• Σχόλιο του χρήστη 'Κωστας' | 21 Δεκεμβρίου 2011, 21:57

    Σε ολόκληρη την Ευρώπη - να μην αναφέρω και την Αμερική γιατί εκεί η σύγκριση θα είναι χαώδης - οι Δικαστές δεν έχουν τον φόρτο εργασίας που υπάρχει στα Ελληνικά Δικαστήρια. Δυστυχώς δεν μπορούν - αν και αρχίζω σφόδρα να πιστεύω ότι δεν θέλουν - να καταλάβουν όλοι οι νομοθέτες, ότι όταν πιέζεις έναν Δικαστή να εκδόσει σύντομα μία απόφαση, είναι σα να τον θεωρείς τον υπ' αρίθμό 1 υπαίτιο για την καθυστέρηση στην απονομή της Δικαισοσύνης. Ξέρετε να υπάρχουν πολλά Ευρωπαϊκά κράτη, στα οποία ο Δικαστής να ασχολείται με θέματα οικογενειακά, εργατικά, μισθώσεις, αυτοκίνητα, εφέσεις, εκτέλεση, εμπράγματο, ποινικά, ανάκριση, βουλεύματα, ασφαλιστικά, προσωρινές διαταγές, ανακηρύξεις και επικυρώσεις εκλογικών αποτελεσμάτων - δεν μπορώ να ξεχάσω τι τραβήξαμε για 1 μήνα μετά τις περιφερειακές εκλογές του 2010 για 800 ευρώ, διαμεσολάβηση, αυτοψίες, επιτροπές πειθαρχικού ελέγχου ΟΤΑ, υπαλλήλων, συντάξεις, ΙΚΑ, πρόεδρος υπηρεσίας, ναυτικά θέματα, θέματα ευρωπαϊκού δικαίου κλπ κλπ; Όλα αυτά αποτελούν θέματα εργασίας για ένα και μόνο Δικαστή. Αλήθεια ποιά εξειδίκευση και επιστημονική κατάρτιση μπορεί να σταθεί με τέτοιο φόρτο εργασίας; Η επιχειρούμενη για ακόμα μία φορά στοχοποίηση και ο συνεχής και ασφυκτικός λιθοβολισμός με προθεσμίες και καθήκοντα, δεν αποτελούν λύση. Είναι δυνατόν όλα αυτά τα χρόνια οι ηγεσίες των Δικαστηρίων και οι Δικαστές που "συνδικαλίζονται" να μην έχουν καταφέρει καν να δείξουν στους νομοθέτες μας τι συμβαίνει πράγματι στο χώρο της Δικαιοσύνης; Είναι δυνατόν σήμερα να ζητάμε από ένα Πρωτοδίκη ή Πρόεδρο Πρωτοδικών ή Εφέτη ο οποίος ασχολείται με ότι κινείται και πετάει στο χώρο της Δικαιοσύνης να εκδίδει απόφαση επί της έδρας και να γράφει την απόφαση σε 20 ημέρες; Είναι δυνατόν ο νομοθέτης να θεωρεί πως αυτό από μόνο του δεν είναι καν αρκετό και υπάρχει και άλλο περιθώριο για πίεση, ώστε να τροποποιείται η διάταξη για τους Κανονισμούς (βλ. άρθρο 87 του παρόντος νομοσχεδίου); Υπάρχουν άραγε αρκετοί που δεν καταλαβαίνουν ότι ο Δικαστής δεν είναι ούτε μηχάνημα, ούτε ρομπότ, ούτε φυσικά και απλός διεκπεραιωτής των υποθέσεων του απλού κοσμάκη ο οποίος προσπαθεί να βρει το δίκιο του μέσα σε μια κοινωνία που θέλει τους μισούς να ελέγχουν τους άλλους μισούς; Είναι κρίμα, αισθάνομαι πολύ μεγάλη απογοήτευση. Νιώθω ήδη πιεσμένος, ως που θα φτάσει πια αυτό;