• Σχόλιο του χρήστη 'I' | 29 Ιουνίου 2025, 13:29

    Σχετικά με το προτεινόμενο άρθρο 147: 1) Το ταβάνι των 150 υποθέσεων ανά δικαστικό έτος είναι υψηλό. Σε έτος 365 ημερών, προκύπτει ένας ρυθμός εκκαθάρισης περίπου μίας υπόθεσης ανά δύο ημέρες. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η εργασία του δικαστή δεν είναι διεκπεραιωτική και μηχανική. Σε κάθε δικογραφία που τίθεται ενώπιόν του, ο δικαστής αναζητά την αλήθεια και αυτό είναι κάτι επίπονο και χρονοβόρο. Αλλά και εκεί ακριβώς έγκειται η ουσία της Δικαιοσύνης: Στην εκφορά πρωτίστως δίκαιης κρίσης και όχι στην έκδοση βιαστικών και πρόχειρων αποφάσεων. Θεωρώ ότι το ταβάνι θα πρέπει να περιοριστεί στις 100 υποθέσεις ανά δικαστικό έτος. Επίσης, ο μη συνυπολογισμός υποθέσεων ασφαλιστικών μέτρων, εκουσίας και μικροδιαφορών δεν έχει κανένα λογικό έρεισμα και μαρτυρά ότι οι συντάκτες του νομοσχεδίου δεν έχουν επαφή με τη δικαστική πραγματικότητα. Θεωρείται απλή δηλαδή μία υπόθεση π.χ. ασφαλιστικών νομής ή εκουσίας Ν. 3869/2010, όπου η δικογραφία είναι συνηθώς ογκωδέστατη ή ακόμα περισσότερο υποθέσεις μικροδιαφορών, που στην ουσία τίθενται νομικά ζητήματα όμοια με αυτά υποθέσεων τακτικής διαδικασίας και απλά διαφέρει το αιτούμενο ποσό; Η διεκπεραίωση όλων αυτών των υποθέσεων συνιστά σαφώς υπηρεσιακή επιβάρυνση του δικαστή και θα πρέπει άνευ ετέρου να συνυπολογίζονται στη χρέωσή του.