Υπουργείο Δικαιοσύνης | Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

Σχόλιο του χρήστη 'ΕΛΕΝΗ ΠΡΕΝΤΖΑ ΕΦΕΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΑ' | 30 Ιουνίου 2025, 18:01

Μόνιμος Σύνδεσμος

Σχετικά με το άρθρο 147 Επειδή οι αριθμητικοί υπολογισμοί σχετικά με το ΠΟΣΕΣ ΗΜΕΡΕΣ αντιστοιχούν σε κάθε δικαστή για την έκδοση μίας απόφασης (περίπου με πρόχειρους υπολογισμούς στο Εφετείο ΤΡΕΙΣ (3) ημέρες, αν εργαστείς δέκα (10) ώρες τουλάχιστον, σε χρονικό διάστημα έτους, πλην Κυριακών και αφαιρουμένων και 2 τουλάχιστον εβδομαδιαίως εδρών ή άλλων υπηρεσιακών καθηκόντων {Πρόεδρος Υπηρεσίας, αναπληρώσεις, βουλεύματα} {ενώ το ποσό που αντιστοιχεί σε καθένα δικαστή για την έκδοσης μίας απόφασης, με βάση το μισθολόγιό του κυμαίνεται σε 15 ευρώ έκαστη απόφαση), τους οποίους υπολογισμούς θα παραθέσω σε σύντομο χρόνο, θα καταδείξουν το ΑΝΕΦΙΚΤΟ και ανθρωπίνως αδύνατον έκδοσης αποφάσεων εντός των προθεσμιών [χωρίς, μάλιστα, τον συνυπολογισμό των υποθέσεων ασφαλιστικών μέτρων, εκουσίας και μικροδιαφορών οι οποίες και αναρίθμητες είναι και σε όγκο σχετικών παχιές και χρόνο απαιτούν). Γιατί το δικαστικό έργο, το οποίο δεν απέχει από τα μαθηματικά αφού επιλύουμε (νομικά και διαπροσωπικά προβλήματα και διαμοιράζουμε το δίκιο στα διάδικα μέρη), είναι γνωστό, τουλάχιστον στους νομικούς κύκλους, αλλά και με απλή σκέψη και ενσυναίσθηση, ότι απαιτεί επίπονη εργασία περίσκεψης, μελέτης σε βάθος, έρευνας, κατάληξης σε συμπέρασμα με βάση το νόμο και τα πραγματικά περιστατικά και εν τέλει συγγραφής διακστικής απόφασης, με ό,τι συνεπάγονται όλα αυτά. Δεδομένου, δε, και του ΟΓΚΩΔΕΣΤΑΤΟΥ των δικογραφιών που μεταφέρουμε με βαλίτσες και καρότσια του σούπερ μάρκετ τα οποία σε κάθε δικογραφία καλούμαστε να ΜΕΛΕΤΗΣΟΥΜΕ και όχι απλά να διαβάσουμε, τίθεται το εύλογο και ανθρώπινο ερώτημα: Πώς θα διεκπεραιώνουμε ορθά, σωστά (δηλαδή σωτήρια για τους πολίτες) έναν τέτοιο όγκο υποθέσεων? Για τα ρομπότ της τεχνητής νοημοσύνης φαντάζομαι θα ήταν εύκολο. Εδώ όμως πρόκειται για ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ το οποίο έχει συγκεκριμένα ΒΙΟΛΟΓΙΚΑ ΟΡΙΑ. Ίσως μία από τις πολλές λύσεις για μια ταχεία κατά το ανθρωπίνως δυνατόν απονομή ορθής δικαιοσύνης θα ήταν να ληφθούν μέτρα, μιας που δεν έχει τεθεί σε εφαρμογή και ο βοηθός δικαστή, μεταξύ των οποίων να τεθούν όρια στον όγκο των δικογραφιών, πρωτίστως στα εισαγωγικά δικόγραφα, στις προτάσεις, τις προσθήκες, τις αντικρούσεις και βέβαια και στα σχετικά που προσκομίζονται. Το λακωνίζειν (για όλους μας) εστί φιλοσοφείν. Ας δράσουμε με την αρχή αυτή και με μείωση του αριθμού χρέωσης των υποθέσεων ανά δικαστή, ώστε τα αδύνατα που ζητούνται να καταστούν εφικτά, με γνώμονα τον σεβασμό στον ανθρώπινο μόχθο του δικαστή, στον κόπο που καταβάλει τον πνευματικό και σωματικό, στην προσωπικότητά του, στον πολύτιμο χρόνο του και στο γεγονός ότι αγωνίζεται μόνος του. Ο αριθμός θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου να είναι 80 για το Πρωτοδικείο και 40 για το Εφετείο. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε, επίσης ότι το Σύνταγμα δεν προβλέπει, ούτε επιθυμεί, ομοίως πιστεύω και η Πολιτεία, εξουθενωμένους δικαστές, οι οποίοι θα οφείλουν να είναι συνεχώς και αέναα σε εκτέλεση καθηκόντων, με την ελπίδα να ανταποκριθούν, ούτε απονομή δικαιοσύνης από αυτούς με τον φόβο πειθαρχικών, περικοπών μισθού, απολογούμενους σε αναρμόδια πρόσωπα κλπ, διότι έτσι ακυρώνεται αυτόματα η λειτουργική, προσωπική και οικονομική ανεξαρτησία του Δικαστή. Τέλος, δε, ας αναλογιστούμε, ενδεικτικά πάντα, και το κόστος τού να ζητούνται από τους δικαστές τα αδύνατα, σε κοινωνικό επίπεδο (μη ορθή απονομή δικαιοσύνης εκ των πραγμάτων και με βάση τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής, γεγονός που έρχεται σε αντίθεση με τους σκοπούς της υπό ψήφιση διάταξης), σε προσωπικό επίπεδο, αφού και οι δικαστές είναι άνθρωποι, έχουν παιδιά, με τα οποία επιβάλλεται να ασχοληθούν και πολλοί είναι και μονογονεϊκές οικογένειες και στα ανθρώπινα δικαιώματα που ισχύουν για όλους. Επομένως, μείωση όγκου δικογραφιών, μείωση ανώτατης ετήσιας χρέωσης σε επίπεδα ανθρωπίνως εφικτά, όπως προανέφερα, με βάση και τα στατιστικά στοιχεία που διατίθενται και άμεση λειτουργία του θεσμού του βοηθού δικαστή.