Αρχική Παρεμβάσεις στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας - Τροποποιήσεις σχετικά με τη δημοσίευση διαθηκών - Τροποποιήσεις στο ρυθμιστικό πλαίσιο των ανακοπών…ΜΕΡΟΣ Γ’ ΛΟΙΠΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (Άρθρα 140-152)Σχόλιο του χρήστη Ιωάννης Ασπρογέρακας, Πρόεδρος Πρωτοδικών | 2 Ιουλίου 2025, 15:04
Η παράταση της θητείας των διοικήσεων των μεγάλων Πρωτοδικείων της χώρας, Αθηνών, Θεσσαλονίκης και Πειραιά, μοιάζει με το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Όλοι το συζητούσαμε, σχεδόν όλοι το περιμέναμε με μια βεβαιότητα τέτοια, ώστε μετατρέψαμε άθελά μας την εξαιρετική περίπτωση σε μια κανονικότητα. Διότι και οι δικές μας συμπάθειες στα πρόσωπα ή στα πεπραγμένα τους θα δικαιολογούσε ενδεχομένως στο τέλος, έστω κι εν μέρει, αυτή την κατάσταση. Είναι χαρακτηριστικό δε ότι ούτε ο ίδιος ο νομοθέτης αποτυπώνει δύο κουβέντες να υπερασπίσει αυτή του την επιλογή. Οι επικαλούμενες δε στις συνέπειες ρύθμισης «ανάγκες του δικαστικού χάρτη της πολιτικής και ποινικής δικαιοσύνης», πέραν της προσχηματικότητας τους, αφού οι συνέπειες της ενοποίησης του πρώτου βαθμού δικαιοδοσίας θα αναδύονται διαρκώς και για τα επόμενα έτη, η γενικότητα της περιγραφής τους ανοίγουν περίεργους ατραπούς για την κατάλυση του ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΟΥ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ, που κατακτήθηκε με αγώνες και δεν παραχωρήθηκε. Γι' αυτό το λόγο η παράκαμψη του για δύο συνεχόμενες χρονιές δεν εξαρτάται ούτε από τα πρόσωπα, ούτε από την αξιοσύνη τους. Αυτή άλλωστε κρίνεται μόνο μέσα από δημοκρατικές εκλογικές διαδικασίες και όχι με νομοθετικές ρυθμίσεις. Εξάλλου, τα κύρια καθήκοντα του Έλληνα Δικαστή είναι τα δικαιοδοτικά και όχι τα διοικητικά ή συμβουλευτικά μακράς διαρκείας. Καλούμε συνεπώς, το υπουργείο να αποσύρει τη σχετική διάταξη, να μην παρεμβαίνει στα εσωτερικά της οργάνωσης των Δικαστηρίων και να σεβαστεί το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι των δικαστικών λειτουργών. Σε μια δυστοπική όμως για το δικαστικό σώμα εποχή, με την εισαγωγή προς ψήφιση ενός σχεδίου νόμου, που καταρρακώνει την προσωπική και υπηρεσιακή αξιοπρέπεια του Έλληνα Πολιτικού και Ποινικού Δικαστή, εύλογα αναρωτιέται κανείς ποιες είναι οι θέσεις των Διοικήσεων των μεγάλων Πρωτοδικείων της χώρας, όπως αυτές προκύπτουν από την τριετή έως σήμερα θητεία τους, και ειδικότερα πόσο ρεαλιστικές και επιτεύξιμες σε σχέση με τη δικαστηριακή πραγματικότητα, όπως αυτή αποτυπώνεται από τις ήδη προσδιορισθείσες υποθέσεις, το ρυθμό εισαγωγής νέων υποθέσεων, τη συνολική ετήσια κατά κεφαλή χρέωση των υπηρετούντων δικαστικών λειτουργών και την κατά μέσο όρο παρουσία τους στα δικαστήρια προς εκτέλεση υπηρεσιών, είναι οι κάτωθι προβλέψεις του προς ψήφιση νομοσχεδίου και δη: α) η σύντμηση των προθεσμιών έκδοσης απόφασης, β) η σύνδεση της αδυναμίας τήρησης των προθεσμιών αυτών με άμεσο πειθαρχικό έλεγχο, γ) ο οριζόμενος ως εύλογος κατά κεφαλήν ετήσιος αριθμός χρέωσης δικογραφιών σε 150, χωρίς να προσμετρώνται υποθέσεις ασφαλιστικών μέτρων, εκουσίας δικαιοδοσίας και μικροδιαφορών και δ) ο προβλεπόμενος μηχανισμός επαναπροσδιορισμού υποθέσεων ανακοπών που έχουν προσδιοριστεί μετά την 01.01.2026 και ο υποχρεωτικός ορισμός δικασίμου εντός 6μηνου έως 7μηνου από την κατάθεση της αγωγής για όλες τις υποθέσεις, που οδηγεί νομοτελειακά σε άνοιγμα πολλών επιπλέον πινακίων εκδίκασης. Είναι αναγκαίο όσο ποτέ οι διοικήσεις να λάβουν ΔΗΜΟΣΙΑ ΘΕΣΗ επί των προτεινόμενων ρυθμίσεων, καθώς είναι εκείνες που καλούνται να τις υλοποιήσουν. Τέλος, θεωρώ ότι υπέχουν θεμελιώδη υποχρέωση να προετοιμάσουν άμεσα σχέδιο προσδιορισμού ανώτατου και κατώτατου ετήσιου αριθμού χρέωσης υποθέσεων ανά δικαστικό λειτουργό, ανά διαδικασία και δυσκολία φύσης αυτών, να συγκαλέσουν δε εντός Σεπτεμβρίου Ολομέλειες Δικαστηρίων περί τροποποίησης εσωτερικών κανονισμών, χάριν της διασφάλισης, κατ' επιταγήν του άρθρου 147 ΚΟΔΔΛ, της ποιοτικής και αποδοτικής άσκησης του δικαιοδοτικού έργου. Κι αυτό γιατί οι προτεινόμενες αλλαγές, αναμένεται με μαθηματική ακρίβεια να δημιουργήσουν έμφραγμα υπερχρέωσης σε ένα Σώμα που έχει προ πολλού ξεπεράσει τα όρια της φυσικής του αντοχής.