• Σχόλιο του χρήστη 'Μαρία' | 1 Απριλίου 2021, 20:25

    Με το μέχρι σήμερα ισχύον δίκαιο ο χρόνο επικοινωνίας του γονέα με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο ρυθμιζόταν από τα διαζευγμένα ζευγάρια και εφόσον αυτά διαφωνούσαν, από τον φυσικό δικαστή, που εκτιμώντας τις εκάστοτε περιστάσεις αποφάσιζε ανάλογα. Με τις προτεινόμενες διατάξεις, με τα επιβαλλόμενα ποσοστά χρόνου διαμονής του παιδιού, ο νομοθέτης αποφασίζει τι είναι συμφέρον για όλα τα παιδιά που βρίσκονται στην Ελλάδα ανεξαρτήτως ατομικής και κοινωνικής κατάστασης, τόπου διαμονής και οικονομικής κατάστασης. Επιπλέον είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει στα δικαστήρια διαζευγμένα ζευγάρια που μετά από προσπάθεια βρήκαν τις ισορροπίες τους μετά το διαζύγιο. Σε κάθε περίπτωση, εφόσον ο νόμος ρυθμίζει τόσο αναλυτικά τα σχετικά με τον χρόνο επικοινωνίας θα πρέπει να γίνει διάκριση ανάμεσα στις καθημερινές και τις αργίες. Δεν μπορεί οι πατέρες, επικαλούμενοι τις ώρες εργασίας τους ή τη διαμονή τους σε άλλο Δήμο να ζητούν όλα τα ελεύθερα από υποχρεώσεις Σαββατοκύριακα του μήνα και τις αργίες προκειμένου να καλυφθεί το τεκμήριο του 1/3. Ούτε οι μητέρες να έχουν τα παιδιά τις γεμάτες υποχρεώσεις φοίτησης και μελέτης καθημερινές χωρίς να μπορούν να περάσουν ελεύθερο χρόνο με τα παιδιά τους το Σαββατοκύριακο. Θα πρέπει να προβλεφθεί ότι το τεκμήριο του 1/3 θα καλύπτεται εξίσου με καθημερινές και αργίες. Γυναίκες και μητέρες πλήττονται από αυτό το νομοσχέδιο, που αντιμετωπίζει με καχυποψία τις μητέρες που, είτε παντρεμένες είτε ανύπαντρες, επωμίζονται το βάρος της ανατροφής των παιδιών, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλο τον πλανήτη.