ασκήσει βία στον άλλο μπροστά του ή και στο ίδιο??? Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά και μπορεί κάποιος να γράψει βιβλίο για ένα τόσο σημαντικό θέμα. Επομένως, η υποχρεωτική συνεπιμέλεια, ειδικά στις περιπτώσεις της δεύτερης κατηγορίας θα φέρει πολλά δεινά στα παιδιά καθώς και στους ίδιους τους γονείς. Αλήθεια, όσοι είστε υπερ της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας, είτε γονείς, είτε πολιτικοί, είτε οτιδήποτε, βάλτε τον εαυτο σας σαν ένα ανήλικο παιδί να μεγαλώσει μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Θα το αντέχατε? Πόσα προβλήματα ψυχολογικά και άλλα θα σας δημιουργούσαν τέτοιες συνθήκες διαβίωσης? Που θα βρίσκατε ανακούφιση από όλο αυτό? Τι επιπτώσεις θα έχει όλο αυτό στην μελλοντική κοινωνία στην οποία πολλά παιδιά θα έχουν μεγαλώσει υπό τέτοιες συνθήκες? Το θέμα είναι πολύ σημαντικό και φυσικά θέλει πολύ σκέψη και διάλογο από όσους θα αποφασίσουν για την ψήφιση αυτού του νόμου που μόνο κακό θα φέρει