Αρχική Παρεμβάσεις στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας - Τροποποιήσεις σχετικά με τη δημοσίευση διαθηκών - Τροποποιήσεις στο ρυθμιστικό πλαίσιο των ανακοπών…ΜΕΡΟΣ Α΄ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΩΔΙΚΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ – ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΔΙΑΘΗΚΩΝ – ΣΥΣΤΑΣΗ ΜΗΤΡΩΟΥ ΔΙΑΘΗΚΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β’ ΓΕΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ – ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΠΡΩΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΚΩΔΙΚΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ (Άρθρα 3-22)Σχόλιο του χρήστη Φανή Βακράτσα | 1 Ιουλίου 2025, 21:45
  • Σχόλιο του χρήστη 'Φανή Βακράτσα' | 1 Ιουλίου 2025, 21:45

    Παρατήρηση στη διάταξη του άρθρου 144 ΚΠολΔ με προσθήκη παρ. 4 : Η προτεινόμενη διάταξη προβλέπει για πρώτη φορά ρητά δικονομικές προθεσμίες σε ισχύ δεσμευτική και για τους δικαστικούς σχηματισμούς. Με τον τρόπο αυτό : 1) Η διάταξη ευθέως θέτει εν αμφιβόλων την οργάνωση των δικαστηρίων όπως προβλέπεται με ειδικό νόμο 93§1 Σ, ν. 4938/2022. Η Διοίκηση των Δικαστηρίων θα αντιμετωπίσει το δίλημμα να τηρήσει τη ρύθμιση ή να οργανώσει την υπηρεσία με βάση τις πραγματικές δυνατότητές της. Η πρόβλεψη ανελαστικών προθεσμιών, είναι προφανές ότι αποβλέπει στη μείωση του χρόνου της εκκρεμοδικίας σε κάθε δικαστικό σχηματισμό. Τούτο όμως το πράττει βάλλοντας ευθέως κατά του ειδικού νόμου που προβλέπει αυτοδιοίκητο και οργάνωση με βάση λειτουργικά και ουσιαστικά κριτήρια (ΟλΣτΕ 2/2014). 2. Η διάταξη ως ανελαστικός κανόνας αναγκάζει σε σταθμίσεις που έρχονται ευθέως σε σύγκρουση με τη ρύθμιση του άρθρου 93§3Σ. Ενόψει της ανελαστικότητας των προθεσμιών και του μηχανισμού της δικαστικής απόφασης ως λειτουργία υπαγωγής πραγματικών περιστατικών σε κανόνες δικαίου και αξιολογήσεως αποδεικτικών μέσων, είναι δεδομένο ότι θα προκύψουν περιπτώσεις όπου ο δικαστικός λειτουργός θα κληθεί να κάνει στάθμιση, ανάμεσα σε μια προθεσμία προβλεπόμενη από νόμο και έναν έναν κανόνα του Συντάγματος. Το γεγονός ότι η μη τήρηση του ανελαστικού δικονομικού κανόνα συνοδεύεται με πειθαρχικές κυρώσεις, αν και το αυτονόητο καθήκον του Δικαστή είναι να τηρήσει τον Συνταγματικό κανόνα, δεν είναι δύσκολο να αναλογιστεί κανείς τις συνέπειες σε επίπεδο Κράτους Δικαίου και διεθνούς διασυρμού της χώρας, για ζήτημα πολύ πιο ουσιώδες και σοβαρό από την παραβίαση της εύλογης διάρκειας της δίκης, για την οποία μάλιστα προβλέπεται ήδη αποκαταστατική αποζημίωση. Κατά πάγια νομολογία οι δικονομικές προθεσμίες ως προς την έκδοση απόφασης είναι ενδεικτικές. Το δίλημμα που είχε να αντιμετωπίσει ο νομοθέτης ήταν να θέσει ένα όριο αξιολογώντας ωστόσο ως μείζονος σημασίας την ουσιαστική παροχή έννομης προστασίας, υπό συγκεκριμένη και προβλεπόμενη διαδικασία. Σημειώνεται ότι μείζονος σημασίας για ένα δικηγόρο, στη διαχείριση της σχέσης με τον εντολέα του είναι η δυνατότητα πρόβλεψης μιας δικαστικής κρίσης υπό συγκεκριμένη διαδικασία, προκειμένου να καθορίσει την προσφυγή ή μη στο Δικαστήριο και το εύρος αυτής. Παρόλο που στον πραγματικό κόσμο της άσκησης του δικηγορικού λειτουργήματος στη σύγχρονη πραγματικότητα, φαίνεται αμελητέο, είναι το απόλυτα ουσιώδες ζήτημα για την άσκηση του λειτουργήματός τους η δυνατότητα πρόβλεψης μιας δικαστικής απόφασης και του περιεχομένου της, κατ' ορθή κρίση. Η προτεινόμενη ρύθμιση φαίνεται να αγνοεί ότι η καθυστέρηση έκδοσης απόφασης ποτέ δεν παρέμενε χωρίς συνέπειες για τον δικαστικό λειτουργό. Αντιθέτως, το σύστημα πειθαρχικού ελέγχου και η εσωτερική λειτουργία προβλέπει μηχανισμούς ελέγχου που διαχρονικά λειτουργούσαν σε πολύ αυστηρότερο πλαίσιο στον τομέα πολιτικής και ποινικής δικαιοσύνης από οποιοδήποτε άλλο μηχανισμό πειθαρχικού ελέγχου στη χώρα. Η θέσπιση ανελαστικών δικονομικών προθεσμιών προεχόντως δεσμεύει ευθέως τα όργανα του δικαστικού ελέγχου δημιουργώντας συνθήκες περιορισμού στην άσκηση του πειθαρχικού έργου υπό τα κριτήρια του Κώδικα Οργανισμού Δικαστηρίων, κατά τρόπο αμφίβολης συμβατότητας με το άρθρο 93§1Σ.