• Σχόλιο του χρήστη 'Λαμπρινή' | 21 Δεκεμβρίου 2011, 21:45

    Απευθύνω έκκληση στο νομοθέτη να αντιμετωπίσει με σοβαρότητα το έργο του. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Δεν είναι δυνατόν να αφαιρείται η αρμοδιότητα των Πρωτοδικείων να δικάζουν εφέσεις στις 17-12-2010 (ημερομηνία δημοσίευσης του ν. 3900/2010) και μετά ένα χρόνο η αρμοδιότητα να επιστρέφει πάλι, όταν, μάλιστα, και στις δύο περιπτώσεις η αιτιολογία (σκοπός του νόμου) είναι η ίδια : επιτάχυνση της δικαιοσύνης. Πλέον ούτε τα προσχήματα δεν τηρούνται. Η προηγούμενη ρύθμιση δεν δοκιμάστηκε. Πού είναι η ασφάλεια δικαίου; Εκεί που μάλλον θα καταλήξουν όλες οι αρχές δικαίου καθώς και τα άρθρα του Συντάγματος που δεν βολεύουν πολύ. Πέραν τούτου, το άρθρο αυτό έρχεται και σε αντίφαση με άλλα άρθρα ως προς τη θέση του νομοθέτη απέναντι στον έλληνα δικαστή : είναι άραγε ο μέσος δικαστής τόσο αργός, ανεπαρκής και αδιάφορος, ώστε να μην μπορεί να προαχθεί κανονικά και να χρειάζεται να απειλείται με στέρηση μισθού για να κάνει τη δουλειά του (άρθρα 91 και 94) ή είναι τόσο νομικά επαρκής ώστε να κρίνει μόνος του (ακόμη και εάν μόλις βγήκε από τη Σχολή Δικαστών) φορολογικές και τελωνειακές υποθέσεις μέχρι 150.000 ευρώ;