• Άρθρο 47 Η ρύθμιση αυτή του σχεδίου νόμου για τη « δίκαιη δίκη και την αντιμετώπιση φαινομένων αρνησιδικίας» ,με την οποία επιδιώκεται εκ νέου αναδιάρθρωση της καθύλην αρμοδιότητας των διοικητικών δικαστηρίων είναι άστοχη και μας βρίσκει αντίθετους Τούτο διότι: Λόγοι ταχύτερης διεκπεραίωσης των εκκρεμών φορολογικών διαφορών, ενόψει του τεράστιου όγκου τέτοιων υποθέσεων στα διοικητικά πρωτοδικεία (156.862 έναντι 8.590 στα διοικητικά εφετεία στις 20-7-2011)επέβαλαν τη ρύθμιση του άρθρου 13 παρ.2 , περ.β, του ν.3900/2010 σε συνδυασμό με το άρθρο 47 παρ.5 του ν.3943/2011, με την οποία οι φορολογικές και τελωνειακές υποθέσεις , ποσού άνω των 150.000€, εκδικάζονται από το διοικητικό εφετείο σε πρώτο και τελευταίο βαθμό. Η εκδίκαση των υποθέσεων αυτών από το Εφετείο ανεκκλήτως αντισταθμίζεται από το γεγονός ότι οι υποθέσεις αυτές, που κατά κανόνα είναι σοβαρές ,κρίνονται από τριμελή σύνθεση Εξάλλου , από την έναρξη ισχύος του ν.3659/2008 (Α’77) (από 8-6-2008), σύμφωνα με τις διατάξεις του οποίου αρμόδιο για την εκδίκαση όλων των εφέσεων (αποφάσεων Μονομελούς και Τριμελούς Πρωτοδικείου) ορίσθηκε το τριμελές εφετείο και απαλλάχθηκαν τα ήδη υπερφορτωμένα πρωτοδικεία από την εκδίκαση σημαντικού αριθμού εφέσεων ετησίως. Ενόψει δε της αύξησης της καθύλην αρμοδιότητας του μονομελούς πρωτοδικείου σε 20.000€ με τον ν.3659/2008 και της μεταφοράς των ήδη( με τον ν.3900/2010 )εκκρεμών υποθέσεων από το Τριμελές στο Μονομελές, τα 2/3 πλέον των υποθέσεων που εισάγονται στα διοικητικά πρωτοδικεία είναι αρμοδιότητας του μονομελούς πρωτοδικείου. Κατόπιν αυτού, η περαιτέρω επέκταση της καθύλην αρμοδιότητας του μονομελούς πρωτοδικείου στις 100.000€ για όλες εν γένει τις χρηματικές διαφορές και στις 150000€ για τις φορολογικές και τελωνειακές εν γένει διαφορές είναι προβληματική. Και τούτο διότι οι σχετικές υποθέσεις και ειδικότερα οι φορολογικές είναι ιδιαίτερα σοβαρές ενόψει του μεγάλου χρηματικού τους περιεχομένου (αυτοτέλεια χρήσεων, συνάφεια κλπ) και ως εκ τούτου οι τριμελείς συνθέσεις παρέχουν περισσότερα εχέγγυα ασφαλούς και ορθής απονομής της δικαιοσύνης. Περαιτέρω, η προτεινόμενη ρύθμιση, η οποία, όπως αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση, καταλαμβάνει και τις εκκρεμείς υποθέσεις, μόνο δυσλειτουργία θα προκαλέσει στα δικαστήρια, καθόσον, για παράδειγμα, στο Δικαστήριό μας έχουν ήδη προσδιοριστεί μέχρι και τον Απρίλιο του 2012 περίπου 6.000 υποθέσεις, οι οποίες προφανώς δεν θα εκδικασθούν αλλά θα παραπεμφθούν στο καθ ύλην αρμόδιο κατά το σχέδιο νόμου δικαστήριο. Συνεπώς διαφωνούμε με την αύξηση της υλικής αρμοδιότητας στο ποσό που αναφέρεται στο σχέδιο νόμου. Ωστόσο, αν επιλεγεί η αύξηση της καθ ύλην αρμοδιότητας του Μονομελούς, αυτή θα πρέπει να μην υπερβαίνει τις 50.000 για όλες τις διαφορές. Το δε τριμελές πρωτοδικείο θα είναι αρμόδιο για την εκδίκαση χρηματικών διαφορών με αντικείμενο άνω των 50.000 € και έως 150.000 επί των φορολογικών υποθέσεων καθώς και των ήδη προβλεπόμενων διαφορών που δεν αποτιμώνται σε χρήμα και όσων προτείνονται να υπαχθούν στην αρμοδιότητα των διοικητικών πρωτοδικείων με τις διατάξεις του άρθ. 66 του παρόντος σχεδίου νόμου. Περαιτέρω όλες οι εφέσεις πρέπει να παραμείνουν στο Εφετείο ανάλογα με το περιεχόμενό τους (Μονομελές Πρωτοδικείο – Μονομελές Εφετείο, Τριμελές Πρωτοδικείο – Τριμελές Εφετείο) γιατί διαφορετικά θα επιβαρυνθεί υπέρμετρα το Πρωτοδικείο με υποθέσεις που θα επιστρέφουν, σε αντίθεση με όσα ορίστηκαν στο Ν. 3900/2010. Επισημαίνεται ότι, σε οποιαδήποτε αλλαγή της καθ ύλη αρμοδιότητας του Μονομελούς, πρέπει να αναπροσαρμοστεί αναλόγως και η αρμοδιότητα, κατ΄άρθρο 218 ΚΔΔ, των εφέσεων στις υποθέσεις του ΚΕΔΕ.