Αρχική Παρεμβάσεις στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας - Τροποποιήσεις σχετικά με τη δημοσίευση διαθηκών - Τροποποιήσεις στο ρυθμιστικό πλαίσιο των ανακοπών…ΜΕΡΟΣ Γ’ ΛΟΙΠΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (Άρθρα 140-152)Σχόλιο του χρήστη ΜΚ | 29 Ιουνίου 2025, 11:28
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΜΚ' | 29 Ιουνίου 2025, 11:28

    Η πρόβλεψη του άρθρου 147 περί ανώτατου αριθμού αναλογούσας χρέωσης κάθε δικαστή μαρτυρά παντελή άγνοια των απαιτήσεων άσκησης του δικαστικού λειτουργήματος. Οι υποθέσεις εκούσιας δικαιοδοσίας είναι σε ένα ποσοστό απλές, βλ. πρώην υποθέσεις ειρηνοδικείων, σε ένα ποσοστό μέτριας δυσκολίας ως προς την επεξεργασία, βλ. αφαιρέσεις γονικής μέριμνας και σε ένα ποσοστό μεγάλης δυσκολίας, αντίστοιχης με την τακτική διαδικασία, βλ. εταιρικά. Επί παραδείγματι, στην εκούσια υπάγονται υποθέσεις λύσης εταιρειών, σφοδρής αντιδικίας εταίρων, εξυγίανσης εταιριών. Προσωπικά πρόσφατα ασχολήθηκα με την τελευταία περίπτωση, ήτοι με αίτηση εξυγίανσης Α.Ε. και ο χρόνος που απαιτήθηκε ώστε να κατανοήσω τον ιδιαίτερα τεχνικό νόμο και τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης, ώστε με αξιοπρέπεια και αίσθηση καθήκοντος να εκδώσω απόφαση, ήταν 1 εβδομάδα, κατά την οποία εργαζόμουν αδιάκοπα και εξαντλητικά. Αντίστοιχα, στις υποθέσεις των ασφαλιστικών υπάγονται όλες, κυριολεκτικά όλες, οι διαφορές. Ναι μεν η απόφαση των ασφαλιστικών μπορεί και πρέπει να είναι σύντομη, τούτο όμως δεν απαλλάσσει τον δικαστή από το καθήκον μελέτης του νόμου, της σχετικής νομολογίας και των πραγματικών περιστατικών της υπόθεσης. Με τα δεδομένα αυτά, η εξαίρεση των συγκεκριμένων υποθέσεων (εκούσιας και ασφαλιστικών) από τον ανώτατο αριθμό συνολικής χρέωσης καθιστά την αξιοπρεπή εκδίκασή τους πραγματικά ανέφικτη. Επιπλέον, οι 150 αποφάσεις αποτελούν έναν αριθμό εφικτό όταν, για παράδειγμα, είναι στο σύνολό τους ανακοπές ή αυτοκίνητα, αποτελούν όμως αριθμό εξωπραγματικό όταν αφορούν σε υποθέσεις τακτικής πολυμελούς, οι οποίες αποτελούν στη συντριπτική τους πλειοψηφία υποθέσεις ιδιαίτερα δυσχερείς, πολύπλοκες, υψηλού οικονομικού αντικειμένου και σφοδρής αντιδικίας. Η ύλη του ενοχικού είναι ανεξάντλητή και είναι αδύνατον στο συγκεκριμένο αντικείμενο να εκδίδονται αποφάσεις με βάση προηγούμενα σχέδια, μέθοδος που εξοικονομεί χρόνο σε άλλα αντικείμενα, καθώς σχεδόν κάθε υπόθεση είναι μοναδική, με τις απολύτως ατομικές της ιδιαιτερότητες. Επίσης από την προσωπική μου εμπειρία, ο μέσος δικαστής δεν μπορεί να επεξεργαστεί περισσότερες από 5 υποθέσεις τακτικής πολυμελούς το μήνα, υπό την προϋπόθεση φυσικά ότι απασχολείται αποκλειστικά στο συγκεκριμένα αντικείμενο, όπως συμβαίνει π.χ. στο Πρωτοδικείο Αθήνας. Σε περίπτωση εμμονής στην υιοθέτηση της συγκεκριμένης πρότασης περί του ανώτατου αριθμού χρέωσης, είτε οι υποθέσεις θα διεκπεραιώνονται από τους δικαστές χωρίς ουσιαστική μελέτη, με τρόπο που δεν αρμόζει στο ασκούμενο λειτούργημα και με σκανδαλώδη υποβάθμιση της ποιότητας της αποδιδόμενης δικαιοσύνης είτε θα οδηγηθούν πληθώρα δικαστών, που επιμένουν να εκδίδουν αποφάσεις με ευσυνειδησία και αξιοπρέπεια, σε απόλυση.