• Σχόλιο του χρήστη 'Παναγιώτου Αναστάσιος' | 18 Δεκεμβρίου 2011, 14:03

    Η προκατάθεση προτάσεων συνιστά, μακράν το μεγαλύτερο λάθος, στις διατέξεις της Πολιτικής δικονομίας. Δεν βοηθά κανένα διάδικο μέρος, συνιστά την απόλυτη ταλαιπωρία των δικαστών και των δικηγόρων, εξαρτάσαι από εντελώς τυχαία γεγονότα όσον αφορά τη τήρηση των 20 ημερών, ειδικά δε για το 5ημερο της προσθήκης έχουν παρατηρηθεί τραγελαφικές καταστάσεις (τι γίνεται αν υπάρχουν συσσωρευμένες 2-3 αργίες; πως εξετάζεις μάρτυρες ανταποδεικτικά;). Το τραγικότερο όλων παραμένουν ατάκτως ερριμένοι φάκελλοι και πολύτιμα σχετικά επί ένα σχεδόν μήνα, στις γραμματείες χωρίς κανένα έλεγχο και στη διάθεση κάθε κακοπροαίρετου αντιδίκου, αλλά και τρίτου, που μπορεί ευχερώς ν'αφαιρέσει πολύτιμα σχετικά (όπως κατά κόρον έχει παρατηρηθεί), αλλά και ολοκλήρου φακέλου. Η συντριπτική πλειοψηφία των εισηγητών δεν έχει καν αναγνώσει τη δικογραφία και παρατηρείται συχνά το φαινόμενο ν΄απέρχεται η σύνθεση για να τη μελετήσει!!!. Η βούληση του νομοθέτη να επεκτείνει τη προκατάθεση και στα μονομελή θα επιτείνει το πρόβλημα (αλήθεια που θα φυλάσσονται οι φάκελοι;) και επί της ουσίας πάλι θα καταλήγουμε στο αυτό σημείο, στην ενημέρωση από έδρας του Δικαστή. Δεν πρέπει να διαφεύγει επίσης της προσοχής και κάτι που επισημαίνεται και πιο πάνω, δηλ. με τη προκατάθεση των προτάσεων και των σχετικών επιβραβεύεται ο κακόπιστος διάδικος, αφού ευχερώς προσαρμόζει τις μαρτυρικές καταθέσεις, αλλά και το αποδεικτικό υλικό στους ισχυρισμούς του αντιδίκου του, ενώ δεν συμβαίνει και αντιστρόφως και όλοι οι δικηγόροι έχουμε σωρεία τέτοιων εμπειριών. ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥΣ ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΡΟΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ.