• Σχόλιο του χρήστη 'Ο Πρωτοδίκης' | 5 Ιουλίου 2025, 14:48

    Πως αιτιολογείται η αύξηση της καθ’ ύλην αρμοδιότητας του Πολυμελούς Πρωτοδικείου δικάζοντος κατ’ έφεση, όταν με το άρθρο 4 παρ.1 Ν.3994/2011, ΦΕΚ Α 165/25.7.2011, είχε καταργηθεί η δυνατότητα του Πολυμελούς Πρωτοδικείου να δικάζει κατ’ έφεση, με την σκέψη ότι η κρίση επί της ουσίας της υποθέσεως κατ’ έφεση γίνεται κατά κανόνα με βάση το υλικό και τα στοιχεία της πρωτοβάθμιας δίκης, όπως αυτά περιέχονται στα πρακτικά. Δεν λαμβάνει εκεί χώρα δια ζώσης επανεκδίκαση της υποθέσεως, ώστε να είναι απολύτως απαραίτητη και η γνώμη περισσότερων δικαστών. Στην πράξη, το ιστορικό της υποθέσεως και σήμερα άλλωστε μόνον ο εισηγητής το επεξεργάζεται (κατά κανόνα). Αν προκύψουν κρίσιμα νομικά προβλήματα, ο δρόμος της αναίρεσης είναι πάντοτε ανοικτός. Οι ρυθμίσεις, οι οποίες αφορούν στα δικαστήρια πολύμελούς συνθέσεως, που δικάζουν κατά τεκμήριο τις σημαντικότερες υποθέσεις, παραμένουν άθικτες. Επίσης, παρέμεινε ανέπαφη και η ρύθμιση που προβλέπει την παραπομπή της εκδικάσεως της υποθέσεως στην Ολομέλεια, αν η απόφαση λαμβάνεται με πλειοψηφία μιας ψήφου (ΚΠολΔ 563 ΙΙ 3), ώστε να κρίνονται από ευρύτερο σώμα και οι αποφάσεις των μονομελών δικαστηρίων, όταν αντιμετωπίζουν αμφισβητούμενα νομικά ζητήματα (βλ. αιτιολογική σκέψη του άρθρου 4 της αιτιολογικής έκθεσης του σχεδίου νόμου με τίτλο «Εξορθολογισμός και βελτίωση στην απονομή της πολιτικής δικαιοσύνης και άλλες διατάξεις»).