• Σχόλιο του χρήστη 'Γιώργος Γεωργιάδης' | 1 Απριλίου 2021, 21:16

    Η φράση «Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας» δεν έχει νόημα, δημιουργεί σύγχυση και η λέξη «επικοινωνίας» μετά τη λέξη «συνολικού χρονου» πρέπει να απαλειφθεί άμεσα Η επικοινωνία του γονέα με το τέκνο, σε περίπτωση που δεν υπάρχει εναλλασσόμενη κατοικία πρεπει να προβλέπεται στο ½ και τουλάχιστον 1/3 του χρονου και όχι λιγότερο από αυτό. Η καθιέρωση του μαχητού τεκμηρίου δεν είναι αρκετή, πρέπει να γίνει ρητή αναφορά σε υποχρεωτικό ποσοστό τουλάχιστον 1/3. ΠΡΟΤΑΣΗ Το άρθρο 1520 να τεθεί ως εξής «Σε περίπτωση που το τέκνο διαμένει αποκλειστικά με έναν από τους γονείς, ο άλλος έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της επικοινωνίας με το τέκνο η οποία ρυθμίζεται με συμφωνία των γονέων, άλλως αποφασίζει το δικαστήριο, αφού προηγηθεί υποχρεωτικά δικαστική μεσολάβηση ή διαμεσολάβηση. Στην επικοινωνία περιλαμβάνεται τόσο η φυσική παρουσία και επαφή αυτού με το τέκνο όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση. Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο είναι τουλάχιστον το 1/3 του συνολικού χρόνου του ανηλίκου, δύναται όμως να αυξηθεί εως το ½ του συνολικού χρόνου, εκτός αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία κατά του τέκνου ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής. Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τους ανώτερους ανιόντες και τους αδελφούς του, εκτός αν συντρέχει σπουδαίος λόγος. Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τρίτους που έχουν αναπτύξει μαζί του κοινωνικοσυναισθηματική σχέση οικογενειακής φύσης, εφόσον με την επικοινωνία εξυπηρετείται το συμφέρον του τέκνου. Τα σχετικά με την επικοινωνία καθορίζονται ειδικότερα είτε με έγγραφη συμφωνία των γονέων είτε από το δικαστήριο. Στην περίπτωση αυτή εφαρμόζεται και η διάταξη της παρ. 4 του άρθρου 1511.»