Αρχική Δίκαιη ΔίκηΆρθρο 47: Αρμοδιότητα

Άρθρο 47: Αρμοδιότητα

1. Τα εδάφια β και γ της παραγράφου 2 του άρθρου 6 του ΚΔΔ αντικαθίστανται ως εξής:
«β. Των φορολογικών και τελωνειακών εν γένει διαφορών, των οποίων το αντικείμενο δεν υπερβαίνει τις εκατόν πενήντα χιλιάδες ευρώ, ανήκει σε πρώτο βαθμό στο μονομελές πρωτοδικείο. Εάν το αντικείμενο υπερβαίνει τις εκατόν πενήντα χιλιάδες ευρώ και φθάνει έως τις τριακόσιες χιλιάδες ευρώ, οι εν λόγω διαφορές ανήκουν σε πρώτο και τελευταίο βαθμό στο μονομελές εφετείο, εάν δε υπερβαίνει τις τριακόσιες χιλιάδες ευρώ, ανήκουν σε πρώτο και τελευταίο βαθμό στο τριμελές εφετείο.
γ. των χρηματικών διαφορών, των οποίων το αντικείμενο δεν υπερβαίνει το ποσό των εκατόν χιλιάδων (100.000) ευρώ, ανήκει στο μονομελές πρωτοδικείο».
2. Η παράγραφος 6 του άρθρου 6 του ΚΔΔ αντικαθίσταται ως εξής:
«Η σε δεύτερο βαθμό εκδίκαση των διοικητικών διαφορών ουσίας ανήκει στο εφετείο. Κατ’ εξαίρεση στην περίπτωση του εδαφίου β της παραγράφου 2 του παρόντος η απόφαση του μονομελούς πρωτοδικείου υπόκειται σε έφεση ενώπιον του τριμελούς πρωτοδικείου. Εκτός από την περίπτωση του προηγουμένου εδαφίου, στις περιπτώσεις που η πρωτόδικη απόφαση εκδίδεται από το μονομελές πρωτοδικείο, η εκδίκαση της διαφοράς σε δεύτερο βαθμό ανήκει στο μονομελές εφετείο».

Σχόλια
  • 26 Δεκεμβρίου 2011, 23:07 | ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΜΑΝΤΖΟΥ

    Ακόμα δε στέγνωσε το μελάνι για τις διατάξεις του Ν. 3900/2010, οι οποίες επέφεραν σημαντικές αλλαγές στην καθ’ύλην αρμοδιότητα κυριως ως προς τις υποθέσεις χρηματικού περιεχομένου και τις φορολογικές-τελωνειακές και ανακατανομή των υποθέσεων στα αρμόδια διοικητικά δικαστηρια και βρισκόμαστε μπροστά στο ενδεχόμενο νέων αλλαγών, οι οποίες μόνο προβλήματα θα επιφέρουν. Τούτο δε προεχόντως διότι οι Πρ/νοι των διοικητικών δικαστηρίων με κόπο και μεγάλη προσπάθεια προσπαθούν καθημερινά να παραπέμπουν στο αρμόδιο κατα τις διατάξεις του Ν. 3900/2010, δικαστήριο τις εκκρεμείς υποθέσεις, οι δικηγόροι να διερευνούν ποια εκκρεμής υπόθεση έχει παραπεμφθεί και ποια όχι, ποια θα δικασθεί πρώτα και ποια θα ακολουθήσει, πώς θα αναπαραχθούν κρίσιμα στοιχεία του φακέλου ώστε να είναι διαθέσιμα σε κάθε δικαστήριο, ενώ οι διάδικοι την ίδια στιγμή αδυνατούν να παρακολουθήσουν το φρενήρη ρυθμό των αλλαγών και διαμαρτύρονται έντονα, αρνούμενοι συχνά να συνεργαστούν. Είναι προφανές ότι ο νομοθέτης έχει παρασυρθεί και συρθεί σε μια διαδικασία, η οποία μόνο αποτέλεσμα θα έχει την καθυστέρηση εκκαθάρισης των υποθέσεων και την υστέρηση στην απονομή της δικαιοσύνης, αφού πλέον (ευλόγως) και οι δικαστές είναι στα όριά τους.

  • 23 Δεκεμβρίου 2011, 18:23 | Θύμιος Θυμάρης

    Τελικά, αν επιμείνετε στο ευέλικτο και γρήγορο μονομελές δικαστήριο, τότε, προκειμένου για φορολογικές & τελωνειακές εν γένει διαφορές, δεν έχετε παρά μία λύση: Όλες ή σχεδόν όλες στο μονομελές διοικητικό εφετείο, το οποίο θα δικάζει σε πρώτο και τελευταίο βαθμό. Τότε θα μιλάμε πράγματι για οριστικοποίηση των φορολογικών εγγραφών. Έτσι όμως θα πρέπει να μεταφέρετε υποθέσεις του άρθρου 1 του Ν 702/1977 από το τριμελές διοικητικό εφετείο στο τριμελές διοικητικό πρωτοδικείο. Αλλιώς δεν γίνεται (…). Δεν γίνεται και ο σκύλος χορτάτος και η πίτα ακέρια. Εμπρός λοιπόν. Τολμήστε (…)!

  • 23 Δεκεμβρίου 2011, 13:09 | ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ ΑΘΗΝΑΣ

    Άρθρο 47
    Η ρύθμιση αυτή του σχεδίου νόμου για τη « δίκαιη δίκη και την αντιμετώπιση φαινομένων αρνησιδικίας» ,με την οποία επιδιώκεται εκ νέου αναδιάρθρωση της καθύλην αρμοδιότητας των διοικητικών δικαστηρίων είναι άστοχη και μας βρίσκει αντίθετους
    Τούτο διότι:
    Λόγοι ταχύτερης διεκπεραίωσης των εκκρεμών φορολογικών διαφορών, ενόψει του τεράστιου όγκου τέτοιων υποθέσεων στα διοικητικά πρωτοδικεία (156.862 έναντι 8.590 στα διοικητικά εφετεία στις 20-7-2011)επέβαλαν τη ρύθμιση του άρθρου 13 παρ.2 , περ.β, του ν.3900/2010 σε συνδυασμό με το άρθρο 47 παρ.5 του ν.3943/2011, με την οποία οι φορολογικές και τελωνειακές υποθέσεις , ποσού άνω των 150.000€, εκδικάζονται από το διοικητικό εφετείο σε πρώτο και τελευταίο βαθμό. Η εκδίκαση των υποθέσεων αυτών από το Εφετείο ανεκκλήτως αντισταθμίζεται από το γεγονός ότι οι υποθέσεις αυτές, που κατά κανόνα είναι σοβαρές ,κρίνονται από τριμελή σύνθεση
    Εξάλλου , από την έναρξη ισχύος του ν.3659/2008 (Α’77) (από 8-6-2008), σύμφωνα με τις διατάξεις του οποίου αρμόδιο για την εκδίκαση όλων των εφέσεων (αποφάσεων Μονομελούς και Τριμελούς Πρωτοδικείου) ορίσθηκε το τριμελές εφετείο και απαλλάχθηκαν τα ήδη υπερφορτωμένα πρωτοδικεία από την εκδίκαση σημαντικού αριθμού εφέσεων ετησίως. Ενόψει δε της αύξησης της καθύλην αρμοδιότητας του μονομελούς πρωτοδικείου σε 20.000€ με τον ν.3659/2008 και της μεταφοράς των ήδη( με τον ν.3900/2010 )εκκρεμών υποθέσεων από το Τριμελές στο Μονομελές, τα 2/3 πλέον των υποθέσεων που εισάγονται στα διοικητικά πρωτοδικεία είναι αρμοδιότητας του μονομελούς πρωτοδικείου.
    Κατόπιν αυτού, η περαιτέρω επέκταση της καθύλην αρμοδιότητας του μονομελούς πρωτοδικείου στις 100.000€ για όλες εν γένει τις χρηματικές διαφορές και στις 150000€ για τις φορολογικές και τελωνειακές εν γένει διαφορές είναι προβληματική. Και τούτο διότι οι σχετικές υποθέσεις και ειδικότερα οι φορολογικές είναι ιδιαίτερα σοβαρές ενόψει του μεγάλου χρηματικού τους περιεχομένου (αυτοτέλεια χρήσεων, συνάφεια κλπ) και ως εκ τούτου οι τριμελείς συνθέσεις παρέχουν περισσότερα εχέγγυα ασφαλούς και ορθής απονομής της δικαιοσύνης.
    Περαιτέρω, η προτεινόμενη ρύθμιση, η οποία, όπως αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση, καταλαμβάνει και τις εκκρεμείς υποθέσεις, μόνο δυσλειτουργία θα προκαλέσει στα δικαστήρια, καθόσον, για παράδειγμα, στο Δικαστήριό μας έχουν ήδη προσδιοριστεί μέχρι και τον Απρίλιο του 2012 περίπου 6.000 υποθέσεις, οι οποίες προφανώς δεν θα εκδικασθούν αλλά θα παραπεμφθούν στο καθ ύλην αρμόδιο κατά το σχέδιο νόμου δικαστήριο.
    Συνεπώς διαφωνούμε με την αύξηση της υλικής αρμοδιότητας στο ποσό που αναφέρεται στο σχέδιο νόμου. Ωστόσο, αν επιλεγεί η αύξηση της καθ ύλην αρμοδιότητας του Μονομελούς, αυτή θα πρέπει να μην υπερβαίνει τις 50.000 για όλες τις διαφορές. Το δε τριμελές πρωτοδικείο θα είναι αρμόδιο για την εκδίκαση χρηματικών διαφορών με αντικείμενο άνω των 50.000 € και έως 150.000 επί των φορολογικών υποθέσεων καθώς και των ήδη προβλεπόμενων διαφορών που δεν αποτιμώνται σε χρήμα και όσων προτείνονται να υπαχθούν στην αρμοδιότητα των διοικητικών πρωτοδικείων με τις διατάξεις του άρθ. 66 του παρόντος σχεδίου νόμου. Περαιτέρω όλες οι εφέσεις πρέπει να παραμείνουν στο Εφετείο ανάλογα με το περιεχόμενό τους (Μονομελές Πρωτοδικείο – Μονομελές Εφετείο, Τριμελές Πρωτοδικείο – Τριμελές Εφετείο) γιατί διαφορετικά θα επιβαρυνθεί υπέρμετρα το Πρωτοδικείο με υποθέσεις που θα επιστρέφουν, σε αντίθεση με όσα ορίστηκαν στο Ν. 3900/2010. Επισημαίνεται ότι, σε οποιαδήποτε αλλαγή της καθ ύλη αρμοδιότητας του Μονομελούς, πρέπει να αναπροσαρμοστεί αναλόγως και η αρμοδιότητα, κατ΄άρθρο 218 ΚΔΔ, των εφέσεων στις υποθέσεις του ΚΕΔΕ.

  • 22 Δεκεμβρίου 2011, 10:03 | Γεωργιος Βαρούνας

    Πρόθεση του νομοθέτη του ν. 3900/2010 ήταν η επιτάχυνση της δίκης, μέσω της αποσυμφορήσεως, και ορθώς, των πρωτοδικείων. Έτσι, πέραν της εκδικάσεως των εφέσεων, ανατέθηκε στα εφετεία η πρωτόδικη εκδίκαση των υποθέσεων με αντικείμενο άνω των 150.000 ευρώ. Ο αριθμός των τελευταίων αυτών υποθέσεων δεν υπερβαίνει στατιστικώς το 10% του συνόλου. Με την επιχειρούμενη νέα ρύθμιση, σε αντιστάθμισμα της αναθέσεως του έργου αυτού στα εφετεία, εισάγονται όλες οι εφέσεις στα πρωτοδικεία. Ο αριθμός των υποθέσεων αυτών υπερβαίνει σε ποσοστό το 50% του συνόλου [είναι κοινώς γνωστό ότι το Δημόσιο ασκεί έφεση σε κάθε περίπτωση]. Έτσι, τα πρωτοδικεία επιβαρύνονται ακόμη περισσότερο σε σχέση με τη ρύθμιση που ίσχυε προ του ν. 3900/2010. Δηλαδή, η κατανομή των υποθέσεων ανάμεσα σε εφετεία και πρωτοδικεία καθιστά τη θέση των πρωτοδικείων δυσμενέστερη, όχι μόνο σε σχέση με τη ρύθμιση του 3900/2010, αλλά ακόμη και σε σχέση με τη ρύθμιση του ν. 3659/2008, με την οποία ορθώς είχε ανατεθεί η εκδίκαση των εφέσεων στο φυσικό τους δικαστή, που είναι, βεβαίως, τα εφετεία και όχι τα πρωτοδικεία. Επομένως, η επιχειρούμενη ρύθμιση, ακόμη και αν, κατά τους εμπνευστές της, στοχεύει στην επιτάχυνση, θα αποδειχθεί τελικώς στην πράξη ότι οδηγεί στην επιβράδυνση, αφού «βουλιαγμένα» δεν είναι τα εφετεία αλλά τα πρωτοδικεία, τα οποία όχι μόνο δεν ελαφρύνει, αλλά τα επιβαρύνει έτι περαιτέρω.
    Ανεξαρτήτως των ανωτέρω, πρέπει κάποια στιγμή να γίνει από όλους κατανοητό ότι η έφεση, όταν προβλέπεται, πρέπει να δικάζεται από εφέτη, δηλαδή δικαστή ανώτερου βαθμού, άλλως παραβιάζεται η φύση του πράγματος.
    Γεώργιος Βαρούνας, Εφέτης ΔΔ, Προϊστάμενος Διοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης.

  • 21 Δεκεμβρίου 2011, 21:45 | Λαμπρινή

    Απευθύνω έκκληση στο νομοθέτη να αντιμετωπίσει με σοβαρότητα το έργο του. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Δεν είναι δυνατόν να αφαιρείται η αρμοδιότητα των Πρωτοδικείων να δικάζουν εφέσεις στις 17-12-2010 (ημερομηνία δημοσίευσης του ν. 3900/2010) και μετά ένα χρόνο η αρμοδιότητα να επιστρέφει πάλι, όταν, μάλιστα, και στις δύο περιπτώσεις η αιτιολογία (σκοπός του νόμου) είναι η ίδια : επιτάχυνση της δικαιοσύνης. Πλέον ούτε τα προσχήματα δεν τηρούνται. Η προηγούμενη ρύθμιση δεν δοκιμάστηκε. Πού είναι η ασφάλεια δικαίου; Εκεί που μάλλον θα καταλήξουν όλες οι αρχές δικαίου καθώς και τα άρθρα του Συντάγματος που δεν βολεύουν πολύ. Πέραν τούτου, το άρθρο αυτό έρχεται και σε αντίφαση με άλλα άρθρα ως προς τη θέση του νομοθέτη απέναντι στον έλληνα δικαστή : είναι άραγε ο μέσος δικαστής τόσο αργός, ανεπαρκής και αδιάφορος, ώστε να μην μπορεί να προαχθεί κανονικά και να χρειάζεται να απειλείται με στέρηση μισθού για να κάνει τη δουλειά του (άρθρα 91 και 94) ή είναι τόσο νομικά επαρκής ώστε να κρίνει μόνος του (ακόμη και εάν μόλις βγήκε από τη Σχολή Δικαστών) φορολογικές και τελωνειακές υποθέσεις μέχρι 150.000 ευρώ;

  • 20 Δεκεμβρίου 2011, 21:36 | Αγγελική Παπαπαναγιώτου -Λέζα ,Εφέτης Δ.Δ.Προισταμένη Δ.Πρωτοδικείου Πειραιώς

    H εν λόγω ρύθμιση με την οποία επιδιώκεται εκ νέου η αναδιάρθρωση της κθύλην αρμοδιότητας των διοικητικών δικαστηρίων είναι άστοχη και πρέπει να αποσυρθεί.Επιχειρείται πριν αποτιμηθούν τα αποτελέσματα των μεταβολών που επέφερε ο ν.3900/2010 στο κεφάλαιο αυτό.Αλλωστε ,στην αιτιολογική έκθεση δεν περιέχονται στοιχεία που να δικαιολογούν την αναδιάρθρωση των αρμοδιοτήτων και μάλιστα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα .Λόγοι ταχύτερης διεκπεραίωσης των φορολογικών υποθέσεων( 156.862 εκκρεμείς στα δ.πρωτοδικεία έναντι 8.590 στα δ.εφετεία ,στις 20-7-2011 ) επέβαλαν τη ρύθμιση οι άνω των 150.000 € υποθέσεις να κρίνονται σε πρώτο και τελευταίο βαθμό ανεκκλήτως από το Εφετείο.Η εκδίκαση αυτών ανεκκλήτως αντισταθμίζεται από το γεγονός ότι οι υποθέσεις αυτές κατά κανόνα σοβαρές ,κρίνονται από τριμελή σύνθεση.¨Ηδη στα πρωτοδικεία μετά τις μεταβολές που επήλθαν με τους ν.3659/2008 και 3900/2010, τα 2/3 των υποθεσεων είναι αρμοδιότητας μονομελούς.Η προτεινόμενη ρύθμιση μόνο δυσλειτουργία θα προκαλέσει στα δικαστήρια και θα «τινάξει κυριολεκτικά στον αέρα » τις φορολογικές δίκες καθόσον καμία υπόθεση δεν πρόκειται να εκδικασθεί αλλά θα παραπέμπονται στο νέο αρμόδιο καθύλην δικαστήριο.Πέραν αυτού τα περιφερειακά πρωτοδικεία δεν θα μπορούν να συγκροτήσουν συνθέσεις για την εκδίκαση των εφέσεων κατά των αποφάσεων των μονομελών τους . Εν κατακλείδι, επιχειρείται η κατάργηση των τριμελών συνθέσεων των πρωτοδικείων ,πράγμα εντελώς αδικαιολόγητο.

  • 20 Δεκεμβρίου 2011, 00:59 | Θύμιος Θυμάρης

    Εδώ ο νομοθέτης «έχασε τη μπάλα». Είναι δυνατό μέσα σε ένα χρόνο να ανεβάζει την αρμοδιότητα του μονομελούς από 20.000 € σε 150.000 €; Άλλες εφέσεις να δικάζονται από το τριμελές πρωτοδικείο και άλλες από το μονομελές εφετείο; Γιατί οι ρυθμίσεις περί αρμοδιότητας να είναι «λαβύρινθος»; Δεν μπορεί να υπάρξει κάποια απλή, ξεκάθαρη και πάγια ρύθμιση; Είναι τόσο δύσκολο; Ας νομοθετήσει επιτέλους ένας απλός πολίτης με κοινό νου!

  • 18 Δεκεμβρίου 2011, 19:58 | ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ

    Την ποιότητα των αποφάσεων τι σκέφθηκε κανείς, ενόψει του περιορισμένου αριθμού των δικαστών, του αριθμού των εκκρεμουσών υποθέσεων και των νέων ρυθμίσεων όσον αφορά τη χρέωση ανά δικαστή; Ο δικαστής, ευτυχώς ποτέ μέχρι σήμερα δεν υπήρξε διεκπεραιωτής των υποθέσεων που χρεωνόταν. Με κανένα τρόπο δεν μπορεί κανείς δικαστής να ανταποκριθεί στο φόρτο εργασίας που επιβάλλεται με το νέο νομοσχέδιο.

  • 17 Δεκεμβρίου 2011, 20:44 | Λ.Π.

    Είναι δυνατόν να ανατίθενται στον πρωτοδίκη που δικάζει στο μονομελές και εκδίδει απόφαση δίχως η υπόθεση να έχει περάσει από την τριβή της διάσκεψης του τριμελούς, φορολογικές και τελωνειακές υποθέσεις τόσο μεγάλου χρηματικού αντικειμένου (οι οποίες είναι κατά τεκμήριο και οι πιο σοβαρές); Οι νέοι πρωτοδίκες του ενός ή των δύο ετών πώς θα ανταποκριθούν;

  • 16 Δεκεμβρίου 2011, 17:49 | Σ.Μ. Πρωτοδίκης δ.δ.

    Θα πρέπει να υπάρξει πρόβλεψη εάν η παραπάνω μεταβολή στις αρμοδιότητες θα αφορά και τις εκκρεμείς υποθέσεις. Διαφορετικά, οι υποθέσεις θα παραπέμπονται από δικαστήριο σε δικαστήριο, λόγω της προηγούμενης πρόβλεψης του άρθρου 6 παρ.6 του Κ.Δ.Δ. ότι η έφεση κατά αποφάσεων του μονομελούς πρωτοδικείου δικάζεται (από την ισχύ του Ν.3900/2010)πάντα από το μονομελές εφετείο.

  • 16 Δεκεμβρίου 2011, 15:07 | Φανή Συργιάννη

    Η ψήφιση αυτού του νομοσχεδίου είναι μια καλή ευκαιρία να λυθεί το πρόβλημα με την κατά τόπον αρμοδιότητα στις υποθέσεις αλλοδαπών (χορήγηση άδειας διαμονής από Γενικό Γραμματέα Περιφέρειας και πλέον Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης). Θα ήταν προς όφελος της δικαιοσύνης να υπάρξει μια ρύθμιση ώστε η κατά τόπον αρμοδιότητα στις υποθέσεις αυτές να εξαρτάται από την έδρα του Γραφείου Μετανάστευσης και Αλλοδαπών, το οποίο κατ’ εντολή του ΓΓΠ και πλέον του Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης εκδίδει τις πράξεις αυτές. Με το ισχύον σύστημα έχουν βουλιάξει από υποθέσεις αλλοδαπών τα δικαστήρια που βρίσκονται σε πόλη-έδρα περιφέρειας, ενώ στο μέλλον ο φόρτος θα μετατεθεί στα δικαστήρια τα οποία βρίσκονται σε πόλη-έδρα αποκεντρωμένης διοίκησης.

  • 15 Δεκεμβρίου 2011, 20:42 | Πρωτοδίκης Δ.Δ.

    Παρατηρείται πάλι το άτοπο να μην υπάρχει δεύτερος βαθμός δικαιοδοσίας στις πιο σοβαρές φορολογικές υποθέσεις. Επίσης, ενόψει του μεγάλου φόρτου των πρωτοδικείων είναι λάθος να εισαχθούν εκ νέου εφέσεις σ’ αυτά. Ειδικά, στα μικρά δικαστήρια σε κάποιες περιπτώσεις δεν θα είναι δυνατόν να σχηματισθεί σύνθεση, για να δικάσει αυτές τις εφέσεις, αφού η εκκαλούμενη απόφαση θα έχει εκδοθεί από πρωτοδίκη του ίδιου δικαστηρίου. Θα πρέπει, λοιπόν, να αλλάξει αυτή η διάταξη, ώστε όλες οι εφέσεις να πηγαίνουν στο Εφετείο.

Σχόλια