• Σχόλιο του χρήστη 'Βασίλης' | 19 Μαρτίου 2011, 21:59

    Παρότι με το σχέδιο νόμου προτείνεται η κατάργηση της υποχρεωτικής (προκαταρκτικής) διαδικασίας συμβιβασμού στην τακτική διαδικασία του Πολυμελούς Πρωτοδικείου, εισάγεται νέα διαδικασία συμβιβασμού στην Τακτική Διαδικασία όλων των Πρωτοβαθμίων Δικαστηρίων (παράγραφοι 3 και 4 του άρθρου 22 του σχεδίου). Η διαδικασία αυτή, έτσι όπως προτείνεται, όχι μόνον δεν θα συμβάλει στην επιτάχυνση της απονομής της πολιτικής δικαιοσύνης, αλλά: α) είτε θα περιπέσει σε αχρησία (όπως οι διατάξεις των άρθρων 208 επ. ΚΠολΔ για την συμβιβαστική διαδικασία ενώπιον του Ειρηνοδικείου)β) είτε θα αποτελέσει άριστη πρόφαση για την αναβολή της συζήτησης υποθέσεως από τους δικάζοντες δικαστές με συνέπεια την περαιτέρω καθυστέρηση της απονομής δικαιοσύνης. Αλήθεια, είναι τόσο δύσκολο στους νομοθετούντες να καταλάβουν πως για να έχει φθάσει μία υπόθεση στα δικαστήρια, ουδεμία πιθανότητα συνομολόγησης συμβιβασμού υφίσταται πλέον; Εάν πραγματικά επιθυμούν την αποφόρτιση των Δικαστηρίων (και την ευόδωση του συμβιβασμού ως θεσμού) ας φροντίσουν να δώσουν πραγματικά κίνητρα (και αντικίνητρα) στους διαδίκους και στους δικηγόρους τους ώστε να οδηγηθούν σε συμβιβασμό πριν από την άσκηση της αγωγής. Περαιτέρω, ας φροντίσουν -μέσω της λειτουργίας της επιθεώρησης των Δικαστηρίων - για την εφαρμογή των προβλέψεων του ΚΠολΔ αναφορικά με την κατανομή της δικαστικής δαπάνης, και την επιβολή της σε βάρος του ηττηθέντος διαδίκου, είτε αυτός είναι ενάγων, είτε εναγόμενος (176 ΚΠολΔ). Τις περισσότερες φορές τα δικαστήριά μας εφαρμόζουν καταχρηστικώς το άρθρο 179 ΚΠολΔ και συμψηφίζουν την δικαστική δαπάνη, ενώ οι επιδικαζόμενες δικαστικές δαπάνες είναι όλως συμβολικές. Εάν οι επιδικαζόμενες δικαστικές δαπάνες προσεγγίζουν τις πραγματικές δαπάνες στις οποίες υπόκειται ο νικήσας διάδικος, τότε άπαντες θα σκεφθόμαστε πολύ πιο προσεκτικά πριν προσφύγουμε στην δικαιοσύνη ή πριν αμυνθούμε σε ασκηθείσα αγωγή.