• Σχόλιο του χρήστη 'Gerasimos Mikroulis' | 14 Σεπτεμβρίου 2011, 12:29

    Να ύπαρξη μέριμνα για την χορήγηση ισχυρών παυσίπονων από ειδικευμένους ιατρούς. Ενεπλάκη σε θανατηφόρο αυτοκινητιστικό ατύχημα Νταλίκας με λεωφορείο του ΟΣΕ κατά την διάρκεια της Στρατιωτικής μου θητείας. Μέχρι τα 30 μου έτη που συνέβη το ατύχημα δεν είχα χάσει ποτέ την νηφαλιότητα μου, αλλά οι αφόρητοι πόνοι της σπονδυλολυσίας που έπαθα σε σημείο που δεν επιδεχόταν επέμβασης για την απαλλαγή μου από τους πόνους, με ανάγκασαν να εθιστώ στα οποιοειδή παυσίπονα. Έκανα αίτηση στον ΟΚΑΝΑ από την έναρξή του να με δεχτεί και αυτό έγινε εφικτό μετά από δέκα έτη αναμονής το 2006 και όπου από τότε έως και σήμερα παρακολουθώ ανελλιπώς χωρίς υποτροπές. Εκφράζω ένα μεγάλο γιατί; Την δικιά μου χαμένη ζωή ποιος θα μου την δώσει πίσω; Ευελπιστώ να μη συνεχίσει και αυτό το νομοσχέδιο να συντηρεί αδικίες παρόμοιες με την δικιά μου γιατί η ζωή ήταν κόλαση και ακόμα είναι για όποιον βρίσκετε στον κόσμο της τοξικομανίας. Με έκαναν να εγκαταλείψω το σπίτι μου και να μεταβώ σε ενοίκιο στον Πειραιά που με δέχτηκε αρχικά ο ΟΚΑΝΑ του, με ανάγκασαν να επαιτώ για να πληρώνω το ενοίκιο του δωματίου που είχα. Ο ασφαλιστικός μου φορέας δεν με ανεγνώριζε ως ασθενή και παραλλήλως η πρόνοια μου έλεγε πως πρέπει να απευθυνθώ στον ΟΑΕΕ και ο ΟΑΕΕ στην πρόνοια με αποτέλεσμα να εξαντληθώ οικονομικά και να παρασύρω και την οικογένειά μου σε αυτήν την κατρακύλα με αποτέλεσμα να διαλύσω την οικογένειά μου και να μην έχω δει το παιδί μου από 5 ετών και σήμερα είναι 16. Όλα αυτά για να κρατάτε σε ενεργή αγορά την διάθεση των ναρκωτικών, εξυπηρετώντας τις υπόγειες διαδρομές των κεφαλαίων της διάθεσής τους. Να γνωρίζεται πως μια μέρα θα το πληρώσετε και αν όχι σε εμένα στον Θεό. Αυτά, στεναχωριέμαι και εγκαταλείπω την διαβούλευσή σας.