Αρχική Εξορθολογισμός και βελτίωση στην απονομή της πολιτικής δικαιοσύνηςΆρθρο 22Σχόλιο του χρήστη ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΗΪΩΑΝΝΙΔΗΣ - ΠΡΩΤΟΔΙΚΗΣ | 22 Μαρτίου 2011, 00:06
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΗΪΩΑΝΝΙΔΗΣ - ΠΡΩΤΟΔΙΚΗΣ' | 22 Μαρτίου 2011, 00:06

    Η συγκεκριμένη διάταξη της § 5 του άρθρου 22 του νομοσχεδίου αποτελεί μια «εκλεπτυσμένη» και πιο «χαλαρή» παραλλαγή της πριν από δύο έτη περίπου προταθείσας αντικαταστάσεως-προσθήκης στο άρθρο 227 ΚΠολΔ, κατά την (8η ή 9η) επαναδιατύπωση του σχεδίου για την αναθεώρηση του ΚΠολΔ, σύμφωνα με την οποία προβλεπόταν ότι με την ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΚΑΘΕ αγωγής κλπ. ατή χρεωνόταν αμελλητί (sic) σε Δικαστή, ο οποίος έπρεπε το ταχύτερο δυνατό να την μελετήσει και, αν διαπίστωνε αοριστία ή αοριστίες (νομίζω θεραπεύσιμη, δηλαδή ποσοτική ή ποιοτική, όχι νομική), με πράξη του την (ή τις) επισήμανε και καλούσε τον ενάγοντα ή τον δικηγόρο του να τις θεραπεύσει υποδεικνύοντάς του το πώς. Η εν λόγω (σήμερα προτεινόμενη) διάταξη, έτσι όπως είναι διατυπωμένη, είναι προφανές ότι δεν γίνεται και δεν πρέπει να εφαρμοσθεί στις υποθέσεις του Μονομελούς Πρωτοδικείου και του Ειρηνοδικείου, για τους λόγους που έχουν ήδη επισημανθεί, είτε γίνεται άτυπη προεκφώνηση-ξεσκαρτάρισμα των υποθέσεων είτε αυτές προχρεώνονται στους Δικαστές λίγες ημέρες πριν την δικάσιμο (αδυναμία αξιολόγησης των ενστάσεων και των αντενστάσεων, ανισότητα κλπ.). Στις δε υποθέσεις του Πολυμελούς Πρωτοδικείου, που προχρεώνονται σε Εισηγητή Πρωτοδίκη, μόνο ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ είναι δυνατόν να εφαρμοσθεί. Και αυτό διότι ο φάκελλος με τις προσθήκες κλπ. κλείνει 15 ημέρες πριν την δικάσιμο, ο δε Πρόεδρος Πρωτοδικών τις χρεώνει αφού τις μελετήσει και τις αξιολογήσει, οπότε στον Εισηγητή περιέρχονται στην καλύτερη περίπτωση περίπου 10 ημέρες πριν την δικάσιμο. Γίνεται αντιληπτό, νομίζω, ότι ο κάθε Εισηγητής, για να επισημάνει κλπ. τυχόν αοριστίες σε κάθε υπόθεση που έχει χρεωθεί (σε αγωγή, ενστάσεις κλπ.) πρέπει να τις μελετήσει σε βάθος, προστρέχοντας πιθανότατα στην θεωρία και την νομολογία, οπότε σε αυτές τις 10 ημέρες θα πρέπει να μην ασχοληθεί με τίποτε άλλο (γράψιμο εκκρεμότητας κλπ.), δεδομένου ότι όλο και κάποιες υπηρεσίες θα έχει εκείνο το διάστημα. Σε κάθε περίπτωση, επειδή το ζήτημα της αοριστίας είναι αμφιλεγόμενο και δημιουργεί εντάσεις και μια πολύ δυσάρεστη κατάσταση για όλους (διαδίκους, δικηγόρους, δικαστές), ας νομοθετηθεί κάτι πολύ πιο τολμηρό: Η ΑΟΡΙΣΤΙΑ (αγωγής, ενστάσεως, λόγου εφέσεως, λόγου ανακοπής κλπ.) ΝΑ ΕΡΕΥΝΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΜΟΝΟ ΚΑΤΟΠΙΝ ΣΧΕΤΙΚΗΣ ΕΝΣΤΑΣΕΩΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΥΤΕΠΑΓΓΕΛΤΩΣ. Επιπλέον, να ερευνάται αν από την προβαλλόμενη αοριστία υφίσταται πραγματική δικονομική βλάβη αυτού που την προβάλλει, ήτοι πράγματι δεν μπορεί να αμυνθεί, καθώς και αν το στοιχείο που ελλείπει στον ισχυρισμό προκύπτει εύκολα από τα προσκομιζόμενα έγγραφα. ΚΑΤ’ ΕΞΑΙΡΕΣΗ, να ερευνάται αυτεπαγγέλτως η αοριστία σε κραυγαλέες περιπτώσεις. Για ναγίνω πιο κατανοητός, παραθέτω τα παρακάτω παραδείγματα: - ΑΓΩΓΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΗ ή ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΟΤΗΤΑΣ ΑΚΙΝΗΤΟΥΗ: Με παράγωγο τρόπο κτήση κυριότητας, περιγράφεται λεπτομερέστατα το ακίνητο και αναφέρεται η τοποθεσία του και το σχετικό συμβόλαιο, ΔΕΝ αναφέρεται όμως ότι αυτό έχει μεταγραφεί, - ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΔΙΑΤΑΓΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΑΠΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗ: Αναφέρεται ότι αυτή εμφανίσθηκε εμπροθέσμως και δεν πληρώθηκε, δεν αναφέρεται ότι η μη πληρωμή βεβαιώθηκε στο σώμα της επιταγής. Στις παραπάνω περιπτώσεις η νομολογία έχει κρίνει ότι υφίσταται αοριστία. Με αυτό που προτείνω, η όποια αοριστία θα μπορούσε να καλυφθεί με την προσκόμιση του πιστοποιητικού μεταγραφής στην μία περίπτωση και του σώματος ή αντιγράφου της επιταγής στην άλλη, καμιά πραγματική δικονομική βλάβη δεν υφίσταται, ο εναγόμενος ή ο καθ’ ου μπορεί να αμυνθεί κανονικά. καλυπτόταν από Θεωρώ όμως ότι όριστα τα σχετικά δικόγραφα