• Σχόλιο του χρήστη 'ΜΑΡΙΑ ΧΑΝΤΖΟΠΟΥΛΟΥ' | 1 Απριλίου 2021, 19:24

    Η παράγραφος 4 του άρθρου 5 του νομοσχεδίου δεν διορθώνει την παθογένεια του υπάρχοντος συστήματος. Δίνει υπερβολική εξουσία στο Δικαστή, ο οποίος νομίζει ότι μπορεί να κρίνει κάθε περίπτωση, επειδή είναι Δικαστής. Ωστόσο, δεν έχει τις ειδικές γνώσεις για να κρίνει, αν πράγματι το παιδί που στέκεται απέναντί του και μιλάει, εκφράζει τα συναισθήματά του ή παπαγαλίζει τις απόψεις του γονέα που επιδιώκει να το κρατήσει μακριά από τον άλλο γονέα. Δυστυχώς, παρά τις αιτήσεις για εφαρμογή της δυνατότητας εξετάσεως του παιδιού από ειδικό κατ΄ άρθρο 612 παρ. 1 εδ. β΄ΚΠολΔ, κατά κανόνα οι Δικαστές δεν αξιοποιούν τη δυνατότητα που παρέχεται και προτιμούν να βασισθούν στη δική τους κρίση, η οποία όμως δεν είναι επαρκής, παρά την αναντίρρητη εμπειρία που οι περισσότεροι έχουν. Τις περισσότερες φορές, δεν είναι δεδομένο ότι οι απόψεις του παιδιού είναι δικές του και ότι δεν είναι προϊόν καθοδήγησης ή υποβολής. Πώς θα το αξιολογήσει σε 10-15 λεπτά ο Δικαστής – δυστυχώς, τόσο κρατούν αυτές οι συναντήσεις – όταν οι ειδικοί θέλουν τουλάχιστον 3 ωριαίες συναντήσεις; Είναι αξιοπερίεργο ότι, κατά την εισηγητική έκθεση (σελ. 3), το νομοσχέδιο θέλει να θεραπεύσει τα προβλήματα στην εκτίμηση τέτοιων διαφορών, επειδή οι Δικαστές δεν έχουν ειδικές γνώσεις. Και όμως, τους δίνεται η δυνατότητα, να συνεχίσουν να κρίνουν, χωρίς τη διαμεσολάβηση των ειδικών. Δυστυχώς, έχω προσωπική εμπειρία και γνωρίζω και άλλες περιπτώσεις. Οι φάκελοι με τα στοιχεία, στη διάθεσή σας.