• Σχόλιο του χρήστη 'Αθανάσιος Ε. Σαμαρας' | 12 Οκτωβρίου 2012, 23:20

    Ο Ιδιώτης επενδυτής θα πρέπει με βάση τα παραπάνω να εξασφαλίσει "ανοικτού" κώδικα λύσεις; Ξέρουμε ότι η τεχνολογία Voice-To-Text απαιτεί εντατική εκπαίδευση, και τέτοιου είδους επένδυση σε ανοικτό λογισμικό δεν πρόκειται να γίνει. Άρα θα υπάρξει θέμα. Εξίσου σημαντική είναι η απαίτηση για τη δημιουργία της "Δομημένης" πληροφορίας, αφού αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ο ΙΦΣ θα πρέπει να έχει ήδη εμπειρία υλοποίησης αντίστοιχου έργου. Άλλο στοιχείο είναι ότι Η Έδρα, οι Συνήγοροι καθώς και οι Αντίδικοι θα πρέπει να είναι εξοπλισμένοι με μικρόφωνο ώστε να καταγράφεται η ομιλία τους (τίθεται θέμα απόρρητου διαβούλευσης μεταξύ των συνηγόρων και του πελάτη τους). Άλλο πρακτικό και σοβαρότατο θέμα αναφορικά με το σύστημα που περιγράφεται ανωτέρω αποτελεί η πραγματική απαίτηση (πιθανών να αναλύεται πιο κάτω) αναφορικά με την αποθήκευση δομιμένης και αδόμιτης πληροφορίας, πιθανότατα σε κεντρική βάση δεδομένων όπως αναφέρεται στο άρθρο 1, παράγραφος 1.4, υποπαράγραφος Β, θα πρέπει να ορισθεί αναλυτικά η χρονική διάρκεια που θα διατηρείται το υλικό on-line, καθώς και τη πολιτική επαναφορά στο σύστημα ή αποστολής αντιγράφου προς κάθε ενδιαφερόμενο. Σαν αποτέλεσμα δεν αρκεί η διαβάθμιση στα επίπεδα πρόσβασης των χρηστών αλλά πρέπει να προβλευθεί τμήμα επιφορτισμένο με τη λήψη των αντιγράφων ασφαλείας, την ασφαλή αποθήκευσή τους, την εξασφάλιση ότι τα περιεχόμενα της Βάσης (αν και τεχνικά είναι λίγο άσχετο το να αποθηκεύεις αρχεία ήχου στη βάση) της κάθε συγκεκριμένης εγγραφής δεν έχουν "πειραχθεί" κατα οιονδήποτε τρόπο και σειρά άλλων αρχών ασφαλείας που πρέπει να τηρηθούν και να προστεθούν στις παρούσες προδαιγραφές. Τελικώς, η λύση δεν μπορεί να είναι πλήρως ανοικτού κώδικα, σε αντίθεση θα μπορούσε να απαιτηθεί αποτυπωμένο API για την διεπαφή με τα ήδη υφιστάμενα συστήματα καθώς και αυτά που θα αναπτυχθούν για την ΕΛ.ΑΣ. Εάν η πλατφόρμα λογισμικού που θα υλοποιηθεί το έργο έχει κάποιον συγκεκριμένο κατασκευαστή, ο ΙΦΣ θα πρέπει να παρέχει και συμβόλαιο τουλάχιστον ίσης διάρκειας με αυτή της διάρκειας της Φάσης 1 του έργου (5 έτη) πλέον 12 ή 24 μήνες (άρα 6 ή 7 έτη) ώστε να εξασφαλιστεί το Ελληνικό Δημόσιο από τυγχών υπαναχωρήσεις και πιθανά προβλήματα ακόμη και στην περίπτωση που αποφασισθεί ότι το σύστημα που αναπτύχθηκε δεν ταιριάζει απόλυτα στις ανάγκες και πρέπει να αλλάξει. Θα πρέπει να υπάρχει πολιτική μετάπτωσης ενσωματωμένη στο ίδιο το σύστημα λογισμικού. Το υλικό που θα παιτηθεί και από τη μικρή μου εμπειρία με τα Δικαστήρια στη Θεσσαλονίκη, θα είναι αρκετός σε μικρόφωνα και συσκευές ψηφιοποίησης ή πομπούς, θα πρέπει να είναι συμβατά με βιομηχανικά πρότυπα, ευρέος διαδεδομένα (π.χ. USB / BlueTooth / WiFi) και να υλοποιούν την επικοινωνία με οδηγούς που υποστηρίζουν τουλάχιστον το λειτουργικό σύστημα Windows και *nix (Linux / Unix) ώστε να είναι δυνατή και η αλλαγή λειτουργικού συστήματος χωρίς να είναι απαραίτητη η ανάπτυξη από την παραγωγό εταιρεία οδηγών με κόστος. Όλο το υλικό θα πρέπει να καταγραφεί και να προσδιοριθεί η διάρκεια της ζωής του σε πραγματικές συνθήκες καθώς και να επιδιωθεί η έγγραφη συνέναιση της κατασκευάστριας εταιρίας αναφορικά με την ανάλυψη των ευθυνών της σε περίπτωση που το υλικό παρουσιάσει πρόβλημα. Άρα και οι κατασκευαστές του υλικού θα πρέπει να συνυπογράψουν την αποδοχή των όρων καλής λειτουργίας που πρέπει να είναι ξεκάθαροι αναφορικά με τα επίπεδα θορύβου / καταπόνισης / κλιματολογικές συνθήκες κλπ). Σε κάθε περίπτωση και άσχετα με την διάρκεια της εγγύησης θα πρέπει να δωθούν από τους κατασκευαστές του υλικού ότι θα διαθέτουν ανταλλακτικά ή συμβατά μοντέλα με αυτά που παρέχουν στο υπο εξέταση σύστημα για +12 ή +24 μήνες άρα για 6 ή 7 έτη (ρήτρες), ώστε σε περίπτωση που αποφασιστεί ότι για κάποιο λόγο θα πρέπει να γίνει αλλαγή του υλικού (παλαιότητα / μειωμένη απόδοση / νέα τεχνολογία διαθέσιμη κλπ) το σύστημα θα συνεχίσει να λειτουργεί για 12 ή 24 μήνες δίνοντας αρκετό καιρό για την αλλαγή του υλικού σταδιακά και την ενσωμάτωσή του στο τότε σύστημα.