Αρχική ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΜΕ ΤΙΤΛΟ: «Παρεμβάσεις στο νομοθετικό πλαίσιο της Εθνικής Σχολής Δικαστικών Λειτουργών, στον Κώδικα Οργανισμού Δικαστηρίων και...»Άρθρο 6 Χρόνος και τόπος διεξαγωγής των εξετάσεων – Στάδια του διαγωνισμού – Τροποποίηση παρ. 2 άρθρου 19 ν. 4871/2021Σχόλιο του χρήστη Κωνσταντίνος | 27 Απριλίου 2025, 23:28
  • Σχόλιο του χρήστη 'Κωνσταντίνος' | 27 Απριλίου 2025, 23:28

    Πολύ καλή και σωστή τροποποίηση των όρων του διαγωνισμού η αλλαγή από σχολικό πρακτικό σε δικόγραφο και απόφαση. Επιτέλους θα έλεγα, διότι θα βοηθήσει ουσιαστικά στο να είναι και κάποιοι με έστω λίγη εμπειρία. Για ένα διαγωνισμό Κατά τα άλλα, θα πρέπει αυτό να γίνει μαζί με αλλαγή των χρόνων εξέτασης, καθώς και με την πρόβλεψη ότι δεν γίνονται παράλληλα οι εξετάσεις άλλων κατευθύνσεων - ούτε σε δικαστές με πολλά χρόνια υπηρεσίας δεν ζητείται να κάνουν δύο υποθέσεις τη μέρα, ανεξάρτητα από τις υποθέσεις, και εννοώ να γράφουν απόφαση με σκεπτικό. Τώρα, για το πραγματικά φλέγον θέμα του ορίου ηλικίας: Αν και είναι εκπεφρασμένη πολιτική απόφαση να κατέβει αν γίνεται και στο 25 το ανώτερο, διότι αυτό βολεύει πολιτικά και κομματικά, σε κανένα σοβαρό κράτος που σέβεται τη δικαιοσύνη δεν υπάρχει τέτοιο χαμηλό κατώτατο όριο. Τα δε σχόλια που απλά ήρθαν να επιβεβαιώσουν το πόσο βολεύει κάποιους όλο αυτό, δεν είναι παρά η ίδια η απόδειξη του φόβου και της ανεπάρκειάς τους να ανταγωνιστούν επί ίσοις όροις με έναν πιο έμπειρο συνάδελφό τους. Εκτός και αν μπήκαν με ΡΗΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΝΤΟΛΗ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ δλδ, οι ίδιοι μόνο το ξέρουν. Ναι υπάρχουν κράτη που δεν εφαρμόζουν το δίκαιο ουσιαστικά και κατεβάζουν τα όρια. Η δε επίκληση ότι δε θα φθάνει κανείς στον ΑΠ, την ώρα που η εκάστοτε κυβέρνηση κάνει για τον ΑΠ βουτιές που θα τις ζήλευε ο Ταρζάν, είναι για γέλια και σίγουρα όχι σοβαρό επιχείρημα - άσε που δεν υπάρχει υποχρέωση να φθάσει κανείς στον ΑΠ. Κανονικά, αν υπήρχε στα αλήθεια βούληση για τη δικαιοσύνη, θα είχε ελεύθερο ανώτατο όριο ( ίσως δύο χρόνια προ της συνταξιοδότησης, και αυτό για να μην είναι κάποιος απλά στη σχολή ώστε να βγει με σύνταξη δημοσίου - φυσικά, θα ήταν πιο ορθό να αλλάξει το σύστημα συνταξιοδότησης, αλλά θα πάμε μακριά ) . Οι δήθεν κραυγές περί κόστους για μικρή σταδιοδρομία, είναι ανώφελες και εκτός τόπου και χρόνου: Η δικαιοσύνη και η απόδοσή της δεν εξετάζεται με το κιλό, σαν τα βόδια, αλλά με την ποιότητα. Και μια απόφαση σωστή στον πρώτο βαθμό, πραγματικά σωστή και καλογραμμένη και που ο δικαστής κατάλαβε τι δίκασε, θα κερδίσει χρόνο στους υπόλοιπους βαθμούς επειδή δε θα χρειαστεί να φθάσει εκεί ο πολίτης. ΦΥσικά από άτομα με ελάχιστη εμπειρία ή με πολιτικό πρόσημο περιμένω να ακούσω τέτοια επιχειρήματα, προφανώς. Επίσης, θα έπρεπε να συνδεθεί άμεσα με τα χρόνια και τις πράξεις υπηρεσίας η είσοδος στο δικαστικό σώμα: Να καταθέτουμε ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΟΥ ΧΕΙΡΙΣΤΗΚΑΜΕ όσοι θέλουμε να μπούμε. Αλλιώς, αν κάποιος δεν έχει δουλέψει ΣΤΑ ΑΛΗΘΕΙΑ και όχι με τυπική δικηγορία,κακώς θα μπει και κακός δικαστής θα είναι. Κοντολογίς, η ποιότητα και η ταχύτητα χρειάζονται έμπειρους νομικούς και μπαρουτοκαπνισμένους. Ο έλεγχος της δικαιοσύνης πάλι, χρειάζεται το αντίθετο, νομικούς που είτε φοβούνται ( ακόμη και το συναγωνισμό ) είτε δεν έχουν εμπειρίες και δε θα καταλάβουν τι δικάζουν ( και το αν πχ η διάταξη είναι αντισυνταγματική - κάπως έτσι φθάσαμε να υπάρχουν δικαστές που να αξιώνουν από ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ υπαλλήλους να κάνουν απεργίες που τα αιτήματά τους να είναι ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ δικαίου, διότι αν είναι να ικανοποιεί το ΔΗΜΟΣΙΟ τα αιτήματα μιας απεργίας ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ, τότε είναι πολιτική απεργία. Προφανώς, το άτομο που δίκασε δεν έχει καταλάβει ακόμη ότι εργόδοτης ενός δημοσίου υπαλλήλου είναι το δημόσιο - αυτά κάνει η πολύ θεωρία και η έλλειψη εμπειρίας ) . Και όσοι αντιδρούν, ή φοβούνται - άρα δεν νιώθουν ικανοί μέσα τους - ή έχουν σκοπό άλλο. Αλλιώς δε θα αντιδρούσαν στην άνοδο των ορίων. Τόσο απλό είναι το θέμα, είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι. Και αν κάποιος διαφωνεί για άλλους λόγους ( πχ διότι θεωρεί ότι τους θέλει πιο γρήγορα στο Εφετείο ) τότε πρέπει να θελήσει να αλλάξει αυτούς τους άλλους λόγους του, και όχι να χτυπάει το σαμάρι ενώ του φταίει ο γάιδαρος, αν είναι έντιμος ή μη θολωμένος από το φόβο του συναγωνισμού. ΥΓ και αφήνω στην άκρη το παράδοξο, να ανεβαίνουν στην έδρα άτομα 28χρονα και να αξιώνουν, χωρίς καμία εμπειρία και με μόνη την οίηση, την υπακοή πολύ μεγαλύτερών τους. Όπως επίσης και το παράδοξο να μην έχουν ιδέα για το αν και πως κρίνει ο εκάστοτε πολίτης τις αποφάσεις τους - αν και, γενικά, την κοινωνιολογία του δικαίου στην Ελλάδα την έχουμε κουμπάρο